สมรพยายามปรับสีหน้าให้เป็นปรกติ "มาทำอะไรคะ" เธอถามออกไปตามมารยาท เหมือนไม่ได้อยากรู้จริงๆ
"ผมมาหาคุณนั่นแหละ" บอกก่อนจะชะเง้อไปทางประตูห้องนอนที่เปิดอยู่ และหันกลับมาหาสมรอีกครั้ง "คุณอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อวานเหรอ"
"ค่ะ" สมรกอดอกบอกหน้าตาย ก็เขาดันทำเหมือนจับผิด
การคบกับกรรชัยแตกต่างจากมินตรา เขาดูจะเจ้ากี้เจ้าการไปหมด แต่สมรคงจะลืมไปว่านั่นคือหน้าที่ของคู่ชีวิต ก็หล่อนไม่กลับบ้าน ดังนั้น ไม่แปลกที่สามีจะเป็นห่วง
"ด เดี๋ยวค่ะ คุณจะไปไหน" สมรรีบมาขวางหน้ากรรชัย
"จะเข้าไปดูลูกสักหน่อยน่ะ"
"หนูมิ้นท์เพิ่งจะหลับน่ะค่ะ อย่ากวนเลย"
เสียงพูดคุยของทั้งคู่ดังเข้าไปถึงในห้อง แน่นอนว่าทุกคำพูด มินตราได้ยิน
"คุณมาหาฉันไม่ใช่เหรอคะ" สมรรีบถามออกไป
"ครับ ผมจะมาบอกข่าวดี"
สมรตาเบิกโพลง "อย่าบอกนะว่า! "
"ครับ สิ่งที่คุณขอ ผมจัดการให้เรียบร้อยแล้ว"
สมรยิ้มปากแทบจะฉีกถึงใบหู "ฉันคิดไว้แล้วค่ะ ว
