ตอนที่ 4
1620 คำ
วันนี้เธอนั่งเรียนแบบไม่มีสมาธิเลยสักนิด ในหัวมันคิดถึงแต่เรื่องพี่เจราลคนเดียวเลย เขาไปไหน ไปกับใคร มีคนอื่นรึเปล่า แล้วจะกลับมาตอนไหน
Jallal : ทำงานอยู่เขาใหญ่นะ
Cupcake : น่าจะบอกกันก่อนนะ
Jallal : อย่างอน ขี้เกียจง้อ
Cupcake : ค่ะ เจ้านาย
ก็ยังดีที่ไลน์มาบอกก่อนฉันจะประสาทเสียกว่านี้
“คัฟเค้กแกโอเครึเปล่า?” นิต้าถามเพื่อนเบาๆ
“ฉันปรกติดีทุกอย่าง” จบคลาสเรียนล่ะ ตอนนี้ก็เที่ยงพอดีเธอกับนิต้าเลยจะไปหาอะไรกินสักหน่อย
“ก๋วยเตี๋ยวเหอะแก”
“ตามสั่งดีกว่าแก”
“งั้นมาตัดสินวิธีเดิมนะ”
“ยังยิงเยาปั๊กกาเป่ายิ๊งฉุบ!”
“ยิ๊งฉุบ!”
“ยิ๊งฉุบ!”
เธอแพ้อ่า ดันไปออกกรรไกแทนที่จะออกกระดาษ
เรามาร้านอาหารร้านประจำที่อยู่แถวมหาวิทยาลัยเพราะตอนบ่ายมีเรียนอีก แล้วกว่าจะเลิกก็บ่ายสามนู้นเลยมั้ง แต่ในระหว่างเรานั่งกับเพื่อนก็มีแขกไม่ได้รับเชิญเดินหน้าตึงมาเชียว
เธอจำยัยนี้ได้ว่าเป็นรุ่นพี่ปีสี่ แต่เรียนคนล่ะคณะ
“เธอเป็นอะไรกับพี่เจราล?”
“ทำไมคะ?”
“เขาเป็นของฉัน แกมาทีหลังอย่ามายุ่ง!”
“มาก่อนก็ไปก่อนสิคะ คนมาหลังจะได้กินต่อ” เอาจริงๆเธอไม่ได้แป็นคนแบบนี้นะ แต่สถานการณ์มันบังคับให้ตอบโต้
“อีนี่มึงวอน...”
“เอาซี้!! ถ้าแกตบ ฉันราดข้าวใส่หัวแกแน่” เธอไม่แค่ขู่แต่หยิบจานข้าวมาพร้อมเลย ถ้าเธอต้องเจ็บตัวมันต้องมีคนเจ็บมากกว่าและต้องอับอายยิ่งกว่าแน่นอน
เธอยิ้มยั่วแล้วยื่นหน้าให้ด้วย
“คิดว่าฉันไม่กล้าเหรอห่ะ!”
เผียะ!!
“อันนี้ของแก!” เธอหยิบข้าวผัดพริกแกงโปะหน้ายัยนี้ทันทีเลย แต่ไม่พอเพราะหยิบข้าวผัดกระเพราของนิต้ามาราดหัวเพิ่ม
“กรี๊ด…แกอี...”
ฉาด!!!
“เดี๋ยวคอแห้ง!” เธอสาดน้ำใส่อีกแก้วแล้วจ่ายเงินเสร็จก็ออกไป ครั้งนี้โดยตบไม่เจ็บเท่าไรเพราะติดจะสะใจด้วยซ้ำ
“แกอ่า…ฉันยังไม่กินข้าวเลยฮ่าๆ” นิต้าพูดไปขำไป
“ก๋วยเตี๋ยวนะฉันเลี้ยง” สุดท้ายเธอก็ได้กินอย่างที่อยากกิน ความจริงต้องขอบคุณยัยนั่นด้วยนะเนี่ย
“แล้วเอายังไงต่อเรื่องแฟนแก?” นี่น่าเป็นห่วงอยู่นะเพราะได้ข่าวว่าอีกฝ่ายเจ้าชู้มาก แถมนี่ยังไม่ใช่ครั้งแรกที่คัฟเค้กถูกหาเรื่องจากผู้หญิงคนอื่น เพื่อนเธอนี่ก็ชอบเหลือเกินพวกผู้ชายเป็นพิษเนี่ย แล้วคนดีๆก็มีเสือกไม่เอามาทำผัว
“ฉันรักเขา แล้วพวกเห็บหมัดนี้ค่อยๆจัดการเอาก็ได้” เธอรู้ว่าพี่เจราลเจ้าชู้เพลย์บอยมากขนาดไหน แต่เธอพร้อมจะเสี่ยงดูสักตั้ง ต่อให้อนาคตจะเสียใจเพราะเขาก็คงไม่เป็นไรหรอก
ผู้ชายแสนดีหายากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรซะอีก
เพลย์บอยแบบนี้แหละเร้าใจ
“ถ้ามีอะไรก็บอกได้นะ”
“อืม กินเร็วใกล้ถึงเวลาเรียนแล้ว”
เราวิ่งแข่งกันมาเข้าเรียน พอมาถึงห้องก็หอบแบบสุดๆ แล้วก็จุกด้วย แต่โชคดีที่อาจารย์ยังไม่เข้า เธอเลยคิดอะไรออก
“แกถ่ายรูปให้หน่อยดิ”
“อาจารย์จะมาแล้วนะคัฟเค้ก!”
