กณิศานั่งยิ้มอยู่หลังพวงมาลัยรถ หลังนางสายบัวใช้ให้ทำหน้าที่ขับรถพาเข้าไปทำธุระในเมืองหลังช่างกลับร้านไปแล้ว หญิงสาวนั่งเคาะนิ้วกับพวงมาลัยรอนางสายบัวแต่งตัว พลางหันไปยิ้มให้รวงข้าวที่ออกท่าออกทางไปกับเสียงเพลงในรถที่เธอให้เปิดเบาๆ
“คุณยายใจดีไหมลูก หนูต้องรักและกตัญญูกับคุณยายมากๆ อย่าทำให้คุณยายผิดหวังเหมือนแม่นะคะ” กณิศาไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ตนเองพูดสั่งสอนลูกออกมาแบบนี้ อาจเป็นการสำนึกผิดที่ทำตัวออกนอกลู่นอกทาง ทั้งที่ครอบครัวก็อบอุ่น พ่อแม่มอบความรักเอาใจใส่ดูแลอย่างดี คอยตักเตือนและสั่งสอนให้อยู่ในกรอบประเพณีอันดีงาม รวมถึงคอยเตือนเรื่องอย่าใจเร็วด่วนตัดสินใจในเรื่องเพศตรงข้าม แต่เหมือนคำของแม่ไม่ค่อยมีมนต์ขลังสักเท่าใด ทั้งตัวเธอและกนกกรพี่สาวถึงได้ทำในสิ่งตรงกันข้าม มีคู่รักและมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งตั้งแต่เรียนชั้นอุดมศึกษาเพียงแต่แม่ไม่รับทราบเท่านั้นเอง
สำหรับกนกกรนั้นแม่ทราบว่ารั
