“ดีเหมือนกัน ถ้าอย่างนั้นพี่จะพายเรือเข้าไปตรงนั้นก็แล้วกัน ไม่ต้องเสียเวลาด้วย”
เพลิงเห็นชอบและพายเรือเข้าไป เขาค่อย ๆ พายช้า ๆ ไม่รีบเร่งกระทั่งเข้าไปใกล้ดอกบัวที่ชูช่ออยู่หลายดอก แต่แล้วปริมก็ทำหน้าเหมือนนึกอะไรขึ้นได้
“พี่เพลิง...สงสัยปริมจะลืมมีดแล้วล่ะ...ว้า...แย่จัง”
“พี่เอามาแล้ว อยู่ในปลอกหนังนี่ไง”
เพลิงบอกและหยิบปลอกหนังใส่มีดขนาดเล็กที่วางอยู่ข้างตัว ปริมเห็นอย่างนั้นก็ดีใจ แต่อารามรีบทำให้หล่อนรีบขยับตัวเข้าไปหาพี่เขยหนุ่มโดยลืมนึกไปว่าตอนนี้นั่งอยู่บนเรือท้องแบน
“อุ๊ย!”
หญิงสาวอุทานเพราะความรีบของหล่อนทำให้เรือโคลงจนทำให้ร่างอ้อนแอ้นถลาไปข้างหน้าดีแต่ว่าเพลิงรับร่างนั้นเอาไว้ได้
“ปริม...เป็นไงบ้าง”
เพลิงถามขณะกอดหล่อนไว้และพยายามทรงตัวให้นิ่งเพื่อไม่ให้เรือโคลงเคลงไปมากกว่านี้
บทที่ 5
พอเรือไม่โคลงเคลงไปมาปริมก็ตั้งสติได้แต่เวลานั้นหล่อนกลับยังอยู่ในอ้อมแ
