มินตราเปิดประตูเข้ามาถายในรังรักของตนเองและสมร
"เห้ออ" ทันทีที่เห็นสภาพของสมรก็ถอนหายใจออกมา หล่อนนอนกองหมดสภาพอยู่บนพื้นหน้าประตู "นัดที่นี่งั้นเหรอ" มินตราบ่นกับตัวเอง ก่อนจะนั่งลงข้างคนหลับ
"คุณป้าคะ คุณป้า" มินตราปลุกเสียงไม่ดังนัก แต่สักพักก็ต้องทำจมูกฟุดฟิด "ดื่มมาเหรอเนี่ย" พูดกับตัวเองแค่นั้นก็ออกแรงช้อนตัวสมรให้นั่ง
"คุณป้าคะ เข้าห้องไปนอนดีๆ เถอะค่ะ" ส่งเสียงบอกด้วยความเหนื่อยอ่อน ก็นี่ดึกมากแล้ว
"ใคร.." สมรส่งเสียงครางยืดยาวแบบไม่ลืมหูลืมตา พร้อมกับปัดป่ายมือไปทั่ว และมาหยุดประคองใบหน้ามินตราไว้ "หนูมิ้นท์ของป้าเองเหรอเหรอ"
มินตราได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มออกมา "ค่ะ มิ้นท์เอง" และขยับไปใกล้เพื่อจะรวบกอดสมรไว้ เพราะหล่อนเหมือนจะร่วงลงอีกครั้ง "ตั้งสติหน่อยสิคะ เข้าไปนอนในห้องดีๆ นะ"
"ไม่เอา.. จะนอนตรงนี้" คนขี้เมาเริ่มโวยวาย "ชอบนอนตรงนี้ มานอนด้วยกันสิจ๊ะ" บอกแค่นั้นก็ทิ้งตัวกดมิ
