“กินข้าวต้มไหมเคน กินของหนักหน่อยจะได้อยู่ท้อง ขับรถขับราไกลๆ จะได้ไม่หิวกลางทาง”
กลิ่นหอมเตะจมูกพร้อมเสียงฝีเท้าและคำเชิญชวนของนางสายบัว ดึงเขากลับจากความหลังอันแสนหวาน ชายหนุ่มรีบเดินมาหาเจ้าของคำชวนที่ถือชามข้าวต้มโชยควันฉุยพร้อมกลิ่นหอมยั่วน้ำลาย ก่อนจะยื่นมือไปรับเพราะมั่นใจว่านางสายบัวไม่ได้ชวนตามมารยาททว่าตั้งใจเตรียมมาให้เขา เพราะยังเช้าอยู่มากสำหรับมื้อเช้าปกติของบ้านนี้เท่าที่เคยสัมผัสมา
“ขอบคุณครับแม่ หอมจังเลยว่าจะไม่กินซักหน่อย แต่อดใจไม่ไหว”
“เอาเลย จะได้ไม่ต้องเสียเวลาแวะกินกลางทาง นั่งนี่สิ” นางสายบัวชวนซ้ำแล้วเดินนำไปนั่งที่ม้าหินอ่อน มองชายหนุ่มที่เกือบจะได้เป็นลูกเขยอย่างเอ็นดูและเสียดายอยู่ในที ไม่รู้ว่าบุตรสาวของตนไม่มีบุญหรือตัวนางเองไม่มีวาสนาจะได้ชายหนุ่มมาเป็นเขยกันแน่
ชยธรวางกุญแจพวงไม่ใหญ่นักลงบนโต๊ะตรงหน้านางสายบัว ก่อนจะบอกกล่าวอย่างเกรงใจไม่น้อย
“วันนี้ผ
