บทที่7
กณิศายืนหายใจไม่ทั่วท้องไม่ห่างจากชายหนุ่มที่พยายามคุกคามเธอเมื่อสักครู่ แต่ไม่รู้ว่าเขาจะมีอาการเช่นเธอหรือไม่ เมื่อรีบผละห่างกันแทบไม่ทันยามประตูห้องเปิดเข้ามาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยพร้อมใบหน้าของนางสำรวยเยี่ยมเข้ามา แม้จะไม่พอใจกับการไร้มารยาทที่ไม่ขออนุญาตก่อนเปิดเข้ามาไม่ต่างจากแจ่มจันทร์บุตรสาวเลยทีเดียว คำโบราณที่ว่า ‘ดูวัวให้ดูหาง ดูนางให้ดูแม่’ ใช้ได้ดีทีเดียวกับแม่ลูกคู่นี้
แต่ครั้งนี้กณิศานึกขอบใจอยู่ในทีเพราะถ้านางสำรวยไม่เปิดประตูเข้ามา เธอก็ไม่รู้ว่าชยธรจะคุกคามเธอมากแค่ไหน แต่ก็ยังหวั่นเกรงว่านางจะเห็นแล้วเอาไปพูดเกินความจริง
นางสำรวยมองสีหน้าของหนุ่มสาวทั้งสองด้วยความสงสัย แม้ตอนที่นางเปิดประตูเข้ามาจะไม่เห็นสิ่งใดผิดปกติ แต่ระยะห่างของทั้งสองก็ชวนให้สงสัยว่าก่อนที่นางจะเข้ามา ทั้งสองจะใกล้ชิดกันขนาดไหนและทำอะไรกันบ้าง รอยยิ้มเยาะผุดขึ้นบนใบหน้าเมื่อคิดและฟันธงด้วยตนเ
