ร่านดอกรัก

บทที่๑๔

บทที่14

กณิศาเดินตัวปลิวมาจากบ้านชยธร ในใจนั้นตำหนิตนเองมาตลอดทาง เธอไม่ได้พ่ายแรงเขาอย่างแท้จริง แต่เธอพ่ายสัมผัสของเขาอย่างราบคาบ แค่ถูกเขากระตุ้นเล้าโลมเธอก็อ่อนปวกเปียกยิ่งกว่าขี้ผึ้งถูกไฟลน แล้วอย่างนี้หรือจะแก้แค้นเขา แค้นที่เขาทิ้งเธอไปเลือกกนกกร

บ่ายแก่วันนี้ไม่มีเรียนในช่วงเย็นแล้ว กณิศากับเพื่อนสาวต่างนั่งรอคู่รักหนุ่มของตนที่เป็นนักศึกษาปริญญาโทด้วยกันทั้งคู่ บนโต๊ะหินอ่อนตรงหน้าเธอและเพื่อนมีขนมขบเคี้ยวและขวดน้ำดื่ม เพื่อนสาวคนสนิทนั่งอ่านหนังสือนิยายพลางเคี้ยวขนมกร้วมๆ ไปพลาง จนบางครั้งเธออยากถามเจ้าหล่อนเสียเหลือเกินว่าไม่หนวกหูเสียงก๊อบแก๊บจากขนมกรุบกรอบพวกนี้บ้างหรือ แต่เมื่อเห็นว่าเป็นความสุขของสาวเจ้าเนื้อเธอจึงไม่อยากยุ่งเกี่ยว แต่ก็เคยทักท้วงด้วยความห่วงใยไปหลายต่อหลายครั้งยามเพื่อนสาวซื้อขนมกรุบกรอบซองใหญ่มาแล้วรับประทานหมดเสียทีเดียว เธอเคยเตือนให้อ่านที่ซองดู มีคำแ