ใคร่ปรารถนา

พอเสร็จแล้วก็ไล่ออกจากห้องนอนNC20+

ปลายลิ้นอุ่นตวัดเลียขึ้นลงกลางร่องกลีบฉ่ำ ละเลงหนักหน่วงขึ้นอีกจนใบบุรินสะดุ้งเล็กน้อย

"อ้าส์...คุณคี อื้ม...อ้าส์" มือเรียวกำผ้าปูที่นอนแน่น ร่างเล็กดิ้นพล่านเพราะความกระสันซ่านที่ชายหนุ่มกำลังมอบให้

เธอครวญครางชื่อของเขา ปรารถนารักจากเขา เรียวลิ้นของเขาโลมเลียร่องกลีบบางจนเกิดเสียงดังฉ่ำแฉะ

ใบบุรินบิดเร่ากายอรชรจนเกร็งไปทั้งลำตัว เพราะชายหนุ่มมอบความหวามไหวอันแสนวิเศษให้ หญิงสาวไม่เคยได้รับปรารถนาเช่นนี้มาก่อน

มันอ่อนโยนเสียวซ่าน ผิดกับช่วงเวลาของการร่วมรักจากลำเอ็นร้อนใหญ่โต เขาเร่งเร้าละเลงปลายลิ้น จนใบบุรินรับรู้ได้ถึงแสงสว่างอยู่รำไร ซ่านเสียวไปทั่วช่องท้องเมื่อแรงเกี่ยวตวัดลิ้นถี่ขึ้นอีก

"อ้าส์ ใบไม่ไหวแล้ว" ร่างงามเกร็งลำตัว ดิ้นพล่านจนผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ ปลายนิ้วเท้าจิกลงบนฟูกนุ่ม คีรินทรสอดท่อนแขนลงใต้เรียวขาสวย และละเลงปลายลิ้นหนักหน่วงยิ่งขึ้น

ชายหนุ่มดูดดื่มกลืนเกสร กลิ่นกายเฉพาะจุดซ่อนเร้นกระตุ้นอารมณ์หื่นกระหาย เรียวลิ้นโลมเลียแตะวนรอบติ่งเกสร

"อ้าส์ อื้ม ใบไม่ไหวแล้ว อ้าส์" ใบบุรินซ่านไหวไปทั้งร่างกาย เนื้อตัวแทบนอนไม่ติดฟูกนอน ดิ้นพล่านกระสันเสียวทั่วเรือนกายงามผ่อง

ใบบุรินรู้สึกราวกับว่าเนื้อตัวลอยขึ้นสู่ที่สูง หัวสมองขาวโพลน มันปลอดโปร่งปราศจากความคิดใดๆ นอกจากจุดหมายปลายทางที่กำลังจะมาถึง

กลีบเนื้ออวบห่อหุ้มเม็ดเกสรที่ปลายลิ้นของคีรินทรกำลังละเลงโลมเลียอย่างหนักหน่วง ทำให้ใบบุรินเกร็งกระตุกถี่ในจังหวะที่ปลายลิ้นของชายหนุ่มกรีดเลียถี่ขึ้น

"อ้าส์ อื้อ! ใบรู้สึกแปลกๆ อ้าส์!" หญิงสาวรับรู้ได้ถึงร่างกายที่กำลังหมดเรี่ยวแรง หลังจากได้สัมผัสจุดหมายปลายทางที่ร่างกายโหยหา มันช่างมีความสุข และยังรู้สึกผูกพันกับคีรินทรมากขึ้นด้วย เธอมองเขาด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน

"ใบ..." ชายหนุ่มหยัดกายขึ้นตรงอีกครั้ง ขณะที่ใบบุรินยังคงเคลิบเคลิ้มกับรสลิ้นพิศวาสเมื่อครู่ เขาโอบรอบเอวเล็กประคองให้นอนคว่ำลง จากนั้นจึงก้าวขาขยับกายเข้ามาคร่อมแก้มก้นงอนจากด้านหลังของหญิงสาว จนกระทั่งลำเอ็นร้อนสามารถสอดเข้าสู่ร่องรักฉ่ำจากด้านหลังได้

"อื้อ! เจ็บ อ๊าส์!" มือแข็งแรงกอดประคองเอวบางไว้ เพื่อรั้งก้นงอนเข้าหาลำเอ็นใหญ่โตของตนเอง ขณะที่ใบหน้าสวยของใบบุรินซบอยู่กับหมอนนุ่มใบใหญ่

