Chapter 4
950 คำ
"อิงฟ้าเอาฉากมาเปลี่ยนให้พี่หน่อย แล้วก็เสร็จแล้วช่วยเตรียมอุปกรณ์ให้ทีนะสำหรับฉากต่อไป"
ฉันพยักหน้าตอบรับอย่างแข็งขัน นานๆผู้กำกับจะให้ฉันลงมือช่วยไงฉันก็ต้องตื่นเต้นเป็นธรรมดาไง ฉันรีบไปทำตามคำสั่งวันนี้ถือว่าฉันได้ช่วยกองถ่ายหลายอย่างหลังจากที่ได้ทำแค่แจกบท เสิร์ฟน้ำ แล้วก็นัดคิว
"รับทราบค่ะ"
เวลาล่วงเลยไปการถ่ายทำเป็นไปได้ด้วยดี ส่วนเรื่องเมื่อคืนนั้นฉันยังจำได้ดีและมันจดจำอยู่ในสมองของฉัน อร๊ายยย นึกถึงแล้วก็เขินอ่ะไม่น่าเชื่อเลยว่าฉันจะมีโอกาสได้นั่งทานข้าวกับท่านประธาน
"อิงฟ้ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่อะไร มีเรื่องดีๆเหรอ"
ฉันสะดุ้งตื่นจากภวังค์ก่อนจะรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันที
"ปะ... เปล่าค่ะ ไม่มี้ไม่มีเลย แหะๆ ว่าแต่ข้างนอกวุ่นวายอะไรกันคะนั้น"
ฉันกับพี่แม็คมองออกไปตรงทางเข้า เหมือนจะมีใครมารึเปล่าน้า
"ไปดูกันว่าใครมา"
ฉันพยักหน้ายิ้มๆแช้วก็เดินตามพี่แม็คไปก่อนจะต้องตกใจเมื่อคนที่มาเยี่ยมกองถ่ายวันนี้คือ ท่านประธาน แถมยังเอาอาหารมาเลี้ยงพนักงานอีกจะใจดีเกินไปแล้วนะ
"สวัสดีครับป๋าธีม"
ผู้กำกับเอ่ยทักทายส่วนพวกเราก็ยกมือไหว้ทักทาย ท่านประธานพยักหน้ายิ้มๆฉันเห็นนะว่าเขาเหลือบสายตามามองสบตากับฉันก่อนจะยกยิ้มมุมปากด้วย กริ๊ดดดดด เขามองฉันใช่มะ ฉันไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย
"เอาอาหารกลางวันมาฝากนะ ละครไปถึงไหนแล้วใกล้จะเปิดกล้องยัง"
"ใกล้แล้วครับตอนนี้ถ่ายไปได้70% แล้วครับ วันนี้ป๋าจะดูการถ่ายทำมั้ยครับไหนๆก็มาแล้ว เดี๋ยวผมให้ทีมงานจัดที่นั่งให้"
เขาเหลือบสายตามองฉันอีกแล้วฉันไม่คิดคิดไปเองนะ เขามองฉันจริงๆแถมยังยิ้มให้อีกด้วย กริ๊ดดดด
"ก็ดีนะ เอาสิ"
จากนั้นทั้งกองก็วุ่นวายกับการที่ทีมงานนักแสดงนั่งทานข้าวกันกองถ่ายก็จะวุ่นวายหน่อยๆ ฉันรอคนอื่นตักกันจนเสร็จก่อนะแล้วค่อยไปเอาขี้เกียจไปเบียดกับคนอื่นหลบมุมอยู่ตรงนี้ก่อนดีกว่า
"กินนี่สิ อ่ะ"
ฉันหันไปมองคนข้างๆก็เจอกับท่านประธานเอาถือกล่องอะไรสักอย่างสองสามกล่องส่งมาให้ฉัน ฉันชี้ที่ตัวเองเป็นเองว่าคุยกับหนูเหรอ เขาพยักหน้าแล้วยัดกล่องพวกนั้นใส่มือฉันแล้วพูดอะไรนิดหน่อยแล้วเดินหนีไปเลย
