ตอนเย็นทุกคนกลับมาที่บ้าน และกลับมากินข้าวเย็นที่ป้าหวังเตรียมไว้ให้เช่นเดิม และก็แยกย้ายกันเข้านอนตามปกติ
หลินฮวาก็เข้าห้องนอนกับสามี แต่ในขณะที่นางนอนอยู่บนเตียงกับสามีนั้น ในหัวกลับพลันมีภาพของท่านฟู่ในตอนที่กำลังมีสัมพันธ์กับนางผุดขึ้นมา
ภาพนั้นทำให้นางขนลุกชันและร่างกายเริ่มมีความรู้สึกร้อนผ่าวอย่างบอกไม่ถูก ตอนนี้จิตใจของนางไม่ได้อยู่ในห้องนอนห้องนี้
แต่ทว่ากลับไปอยู่ที่ห้องหนังสือ ที่ที่นางมีความสัมพันธ์อันซาบซ่านกับพ่อสามี นางจำทุกท่วงท่าและทุกมุมห้องที่นางทำเรื่องอย่างว่ากับท่านฟู่ได้ ยิ่งคิดนางก็ยิ่งรู้สึกร้อนรุ่มมากขึ้นจนถึงกับต้องกลืนน้ำลายไปหลายอึก
“ทำไมถึงได้คิดแต่เรื่องแบบนี้นะ” นางพยายามสลัดความคิดนี้ออกจากหัว แต่สลัดอย่างไรก็สลัดไม่หลุด
ภาพใบหน้าที่หล่อเหลาในแบบผู้ใหญ่ของท่านฟู่เหมือนกับว่าจะลอยลงมาประทับที่หน้าของนาง ทำให้นางยิ่งกระวนกระวายใจเข้าไปใหญ่
นางนอนตะแ