ชายหนุ่มลูบไล้แผ่นหลังขาวผ่องลงมาจนถึงแก้มก้นเนียน และหยัดสะโพกนำพาลำเอ็นใหญ่โตเข้าออกสู่ร่องรักจากด้านหลัง

ใบบุรินรับรู้ความใหญ่โตกำลังเคลื่อนตัวผ่านผนังเนื้ออุ่นด้วยความคับแน่น เขาเริ่มซอยสะโพกสอบถี่จนแก้มก้นงอนกระเพื่อมสั่น

"อ้าส์! คุณคี อื้อ!" ใบบุรินสร่างเมายิ่งขึ้น ฤทธิ์แอลกอฮอล์เริ่มถูกทำลายล้างจากแรงกระแทกรุนแรง การร่วมรักหนักหน่วงเป็นรสนิยมทางเพศของคีรินทร ดิบเถื่อนไร้ความอ่อนโยน เร่าร้อนจนไม่มีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธได้ลง

มือแข็งแรงยังคงโอบประคองเอวบางไว้ เพื่อควบคุมร่างอรชรให้ทรงตัวแอ่นก้นงอนให้ตนเองกระแทกกระทั้นอยู่เช่นนั้น เขาเปล่งเสียงครางคำรามหลายจังหวะต่อเนื่อง

"โอวส์ ใกล้เสร็จแล้ว อ้าส์ ใบ..." ชายหนุ่มครวญคราง กายกำยำเกร็งไปทั้งลำตัว ความกระสันหวามไหวกระจายไปทั่วทั้งร่างกาย ใบบุรินกำผ้าปูที่นอนไว้แน่น เมื่อแรงรักดูเหมือนจะรุนแรงยิ่งขึ้น

"โอวส์ ใบ อ่าส์ เสร็จแล้ว โอวส์ อ๊าส์!" เขาครางคำรามดังลั่นห้องนอน ขณะที่ใบบุรินรู้สึกถึงความเจ็บปวดในร่องรักฉ่ำและเสียวกระสันในเวลาเดียวกัน

ในที่สุดชายหนุ่มก็เกร็งกระตุก เขากระตุกถี่จนใบบุรินสัมผัสได้ถึงแรงดันน้ำคาวรักในร่างกายของตน โชคดีที่มีถุงยางอนามัยโอบอุ้มน้ำรักไว้เป็นการป้องกัน

"อื้ม...ใบ...อ่าส์...แบบนี้แหละที่ฉันต้องการ" คีรินทรพึมพำ ขณะที่เขาหายใจหอบเหนื่อยครู่หนึ่ง

ร่างกายทั้งสองอ่อนระทวยลงทว่ายังคงประสานหลอมรวม มือแข็งแรงสอดลงใต้ร่างงามและกุมเต้านมอวบอิ่มไว้

ขณะที่ใบหน้าคมคายโน้มลงมาพรมจูบแผ่นหลังขาวเนียน ปลายจมูกโด่งคลอเคลียเส้นผมสลวยของใบบุริน เขาหลงใหลกลิ่นหอมของเธอ เขาปรารถนาผิวนุ่มหอมของเธอไม่รู้จักอิ่ม

ใบบุรินเรียกสติของตนเองกลับมาได้อย่างเต็มที่ จึงตระหนักดีว่าสิ่งที่ทั้งสองคนทำลงไปนั้นเป็นเรื่องที่ผิด แม้จะไม่ใช่พี่น้องที่แท้จริง แต่บิดาของคีรินทรก็คืออดีตสามีของมารดาตน ทั้งสองมีศักดิ์เป็นพี่น้องแม้จะต่างสายเลือด

"คุณคี ถอยออกไปได้แล้วค่ะ ใบจะกลับบ้าน" แม้จะไม่รู้ว่าตอนนี้เป็นเวลาเท่าไร แต่สิ่งที่หญิงสาวเอาแต่ท่องไว้ในใจเสมอคือจะต้องกลับบ้าน

"ตีหนึ่งแล้ว กลับป่านนี้เธอมีคำอธิบายกับคุณพ่อหรือยังไง พรุ่งนี้กลับถึงบ้านก็แค่บอกว่าไปนอนบ้านเพื่อนมา" เขาบอก

เพราะยังอยากนอนกอดใบบุรินอยู่เช่นนี้ ไม่รู้ว่าเหตุผลอะไร ใจหนึ่งก็ยังคงรู้สึกขุ่นเคือง ใจหนึ่งก็รู้สึกใคร่หลง ยังอยากดื่มด่ำร่างกายบริสุทธิ์นี้อีกตลอดทั้งคืน

คีรินทรหลงใหลร่างกายและความงดงามของใบบุริน เป็นเรื่องธรรมดาของผู้ชายส่วนมาก ที่มักจะใคร่อยากใคร่หิวความงามจากภายนอก ก่อนที่จะมีความรู้สึกอย่างอื่นมากขึ้นในภายหลัง

"แต่ใบไม่อยากนอนที่นี่ ให้ใบกลับบ้านเถอะนะคะ" เธอเอ่ยขอเสียงเบา คีรินทรจึงคิดว่าใบบุรินไม่อยากร่วมหลับนอนกับตน

เขาตัดใจขยับแก่นกายออกและลุกขึ้นยืนในสภาพเปลือยเปล่า จากนั้นจึงถอดถุงยางอนามัยและเดินเอาไปทิ้งลงถังขยะในห้องน้ำ

ใบบุรินรีบพลิกกายนอนหงายและดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมกายเปลือยเปล่าของตนเองไว้ คีรินทรเดินกลับออกมาจากห้องน้ำ และเดินมาหยุดอยู่ตรงปลายเตียงนอน หญิงสาวจ้องมองคนตรงหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหลบสายตาเพราะเขากำลังเปลือยไปทั้งตัว

"ฉันรู้ว่าเธอไม่อยากนอนที่นี่กับฉัน แล้วเธอก็กำลังคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเรามันเป็นเพราะว่าเราเมาอย่างนั้นใช่หรือเปล่า?" ใบบุรินเอาแต่ทำหน้าบึ้ง

แน่นอนว่าสำหรับเธอมันเป็นเพราะความเมาจนก่อให้เกิดความผิดพลาด แต่สำหรับเขามันคงเป็นเพียงเพราะความใคร่อยาก ใบบุรินพอจะรู้จักนิสัยผู้ชายส่วนมากอยู่บ้าง

"ถ้าไม่ใช่เพราะเราเมาแล้วจะเพราะอะไรล่ะคะ ความผิดของใบเองนั่นแหละค่ะที่ดื่มจนเมาไม่รู้เรื่อง ใบหวังว่าคุณคีจะลืมเรื่องคืนนี้ไปนะคะ"

เธอไม่ยอมกล่าวโทษความปรารถนาของร่างกายตนเอง คีรินทรฟังคำพูดของคนอวดดีแล้วจึงแค่นหัวเราะ

"พรุ่งนี้ค่อยกลับ ถ้าคุณพ่อถามเธอจะได้ตอบว่าไปนอนบ้านเพื่อน"

"แต่ใบจะไม่โกหกคุณพ่อแบบนั้นหรอกนะคะ"

"แล้วเธอจะตอบคุณพ่อว่ามาค้างอยู่กับฉันงั้นเหรอ จะบอกคุณพ่อด้วยหรือเปล่าว่าเรามีอะไรกัน?" ใบบุรินเอาแต่หลบสายตาคีรินทร

เธออยากกลับบ้าน เหตุผลเพียงแค่ไม่อยากร่วมหลับนอนด้วยกันจนถึงเช้า เพราะเกรงว่าอารมณ์ของทั้งคู่จะคุกรุ่นขึ้นอีกครั้ง

"งั้นใบออกไปนอนข้างนอกก็ได้ค่ะ"

"ไม่ต้อง ถ้ารังเกียจฉันมากนักเดี๋ยวฉันจะไปนอนข้างนอกเอง เธอนอนบนเตียงก็แล้วกัน พรุ่งนี้เช้าค่อยอาบน้ำทีเดียว"

เขาพูดแล้วจึงเดินไปหยิบเอาชุดคลุมอาบน้ำในตู้เสื้อผ้าออกมาคลุมกายไว้ จากนั้นจึงออกเดินออกไปนอนที่โซฟาด้านนอกห้องนอนด้วยความรู้สึกน้อยอกน้อยใจ

"บ้าจริง ทำไมเราถึงปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้..." ใบบุรินนั่งชันเข่ากุมขมับ เอาแต่ตัดพ้อว่าตนเองเป็นคนใจง่าย เอาแต่กล่าวโทษความเมาจนเกิดเรื่องเช่นนี้

"จะให้คุณพ่อรู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาด..." เธอพึมพำด้วยความหนักอกหนักใจ เพราะไม่รู้ว่าจะสู้หน้าคีรินทรได้อย่างไรหากต้องทำงานด้วยกัน และยังหวาดกลัวว่าคุณคีรีจะรู้ความจริงอีกด้วย...