“เออน่าแป๊ปเดียวเอง” เธอส่งโทรศัพท์ให้นิต้าถ่ายรูปให้หลายรูปโดยเฉพาะรอยโดนตบที่บวมแดงขึ้นมาแล้ว
Cupcake : เจ็บอ่ะ
Jallal : โดนอะไรมา
Cupcake : เด็กพี่ไง เมื่อไรจะเคลียร์สักที?
Jallal : เดี๋ยวพี่จัดการให้
Cupcake : ค่ะ
เธอไม่ได้เป็นขี้ฟ้องนะ แต่บางเรื่องต้องให้ตัวต้นเหตุจัดการเอง ส่วนเธอก็จะนั่งดูความพินาศเงียบๆแบบนี้แหละ นี่แหละคัฟเค้กลูกสาวอดีตนายพล
หลังจากเรียนอย่างเหน็ดเหนื่อยจบลง เธอก็ต้องมานั่งเช็คดูว่ามีคนถ่ายคลิปไว้รึเปล่า แต่ปรากฏว่าไม่มี ก็ดีเพราะเธอจะได้จัดการยัยนั้นได้ต่อแบบไม่คิดอะไรมาก คิดว่ายอมให้ตบฟรีๆรึไง เธอจะทำให้พี่เจราลไปบอกเลิกยัยนั้นต่างหากล่ะ
“หนูจะทำให้เชื่องเป็นลูกแมวเลย”
เจราลรู้เรื่องที่โพนี่ไปหาเรื่องคัฟเค้กแล้ว แต่ที่ตกใจคือคัฟเค้กตอกกลับได้แบบทันตาเล่นเอาโพนี่อายไปทั้งมหาวิทยาลัยเลย เขาพึ่งรู้ว่าเมียฤทธิ์เดชเยอะแค่ไหน เขาบอกเลิกโพนี่ทันที แต่เหตุผลไม่ใช่เพราะคัฟเค้กอย่างเดียวหรอกนะ ส่วนหนึ่งก็เพราะเบื่อด้วยแหละ ผู้หญิงที่ชอบตามหึงตามหวงไม่อยู่ในขอบเขตของตัวเองทั้งที่เราไม่ได้มีสถานะอะไรพิเศษเลย
แค่คู่นอนแก้เบื่อแต่เสือกตามตัวเหมือนเมีย
“พรุ่งนี้จะมาไม้ไหนอีกนะ” เขาหมายถึงคัฟเค้กที่ไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อบ้าง เห็นชัดเลยว่าเธอรับรู้ถึงความเจ้าชู้ของเขาแต่ยังไม่เอ่ยปากอะไรออกมาสักนิดทั้งที่มีสถานะแล้ว นี่ถ้าโพนี่ไม่ไปหาเรื่องก็คงไม่รู้ว่าคัฟเค้กก็แสบใช่ย่อย
ก๊อกๆๆ
“หนูเอาเอกสารมาให้ตรวจค่ะ”
“ขอฉันดูหน่อยสิ”
เอกสารตู้มต้ามถึงใจขนาดนี้ไม่ตรวจก็คงบ้าแล้วแหละ แต่คงจะไม่จบแค่ที่ห้องทำงานน่ะสิ แล้วบังเอิญว่าที่นี่คือโรงแรมเลยง่ายที่จะเปิดห้องเพื่อตรวจงานแบบถึงพริกถึงขิงเลย
เมื่อคืนนี้ยัยเด็กฝึกงานทำเขาสนุกดี แต่พอคิดถึงหน้าคัฟเค้กแล้วก็อยากกลับไปทำอะไรต่อมิอะไรกับเธอมากกว่า ถึงแม้ว่าหน้าอกจะแบนไปหน่อยแต่ก็โอเค
“มึงแม่งชั่วว่ะ” คำสรรเสริญจากเควินบอกเพื่อน
“มึงก็ไม่น้อยกว่าหรอกเหี้ยเค” มันก็พาเด็กมานอนเหมือนกันตอนที่ลีน่าแวะไปสปา ที่รู้เพราะว่านี่คือโรงแรมเขาไง
“มึงดูไอ้ห่าลีโอไว้เป็นตัวอย่างเลย นี่แหละสภาพเหี้ยอย่างพวกมึงในอนาคต” ไทก้าเตือนเพื่อนที่พากันนอกใจเมียเป็นว่าเล่น เรื่องเควินมันก็พูดยากเพราะลีน่าก็มีวันไนท์บ้างช่วงอยู่ที่เมืองนอก ส่วนเจราลมันพึ่งจะเปิดตัวไปเองแต่นอกใจซะแล้ว
“เรื่องนี้กูไม่เกี่ยวเว้ย” คนกำลังง้อเมียเพื่อนแม่งก็ชอบซ้ำเติมกันจริงๆ เรื่องเซ็กซ์มันห้ามกันได้ง่ายๆซะที่ไหนเล่า แล้วสันดานกินไม่เลือกอย่างเขาก็พยายามสุดๆแล้วเหมือนกัน
สรุปแล้วเพื่อนแต่ล่ะคนก็เหี้ยไม่ต่างกันมากหรอก
แล้วจะแหกคอกเป็นคนดีไปทำไมว่ะ
คัฟเค้กนั่งอยู่ในห้องหลังจากที่มีข้อความส่งมาหาจากพี่เจราล เขากำลังมาหาเธอคงเพราะคิดถึงหรือไม่ก็อยากมีเซ็กซ์มั้ง เธอนี่ก็โง่ที่ดันไปรักคนอย่างเขาได้ลงคอ แต่ถึงจะรู้แบบนั้นกลับไม่คิดถอยหรือปล่อยเขาไป
ถ้าเธอรัก เธอก็จะเอาให้ได้!
