“ปล่อยนะ ปล่อย” เมื่อมีโอกาสได้ประท้วงกณิศาจึงรีบไขว้คว้า แต่ก็ทำได้แค่นั้น เมื่อเธอพูดเขาวกกลับมาปิดปากอีกครั้ง มือร้อนผ่าวเริ่มล่วงล้ำเข้ามาในเสื้อ วันนี้เธอสวมเสื้อยืดตัวโคร่งธรรมดากับกางเกงผ้ายืดสามส่วนตัวสบายเพราะไม่ได้คิดจะออกไปไหน มันยิ่งทำให้เขาล่วงล้ำได้ง่ายดายขึ้น
“ใหญ่ขึ้นนะก้อย” เสียงกระซิบข้างหูดังขึ้นเมื่อเขาละลาบละล้วงเข้าไปในเสื้อแล้วบีบทรวงอกเธอผ่าน บราเซียร์ที่โอบอุ้มเอาไว้
กณิศาตาเขียวอ้าปากจะกรีดร้องที่เขาจาบจ้วงแล้วยังมาพูดจาแบบนี้อีก แต่แค่ขยับปากเขาก็กลับมาบดคลึงริมฝีปากอีกครั้ง แล้วดันร่างเธอไปจนชิดผนังทิ้งน้ำหนักตัวกดไว้จนเธอแทบจะบี้แบนติดกำแพง สองมือเขาเริ่มละลานมือข้างหนึ่งรวบมือที่คอยปัดป้องของเธอเอาไว้ อีกมือสอดเข้ามาในเสื้ออ้อมไปด้างหลังแล้วพยายามปลดตะขอเสื้อตัวน้อยของเธอ
ไม่นะ ไม่ ได้โปรด
กณิศาได้แต่ร่ำร้องห้ามปรามเขาในใจ เมื่อปากหมดหนทางประท้วง มือไม้ยิ
