“ข้ายังไม่หิว ยังไม่อยากกินข้าว อยากกินผักกาดขาวของท่านมากกว่า” ว่าแล้วเขาก็จับเจียงหมิงให้หันหน้ามาทางเขา เจียงหมิงลืมไปเลยว่าตนกำลังล้างผักอยู่ ทั้งสองแนบกายเข้าชิดกัน แล้วบดขยี้ริมฝีปากกันอย่างดูดดื่ม
ตอนนี้เทียนหยูไม่อยากเสียเวลาอีกแล้ว เขาคิดถึงเจียงหมิงจนอยากจะกลืนกินเขาเข้าไปทั้งตัว ทั้งเขาและเจียงหมิงหัวใจสั่นไหว
เทียนหยูลากลิ้นยาว ๆ ไปตามร่องหน้าอกของเจียงหมิง เขากดลึกลากไล้ลงต่ำลงไปเรื่อย ๆ
คนตรงหน้าหายใจติด ๆ ขัด ๆ เขามีอาการหอบโยนเกิดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด อารมณ์กำหนัดเริ่มคุกรุ่นอยู่ภายในตัวได้แสดงออกโดยการขยับกายเร่าร้อน ๆ ตามแรงยุยั่วที่เทียนหยูได้กระทำ
เจียงหมิงผวาหายใจเฮือกอีกครั้ง เมื่อเขาลากปลายลิ้นสาก ๆ ผ่านบริเวณท้องน้อย แล้วลากไล่ลงต่ำไปอีก เสื้อผ้าของเขาถูกเทียนหยูถอดออกไปด้วย
“อ๊า...” เจียงหมิงหลุดอ้าปากร้อง เมื่อเทียนหยูทะลวงปลายลิ้นเรียวลึกผ่านขนที่รกรังบนเ
