มินตราและหยาดพิรุณก้าวลงจากรถหน้าสุสานฝังศพพร้อมกัน
"ฉันไม่อยากไป" แต่จู่ๆ หยาดพิรุณดันเปลี่ยนใจ ส่งเสียงบอก ทั้งยังไม่ยอมเดินห่างจากรถ
มินตราหันมาหา ด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยคำถาม "ไหนทีแรก คุณบอกว่า.."
"ก็ฉัน.. เพิ่งนึกออกว่าจะต้องเจอแม่เลี้ยงของเธอ" หยาดพิรุณเสียงอ่อนลง "ไม่อยากเจอน่ะ"
มินตราไม่ได้มีท่าทางเอาเรื่องหรือโกรธเคือง เพราะเข้าใจดี "งั้น.. ฉันไปส่งค่ะ" พวกเธอเพิ่งจะออกจากที่พักของมินตราแบบหมาดๆ แถมคงไม่กล้าปล่อยหยาดพิรุณกลับไปคนเดียว เพราะทั้งวันหล่อนช่วยอำนวยความสะดวกเธอหลายอย่าง และเพิ่งจะหายดี
"หืมม จะไปส่งฉันเนี่ยนะ"
"ใช่ค่ะ ก็คุณอยากกลับแล้ว"
"ต แต่เธอเพิ่งจะมาถึง ใกล้เวลานัดเต็มทีแล้วด้วย ถ้ากลับไปตอนนี้ล่ะก็" อยากกลับแต่ดันเป็นห่วงคนตรงหน้าขึ้นมาเสียอย่างนั้น
คำพูดของหยาดพิรุณทำให้มินตรางงเข้าไปใหญ่ "ตกลง คุณอยากจะอยู่หรือไปคะ"
"ฉันไม่อยากอยู่ห่างเธอ แต่ก็ไม่อยากเจอ