ก๊อกๆๆ
“พี่เจราล!”
“ดึกแล้วทำไมไม่นอน” เขาเดินเข้ามาพร้อมของฝากเล็กน้อยที่ตั้งใจเลือกมาให้ คืนนี้กะว่าจะค้างที่นี้กับเธอด้วย
“กำลังจะอาบน้ำค่ะ สนใจอาบด้วยกันไหมคะ?”
“น่าเสียดายจัง พี่อาบมาแล้ว”
“งั้นพี่นอนก่อนก็ได้ค่ะ”
เขามองตามคัฟเค้กที่เดินส่ายสะโพกเข้าห้องนอน ก่อนจะหันมองอยู่ไม่กี่วินาทีพร้อมรอยยิ้มหวานแล้วเดินเข้าห้องไป
ยั่วอารมณ์ดีจริงๆเลยเด็กคนนี้
แล้วแบบนี้เขาจะทนอยู่ต่อไหวได้ไงล่ะ
เธออ่อยเบาๆเอาแค่ให้เขาตื่นนิดๆแค่นั้นแหละพี่เจราลกลับมาพร้อมกับรอยแดงชัดเจนที่ลำคอ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันคืออะไรและไม่อยากรู้ว่าใครเป็นคนทำด้วย
คืนนี้เขาต้องเป็นของฉัน
พี่เจราลจะต้องเป็นของคัฟเค้กคนเดียว
เธออาบน้ำถูกสบู่ไปทุกซอกทุกมุมจนมั่นใจว่าตัวหอมฟุ้ง แล้วถึงได้ใส่ชุดคลุมสีน้ำเงินเข้มออกมาหาเขา
“ดื่มไวน์ไหม?”
“ก็ดีค่ะ”
“ตัวหอมจังเลย”
“คิดถึงหนูไหม?”
“คิดถึงสิ ไม่งั้นพี่จะรีบมาหาทำไมล่ะครับ?”
“หนูซื้อชุดนอนมาใหม่ด้วยนะ”
“เอามาใส่ตรงหน้าพี่สิ”
“แต่ว่า…”
“ตรงนี้เถอะ หนูสวยขนาดนี้ไม่มีอะไรต้องอายหรอก”
คัฟเค้กถอดชุดคลุมอาบน้ำออกจนตัวเปล่าเปลือย แล้วเดินไปหยิบชุดนอนสายเดี่ยวซีทรูสีเหลืองออกมาใส่ แบบนี้แหละเร้าใจที่สุด! ชุดนอนที่แทบไม่ปิดอะไรเลยมันทำให้ตื่นเต้นมาก ส่วนนั้นเด่นชัดพอๆกับหน้าอกขนาดน่ารักของเธอเลย
“สวยไหมคะ?” เธอชอบแววตาหลงใหลของเขาจังเลย ไม่คิดว่าแค่ชุดนอนเซ็กซี่แบบนี้จะทำให้สีหน้าเขาเปลี่ยนไปขนาดนี้ เธอก้าวเท้าขึ้นไปยืนบนเตียงตรงหน้าเขา
“พรุ่งนี้เรียนไหม?”
“ไม่มีค่ะ”
เขาจับชายกระโปรงยกขึ้นเผยเห็นไรขนสีเข้มบางๆที่ปกคลุมเนินเนื้ออุ่นไว้ไม่มิดชิด ปากพรมจูบเนื้ออุ่นของเธอแล้วละเลียดชิมไปตามกลีบดอกไม้จนถึงปากถ้ำสุดแสนวิเศษ
ตอนนี้ไม่มีอะไรมาห้ามเขาได้อีกแล้ว
- ผู้เขียน