"คะ... ให้หนู"
"อืม ให้หนูแหละ พอดีซื้อมาเกินนะช่วยกินหน่อยนะเสียดายของแย่"
ฉันยกมือไหว้ขอบคุณท่านประธานรับมาแล้วท่านก็เดินหนีไปนั่งที่เดิมกับผู้ช่วยของเขาอีกสองคน ฉันมองไปทางพวกเขาทั้งสองคนยิ้มให้ฉันเหมือนกัน ฉันเดินไปนั่งตรงเก้าอี้แล้วก็แกะข้าวกล่องที่ท่านประธานให้มากินนี่ก็ได้เนาะเสียดายของแย่ถ้าเขาจะทิ้งอ่ะ ฉันเปิดออกมากล่องแรกก็ต้องตกใจ มันคืออาหารญี่ปุ่นแล้วก็เป็นซาชิมิปลาดิบราคาหลักพันแน่นอน นี่อึ้งจนอ้าปากค้างเลยนะเนี้ยทำไมมีแต่ของดีๆทั้งนั้นเลย ส่วนอีกกล่องเป็นชูชิ อีกกล่องเป็นขนมไทย หืมมมมม สาบานนะว่ามันคือซื้อมาเกิน
ฉันหันไปมองท่านประธานเขาก็มองฉันอยู่เช่นกัน เขาทำเพียงแค่ยิ้มให้ฉันเท่านั้น ฉันก้มมองดูกล่องอาหารสุดหรูก่อนจะใช้ตะเกียบคีบมากินทีละชิ้น เอาเถอะถ้าเขาจะทิ้งไปฉันก็จะทานให้หมดเลยถือซะว่าวันนี้ลาภปากเนาะ
"คะ"
ผู้ช่วยของท่านประธานเดินมาสะกิดฉันแล้วส่งแก้วน้ำเย็นๆมาให้ฉัน ฉันรับมาแล้วมองหน้าเขาอย่างงงๆ
"อะไรคะ"
"น้ำเก็กฮวยพอดีป๋าซื้อมาเกินนะครับ ท่านให้เอามาให้คุณอิงฟ้า ดื่มให้หมดเลยนะครับ "
ฉันอ้าปากค้างในหัวฉันตอนนี้มันเต็มไปด้วยความสงสัย อะไรเนี้ยซื้อมาเกินอีกแล้วมันจะเกินอะไรขนาดนั้นเนี้ย ...
"ค่ะ เกินก็เกินฝากขอบคุณท่านประธานด้วยนะคะ"
เขาพยักหน้ายิ้มแล้วก็เดินกลับไปหาเจ้านายเขาตามเดิม โอ๊ยยย ถ้าเขาไม่บอกว่าซื้อมาเกินฉันคิดว่าเขาซื้อมาจีบฉันนะเนี้ย ไม่ๆห้ามมโนไปเองเขาก็แค่ซื้อมาเกินจริงๆ
"หุยยยยยย อิงฟ้ากินของแพงเลยนะนั้น ไปซื้อมาตอนไหนท่านประธานสั่งอาหารมาเลี้ยงตั้งมากมายไม่กิน ดั้นไปซื้ออาหารญี่ปุ่นมากินซะงั้น"
พี่ทีมงานคนหนึ่งเอ่ยแซวฉัน ก็นี่ก็ของท่านประธานมะ ให้ฉันตอบว่าไงอ่ะ
"พอดีมีคนให้มานะคะก็เลยต้องกินอันนี้"
ฉันยิ้มแห้งๆก่อนจะนั่งทานต่อดูดน้ำเก็กฮวยไปด้วย แปลกตรงที่ทุกอย่างที่ฉันกำลังนั่งทานอยู่นี่มันเป็นของโปรดฉันทั้งนั้นเลย
"จ๊ะแม่คุณตามสบายนะ"
ฉันมองจานของพวกพี่ๆ ท่านประธานเลี้ยงอะไรทีมงานอ่ะ อืมมม อ่า ข้าวราดแกงทั่วไปนี่นา ถือว่าฉันโชคดีนะเนี้ยได้กินของแพง ฮิฮิ
- ผู้เขียน
