3. เสือคิงส์หลงเด็ก
2665 คำ
ซีรีส์ เมียของเสือ
เรื่อง เสือร้ายพ่ายเมียเด็ก
ตอนที่ 3 เสือคิงส์หลงเด็ก
ณ สนามแข่งรถของโบว์
สนามของน้องชายบลูเพื่อนสนิท ที่คิงส์ได้มีหุ้นส่วนในสนามนี้ด้วย การแข่งรถที่จัดขึ้นในสนามแข่งที่สนุกมันส์หยด แต่กลับไม่สามารถเรียกความสนใจดึงดูดให้กับคิงส์สนใจได้เลย เพราะในสมองมีแต่ภาพของโบตั๋น ผู้หญิงในร่างชายที่น่ารักสดใสเหมือนผู้หญิงแท้ๆไม่ผิดเพี้ยน ที่ทำคิงส์เลิกคิดถึงและเลิกคิดถึงเรื่องของตัวเองที่ไปมีความรู้สึกแปลกๆใจเต้นกับผู้หญิงในร่างชายไม่ได้เลย…
“ คิดถึงเซียมซีว่ะ ” บลูเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นรถแข่งที่เซียมซีภรรยาเคยใช้แข่งขันมาก่อน
“ สักวันเฮียต้องเจอเจ๊เซียมซีแน่ เชื่อผมสิ ” โบว์เอ่ยปลอบพี่ชายอย่างบลู
“ ความคิดถึงมันห้ามไม่ได้หรอก ให้เลิกคิด ตายยังจะง่ายกว่า ” ไทน์ผู้มีประสบการณ์ด้านนี้มากที่สุด เพราะข้าวแกงภรรยาได้ทิ้งหนีหายไปอย่างไร้วี่แวว ทำไทน์ที่ออกตามหาและเฝ้ารอจนมีนิสัยเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน
“ ผมล่ะสงสารเฮียไทน์กับเฮียบลูจริงๆ ยัวเหลือแต่เฮียคิงส์แล้วนะคับ ”
“ ไอ้สั*โบว์ เกี่ยวไรกู ”
“ ก็เฮียคิงส์ยังไม่มีเมีย ผมอยากเห็นเฮียมีเมีย จะได้เป็นเหมือนเฮียไทน์กับเฮียบลู จะได้เมียหายครบแก็งไงคับ ”
“ ไอ้ปากหมา ! ”
ผั้ว…
“ โอ๊ยยย ! เฮียคิงส์ หัวผมแตกแล้วมั้ง ” คิงส์ตบเข้าไปที่กบาลกลางศีรษะของโบว์อย่างจัง
“ กูไม่มีเมียโว้ย ”
“ ไม่มีก็ไม่มีคับ ว่าแต่ผมวานเฮียๆไปเป็นเพื่อนผมหน่อยสิคับ ”
“ มึงไปมีเรื่องกับใครมาอีก ” บลูเอ่ยถามขึ้นทันที
“ เปล่าสักหน่อย ผมแค่อยากให้เฮียๆไปช่วยแสกนน้องสะใภ้สักหน่อย ”
“ น้องสะใภ้ ! ” ทุกคนถึงกับตกใจอุทานพร้อมกัน
“ ใช่คับ…ผมมีนัดสาว คนนี้คุยกันมาสักพัก ผมจริงจังมากถึงขั้นแต่งงานเลย ”
สุดท้ายก็มารวมตัวกันที่ห้างดังในตัวเมือง ห้างเป็นสถานที่คนพลุ่งพล่านเป็นที่ปลอดภัยทางด้านความรู้สึกของฝ่ายผู้หญิงอย่างแฟนโบว์ เมื่อกำลังจะเดินเข้าร้านอาหาร
“ ยินดีต้อนรับค่ะ เชิญด้านในเลยค่ะ ”
มีผู้หญิงแต่งชุดพนักงานยืนต้อนรับอยู่หน้าร้านสองคน โค้งตัวเบาๆทำความเคารพให้กับลูกค้า แต่เมื่อหงายหน้าผายมือให้ลูกค้าเดินตาม กลับเป็นโบตั๋นที่คิงส์จำหน้าได้ดี โบตั๋นพากลุ่มคิงส์เข้ามานั่งในร้านพร้อมส่งเมนูบนโต๊ะให้
“ 4 ที่นะคะ ”
“ 5 คับ ขอโต๊ะแยกด้วยนะคับ ”
“ ได้ค่ะ ” โบตั๋นเดินออกไปมีพนักงานอีกคนมารับเมนู
คิงส์มองตามหลังโบตั๋นที่เดินออกไปประจำที่หน้าร้าน ท่าทาง น้ำเสียงทุกอย่างมันเหมือนผู้หญิงมาก ยิ่งโบตั๋นยิ้มกับเพื่อนพนักงานยิ่งทำคิงส์แอบใจสั่น ละสายตาจากโบตั๋นไม่ได้เลย
“ มองไหรว่ะ ? ” ไทน์เอ่ยถามขึ้น
“ เปล่า ”
“ เปล่าอะไร หันคอแทบหัก ”
“ กูก็มองไปเรื่อย ”
“ นุ่น ทางนี้ ” โบว์ขานเรียกชื่อนุ่นแฟนที่พามาแนะนำ นุ่นนิสัยดี มารยาทดีสวัสดีไหว้ทุกคน แยกโต๊ะนั่งกับโบว์ที่ติดกัน
“ น้องสะใภ้คนนี้ผ่านว่ะ ” บลูเอ่ย
“ นิสัยดี ไม่เหมือนคนที่ไอ้โบว์เคยควง ” ไทน์เอ่ย
“ แล้วมึงล่ะไอ้คิงส์ ว่าไง ? ”
“ ………. ” บลูเอ่ยถามแต่คิงส์ไม่ตอบ ทอดสายตามองไปยังหน้าร้านที่มีพนักงานต้อนรับยืนอยู่
“ โอ๊ย ! ไอ้เหี้*บลู ” คิงส์อุทานออกมา เมื่อบลูตักอาหารร้อนไปจ่อที่ปาก
“ กูถามมึงไม่ได้ยินรึไงว่ะ ” บลูเอ่ย
“ ถามไร ? ”
“ นั่งอยู่ใกล้ ไอ้บลูเรียกคอแทบแตกแต่เสือกไม่ได้ยินเนี่ยนะ ” ไทน์เอ่ยเสริม
“ กู…ก็คิดไรไปเรื่อย มึงถามว่าไรว่ะ ”
“ กูถามว่าแฟนไอ้โบว์เป็นไงบ้าง ”
“ ก็ดี ใช่ได้เลย ”
“ มึงมองไปหน้าร้าน มึงมองน้องพนักงานหน้าร้านคนนั้นใช่ไหม ” ไทน์ยังไม่หยุดคาดคั้น
“ เพ้อเจ้อ แดกๆไปเลยมึง ปากจะได้ไม่ว่าง ”
เมื่อรู้ว่าเพื่อนจับผิด คิงส์จึงไม่กล้าหันไปมองโบตั๋น ทำได้แค่แอบมองด้วยหางตา จนเมื่อจะออกจากร้านต้องเดินผ่านโบตั๋น คิงส์หยุดมองหน้าโบตั๋นจ้องหน้าอย่างพินิจพิจารณา มองชื่อที่ติดหน้าอกอย่างตั้งใจ โบตั๋นทำตาบ้องแบ๊วใส่คิงส์
“ ไอ้สั*คิงส์ มึงจะไปได้ยัง ”
“ เว้นเด็กไว้บ้าง ให้เด็กได้มีอนาคตที่ดีเถอะ ”
“ ไอ้พวกเหี้* ” บลูกับไทน์แซว ทำให้คิงส์ต้องรีบเดินออกไป
“ เฮียคิงส์ชอบน้องคนนั้นเหรอคับ ? ” โบว์ถึงกับเอ่ยถาม
“ กูว่าใช่ มองแต่น้องคนนั้นแทบไม่ได้แดกอะไร ” บลูเสริม
“ เก็บอาการไม่อยู่แล้วนะเสือคิงส์ ” ไทน์เอ่ยพร้อมตบไหล่คิงส์เบาๆ
“ น้องโบตั๋น เป็นรุ่นน้องนุ่นเองค่ะ ” นุ่นเอ่ย
“ รู้จัก ? ”
“ ค่ะ รุ่นน้องที่มหาลัย นิสัยดีแถมเก่งด้วยค่ะ ”
“ เด็กนั่นมันเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ” คิงส์เอ่ยถามขึ้นทันทีที่รู้ว่านุ่นพอจะรู้จัก
“ ??? ” นุ่นถึงกับงงเป็นไก่ตาแตกที่คิงส์ถามแบบนี้
“ ไอ้สั*คิงส์ มึงเมาปลาหมึกรึไง ”
“ เออ…มึงนอนน้อยใช่ไหม กูบอกแล้วว่าอย่าหักโหม ”
“ ไอ้พวกเหี้ย* !! ”
“ ฮ่าๆๆ ”
สุดท้ายโดนเพื่อนแซวแกบด่าซะเยอะ ไม่กล้าที่จะถามนุ่นแฟนของโบว์ต่อ ทำได้แค่เก็บความรู้สึกแปลกๆนี้ไว้ในใจไม่กล้าบอกใคร…
ด้วยทุกอย่างที่กระวนกระวายใจต้องหาความจริงให้ตนเองเลิกคิดไปเองว่าชอบผู้หญิงในร่างชายแบบนี้ คิงส์จึงต้องลากลูกน้องมาร้านอาหารอีกครั้ง แต่ทว่ากลับไม่เจอโบตั๋นยืนอยู่หน้าร้าน
“ ไอ้ที มึงเข้าไปถามสิว่าเด็กที่ชื่อโบตั๋นมาทำงานรึเปล่า ? ”
“ ได้คับเฮีย ” ทีเดินเข้าร้านไป ไม่นานก็ออกมาพร้อมข้อมูล
“ วันนี้ไม่ได้มาทำคับ ทำงานที่นี่แบบพาร์ทไทม์ไม่ได้ทำประจำคับ ” คำตอบของลูกน้องทำคิงส์ต้องขว้าน้ำเหลวจนได้
“ เฮียชอบผู้หญิงที่ชื่อโบตั๋นเหรอคับ ” ขมลูกน้องเอ่ยถาม
“ ไอ้ขม เฮียไม่สนใจเฮียจะมาหาถึงที่ร้านแบบนี้เหรอว่ะ ”
“ ไอ้ทีนี่เฮียกำลังมีความรักเหรอว่ะ ”
“ เออ…พวกเรากำลังจะมีซ้อ ”
“ ซ้อบ้านป้ามึงสิ เงินเดือนนี้ไม่ต้องเอาดีไหม ”
“ ไม่ดีคับเฮีย ขอโทษคับเฮีย ”
ในใจรู้สึกใจเต้นแรงกับโบตั๋นจริงๆ แต่ติดที่เป็นผู้หญิงในร่างชาย ทำให้คิงส์ออกอาการเป็นบ้าอยู่แบบนี้ จะให้ลูกน้องสืบก็กลัวจะเป็นความจริงแล้วต้องอายลูกน้อง ทุกอย่างจึงต้องเก็บอยู่ในหัว
‘ กูต้องรู้ความจริงให้ได้ ’
“ หน้าตาดูเครียดไปนะเฮีย หักโหมลงอ่างมากไปเหรอ ”
ฝีปากของแคร์ ผู้เป็นน้องสาวของคิงส์ที่เหน็บแนบพี่ชายทันทีที่เปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานบริษัทของพี่ชาย
“ กินหมาเข้าไปไง กูไม่ไปไหนเป็นอาทิตย์แล้วโว้ย ”
“ เดียวนะ นี่แคร์หูฝาดไปรึเปล่า เฮียคิงส์ไม่ไปไหนมาเป็นอาทิตย์ที่หมายถึงอยู่ห้องนะเหรอ ” แคร์ถามย้ำอย่างไม่เชื่อหูที่ตัวเองได้ยิน
“ เออ ”
“ ใช่เหรอ…ไม่ใช่ล่ะ อูยยย ” แคร์หยิกแขนตัวเองแรงๆเรียกความรู้สึกว่าสิ่งที่ตนได้ยินไม่ผิดเพี้ยน
“ มึงจะตกใจไรหนักหนา ”
“ โฮ้เฮีย พูดออกมาได้ ตั้งแต่แคร์จำความได้ เฮียคิงส์ของแคร์ติดอ่าง ล่าสาวแทบทุกคืน อยู่ห้องสุดๆก็แค่สองวันแต่นี่เป็นอาทิตย์ มันไม่ใช่แล้ว ต้องมีอะไรผิดเพี้ยนไปแน่ๆ ”
“ อย่าเอานิสัยขี้เสือกมาติดหลานกูนะ ”
“ แห๊มๆๆ รักหลานห่วงหลาน ไม่อยากมีลูกเองบ้างเหรอ ”
“ กูมีคาเตอร์ทั้งคน ทำไมต้องมีเองว่ะ ”
“ จะอยู่คนเดียวไปจนแก่รึไงเฮีย ”
“ ผู้หญิงจุกจิกจู้จี้ น่ารำคาญเหมือนมึง กูไม่เอามาให้ชีวิตกูปวดหัวหรอกเว้ย ”
“ จะขึ้นคานเลยว่างั้นเหรอเฮีย ”
“ สาระแนทุกเรื่องนะมึง ”
“ แคร์รักเฮียคิงส์หรอก ” แคร์เข้าไปกอดแขนพี่ชายออดอ้อนด้วยความสนิทสนมที่มีให้กัน
“ เสือกเรื่องของกูนานไปแล้ว มึงมาทำไม มีอะไรรึเปล่า ”
“ จริงด้วย อยากให้เฮียมีเมียจนแคร์เกือบลืมไปแล้วเนี่ย ”
“ ช่วยรีบพูด ก่อนที่กูจะรำคาญมึงมากกว่านี้ ”
“ อีก 3 วันเป็นวันเกิดคาเตอร์ แคร์จะจัดงานที่ริมสระที่รีสอร์ทสาม แคร์อยากได้เครื่องดื่มงานกลางคืน เลยอยากให้เฮียติดต่อเฮียบลูให้หน่อย ”
“ เหล้า เบียร์ ”
“ เหล้าถังเลยเฮีย เมาช้าแต่เมามันส์ ได้ฟิวผลไม้หอมๆแคร์ชอบ ”
“ มึงแดกเองหรือให้แขก ”
“ สนองตัณหาตัวเองนิดหน่อย ผู้ใหญ่ค่ำก็กลับแล้ว อยู่คนกันเองต้องสนุกหน่อยสิเฮีย ”
“ เด็กเสิร์ฟจะเอาด้วยไหม ? ”
“ แคร์เตรียมไว้แล้วค่ะ แต่ขอเตือนเลยนะเฮีย อย่ายุ่งกับเด็กเสิร์ฟของแคร์ ”
“ กูดูเป็นคนเหี้*ขนาดนั้นเลย ”
“ มากที่สุด ”
“ ไอ้แคร์ ! ”
“ ฮ่าๆๆ ”
งานวันเกิดคาเตอร์หลานสุดที่รักของคิงส์ งานวันเกิดหลานทั้งทีมีเหรอลุงอย่างคิงส์จะไม่เปย์หลาย เครื่องบินบังคับที่หลานอยากได้มาก ลุงคิงส์เนรมิตมาให้หลาน ไหนทั้งทุนการศึกษาที่เปย์หลานเต็มที่ จนแคร์กับโต้งผู้เป็นพ่อแม่ยิ้มแก้มปริในความรักที่คิงส์มอบให้หลาน…
“ งานนี้ลุงคิงส์เป็นพระเอก ไม่ใช่เปย์แค่หญิงเปย์หลานก็เก่งนะ ” ไทน์แซวคิงส์ที่เปย์หลานอย่างจัดหนัก
“ มีหลานก็ต้องรักหลานสิว่ะ พวกมึงไม่มีหลานก็ต้องอิจฉากูหน่อยนะเว้ย ”
“ อนุญาตเสิร์ฟค่ะ ”
“ ……....... ”
คิงส์แอบตกใจ เมื่อเห็นหน้าของเด็กเสิร์ฟของแคร์เพราะเป็นโบตั๋น ผู้หญิงในร่างชายที่ทำคิงส์ใจเต้น แถมมาในชุดคอสเพลย์แม่บ้านที่ไม่ได้สั้นหรือโป๊มาก แต่กลับทำคิงส์ใจวูบวามไปชั่วขณะ โบตั๋นเสิร์ฟที่โต๊ะของคิงส์
“ แคร์หาเด็กเสิร์ฟมาเหรอว่ะ ” บลูเอ่ยถามเมื่อโบตั๋นเดินออกไป
“ อืม ”
“ แคร์หาชุดเข้ากับงานดีนะ ไม่ได้น่าเกลียดแต่กลับดูดี ” ไทน์เอ่ย
“ อืม ” คำตอบแค่คำว่าอืมของไทน์กับบลูมองหน้ากัน เมื่อปากตอบแต่สายตาของคิงส์ดันหันไปมองโบตั๋นไม่วางตา
“ สนใจน้องเด็กเสิร์ฟคนนั้นเหรอว่ะ ”
“ อืม…เฮ๊ยไม่ใช่ ไอ้ไทน์มึงถามเหี้*ไรว่ะ ”
“ กูจะไปรู้เหรอ เห็นสติมึงหลุดลอยตามถาดของน้องเด็กเสิร์ฟคนนั้นไป ”
“ เออ…ช่วงนี้มึงดูสติหลุดบ่อยไปนะ ” บลูเอ่ยสงสัยอีกคน
“ แค่กูคุ้นหน้าเหมือนเคยเห็นที่ไหน ไม่ได้สนใจเหี้*ไรทั้งนั้น ”
คิงส์บ่ายเบี่ยงพร้อมท่าทางที่สมจริงไม่ให้ไทน์กับบลูที่พยายามจับผิดคาดคั้นได้ ยกเหล้าถังที่ถูกเสิร์ฟขึ้นดื่ม แอบมองโบตั๋นอยู่บ่อยๆ จนเห็นโบตั๋นเดินไปทางห้องน้ำ ความคิดที่จะหาความจริงให้ตัวเองพ้นจากความรู้สึกแปลกๆก็บังเอิญ
“ ปวดฉี่ เดี๋ยวมา ”
“ อย่าไปลากใครนะเว้ย ”
“ วันเกิดหลานดีๆนะเว้ย ”
“ พวกเหี้* ”
คิงส์เดินตามโบตั๋นจนมาหยุดอยู่หน้าห้องน้ำที่เดินแยกไปทางห้องน้ำหญิง คิงส์เดินวนเวียนอยู่แถวนั้นจนเห็นโบตั๋นเดินออกมา มองแล้วปลอดคนคิงส์เข้าไปรวบตัวจับมือโบตั๋นไปที่ลับตาคนทันที
“ มึงเป็นกะเทยใช่ไหม ? ” คิงส์เอ่ยถามประเด็นทันที โบตั๋นขมวดคิ้วเอียงคอมองคิงส์ด้วยสายตาบ้องแบ๊ว
“ ลุงไม่ปกติเหรอคะ ”
“ กูถามว่ามึงเป็นผู้หญิงหรือเป็นผู้ชาย ”
“ ลุงไม่สบาย อาการกำเริบเหรอคะ ”
“ กูถามมึงไม่ใช่ให้มึงมาว่ากู ตอบมามึงเป็นผู้หญิงหรือว่าเป็นผู้ชาย ”
“ ตั๋นเป็นมนุษย์ที่แปลว่าคนค่ะ มีโครโมโซม 23 คู่ แบ่งเป็นโครโมโซมร่างกาย 22 คู่ และโครโมโซมเพศอีก 1 คู่ นั่นคือโครโมโซม XX ค่ะ ”
“ ???? ” คิงส์ขมวดคิ้วงงเป็นไก่ตาแตกกับคำตอบที่ได้ ซึ่งสมองที่ไม่ได้จบชีววิทยามายังประมวลผลไม่ได้
“ ลุงเข้าใจคำอธิบายของตั๋นแล้วนะคะ ”
“ …………. ” ยัง…คิงส์ยังตั้งสติประมวลผลสิ่งที่โบตั๋นพูดไม่ได้
“ โบตั๋น ”
“ เจด้า ตั๋นอยู่ทางนี้ ” โบตั๋นโบกมือให้เพื่อน
“ อีด*กอยู่ตรงนี้เอง แล้วมึงคุยธุระอยู่รึเปล่าว่ะ ” เพื่อนโบตั๋นที่ชื่อเจด้าเป็นผู้ชายหัวเกรียนท่าทางผู้หญิง
“ เปล่า ลุงสติไม่ดี ให้ตั๋นอธิบายเรื่องเพศของมนุษย์น่ะ ”
“ ใช่เหรอว่ะ มึงไปเอ๋อใส่พี่เขารึเปล่า ” เจด้าเหมือนไม่เชื่อที่โบตั๋นพูด
“ เปล่าเลยจ๊ะ ตั๋นไปก่อนนะคะลุง ถ้าลุงไม่เข้าใจเข้า Google หาข้อมูลดูนะคะ ”
“ ……....… ”
โบตั๋นจับมือเจด้าพากันเดินออกไปพร้อมฝากความหวังดีไว้ให้หาข้อมูลต่อ แต่คงมีแค่คิงส์ที่ยืนงงในดงมืดแบบนี้ ก่อนจะมีสติกลับมา รีบหยิบโทรศัพท์มือถือเข้า Google ทันที กดมือสั่นอย่างเร่งรีบแล้วคิงส์ก็ตาโต เมื่อตัวหนังสือในโทรศัพท์มือถือฉายว่า…
‘ yes !! อีโบตั๋นเป็นผู้หญิง ’
คิงส์กระโดดโลดเต้นทุกอย่างมันโล่ง เมื่อหัวใจที่เต้นแรงกับผู้หญิง คิงส์ยิ้มหน้าบานเหมือนจานดาวเทียมตัวลอยมีแสงสว่างเปล่งประกายเดินออกมานั่งด้วยรอยยิ้มปากแทบจะฉีกถึงหู จนคิงส์กับไทน์ผิดสังเกต
“ เล่นหนักเหรอเหรอว่ะ ” บลูเอ่ยถาม
“ ตั้งแต่ปลดล็อคมาเอาใหญ่เลยนะมึง ” ไทน์เอ่ยอีกคน
“ ไอ้พวกเหี้* กูไม่ได้เล่น ”
“ ไปฉี่กลับมาต้องยิ้มขนาดนี้เลยเหรอว่ะ ” ไทน์เอ่ย
“ กูแค่ดีใจมีความสุขที่หลานครบ 5 ขวบ ”
“ สาบานให้ค*ยมึงตาย ”
“ ไอ้เหี้*บลู เกี่ยวไรค*ยกู ”
“ ถ้ามึงไม่บอก ค*ยมึงได้ตายแน่ ”
“ กูจะร่วมสาปแช่งค*ยมึงอีกคน ” ไทน์เอ่ยเสริมช่วยบลู เพื่อนทั้งสองดันสกัดจี้ปมถูกทาง ทำคิงส์เลิ่กลั่กไปหมด
“ เออๆ ” สุดท้ายคิงส์ต้องยอมเล่าทุกอย่างให้ฟังอย่างละเอียด พร้อมสายตาที่มองไปยังโบตั๋น
“ อย่าบอกนะที่มึงมีอาการเหม่อแปลกๆเพราะมึงคิดว่าน้องโบตั๋นเป็นผู้ชาย ” บลูเอ่ย
“ ใครจะไปรู้ว่ะ เข้าห้องน้ำผู้ชายแล้วยังบอกกูว่าเป็นกะเทยอีก ใครจะไม่เชื่อบ้าง ”
“ แต่ที่มึงเล่า น้องโบตั๋นดูใสๆจังว่ะ ” ไทน์วิเคราะห์
“ เออ…พูดมาแต่ละอย่าง กูยืนอ้าปากค้าง ”
“ แต่ก็ทำมึงเหม่อคิดถึงได้นะเว้ย ” บลูเอ่ย
“ กูแค่คิดว่าตัวกูไปชอบสาวสอง กูแค่อยากรู้ความจริง ก็แค่นั้น ”
“ ที่มึงเพ้อคิดถึง จำทุกอิริยาบถ จำทุกอย่างของน้องโบตั๋นได้ มันคือการเริ่มต้นของความรักนะ ”
“ มึงเพ้อเจ้อแล้วไอ้ไทน์ ”
“ มันไม่ใช่เรื่องเพ้อ มันคือความจริงที่มึงกำลังหลอกตัวเองอยู่ ไอ้เสือคิงส์กำลังหลงเด็ก ” ไทน์เอ่ย
“ ไอ้สั*คิงส์มึงแพ้ทางเด็กแล้ว ” บลูเอ่ยเสริม
“ ……… ”
คิงส์มองไปทางโบตั๋นที่คุยกับเพื่อนด้วยรอยยิ้มสดใส รอยยิ้มที่ทำคิงส์แอบอมยิ้มตาม ใจเต้นแรงที่ได้มอง แต่เมื่อคิดถึงการพูดคุยเมื่อกี้ เด็กใสๆแต่ท่าทางจะเอ๋อหนักด้วย
‘ กูจะชอบเด็กเอ๋อแบบนี้ได้ยังไง ไม่มีทาง ’
- ผู้เขียน
