บทที่ 9 น้ำตาลูกผู้ชาย

2629 คำ

เมื่อรับประทานอาหารเสร็จสาวน้อยก็ชวนชายหนุ่มมาเล่นของเล่นที่ตนเองมี แต่เขาพิจารณาของเล่นลูกเท่าไรก็ยิ่งไม่เข้าใจว่า นี่เกรซไม่ซื้อของเล่นชิ้นใหม่ๆให้ลูกบ้างเลยหรอ "ของเล่นหนูมีอีกไหมครับ" "มีพี่ตุ๊กตาหมีค่ะ หนูรักที่สุดเลยต้องเอามานอนกอดด้วยทุกคืนถึงจะนอนหลับค่ะ คุณพ่อรอแปบนึงนะคะ" "ครับ" สาวน้อยไม่เสียเวลาให้ชายหนุ่มต้องรอนานรีบลุกไปหยิบตุ๊กตาตัวโปรดจากเตียงนอนมาโชว์ให้ชายหนุ่มดู ซึ่งมันก็ดูเก่าไม่แพ้กันเลย "เกรซครับ ไม่ได้ซื้อของเล่นให้ลูกบ้างเลยหรอครับ" "ไม่ค่อยได้ซื้อค่ะ แกเล่นของเท่าที่มี นี่ก็ตั้งแต่เกรซเด็กๆแล้ว" "แล้วตุ๊กตาละครับ" "ตุ๊กตาซื้อให้ยากมากค่ะ ลูกเป็นภูมิแพ้ค่ะ แพ้พวกฝุ่นตุ๊กตาส่วนใหญ่มันเก็บฝุ่น เกรซเลยเลือกที่จะให้ลูกเล่นกับสิ่งของในธรรมชาติมากกว่า อีกอย่างที่นี่เองก็มีเด็กเล็กๆหลายคน ลูกของคนงานนะคะ" "อ่อครับ แล้วตั้งแต่เกิดมาน้องพายเคยป่วยหนักบ้างไหมครับ" "

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม