ตอนที่4 เพื่อนรัก เพื่อนเลิฟ
1655 คำ
'1อาทิตย์ผ่านไป'
'สนามบินฮีทโธรว์ 09:30นาที'
กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง
เสียงโทรศัพท์มือถือเครื่องหรูดังขึ้น ในขณะที่เอิงเอยกำลังนั่งรอขึ้นเครื่องอยู่ที่สนามบิน ใช่ วันนี้เป็นวันที่เธอตั้งใจจะบินกลับไทยบ้านเกิดของเธอ มันถึงเวลาแล้วที่เธอจะต้องกลับไปช่วยครอบครัวดูแลห้างและดูแลงานในส่วนต่างๆอย่างเต็มตัวสักที
'ถึงไทยกี่โมงลูก เดี๋ยวแม่จะให้ลุงสมจิตไปรับจ้ะ'ทันทีที่เอิงเอยกดรับสาย คุณหญิงพิมพ์แขก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นและดีใจ ที่ลูกสาวสุดที่รักของเธอจะกลับมาอยู่ไทยถาวร หลังจากที่เอิงเอยไปเรียนอยู่ที่อังกฤษนานนับหลายปี
"ไม่เป็นไรค่ะแม่ แม่นอนได้เลยนะคะ เพราะกว่าเอยจะขึ้นเครื่องคงถึงไทยดึกเลยค่ะ แม่ไม่ต้องห่วงนะคะเดี๋ยวยัยแพรวาจะมารับเอยที่สนามบินเองค่ะ"เสียงหวานเอ่ยตอบผู้เป็นแม่ผ่านสาย
'อ้อ เอางั้นก็ได้จ๊ะ'พิมพ์แขเอ่ยตอบตกลงอย่างว่าง่าย เพราะการเดินทางจากอังกฤษมาไทยมันต้องใช้เวลานานพอสมควรจริงๆ
"แม่คะ เอยขอย้ายมาอยู่คอนโดข้างห้างเราได้ไหมคะ เอยจะได้ไปทำงานที่ห้างได้สะดวกด้วยค่ะ"เมื่อตกลงเวลากันเรียบร้อยแล้ว เอิงเอยก็เอ่ยปากขอผู้เป็นแม่มาอยู่ที่คอนโดหรูที่เธอนั้นซื้อไว้เป็นของขวัญตัวเองตั้งแต่เรียนจบ ม.6 ทันที
'จะดีเหรอลูก แม่ยังอยากให้ลูกมาอยู่บ้านกับพ่อกับแม่อยู่เลยนะจ๊ะ'พิมพ์แขเอ่ยตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อน เธอกับสามีรับรู้แล้วเรื่องที่เอิงเอยซื้อคอนโดหรูเป็นของขวัญให้ตัวเอง แต่เธอก็ไม่คิดว่าการกลับมาของลูกสาวในครั้งนี้ จะทำให้ลูกสาวขอแยกไปอยู่ที่คอนโดหรูเลยทันที
"เรื่องกลับบ้านเอยก็กลับปกติค่ะ แต่วันไหนที่เอยมีงานที่ต้องดูแลแทนคุณพ่อ เอยขอมาพักที่คอนโดนะคะ"เอิงเอยรีบอธิบายให้ผู้เป็นแม่ฟังในส่วนที่สมเหตุสมผล เพราะระยะทางจากบ้านมาห้างมันก็ค่อนข้างที่จะไกลพอสมควร ดังนั้นการที่เธอนอนพักที่คอนโดก็จะสะดวกต่อการทำงานมากกว่า
'เอาแบบนั้นก็ได้จ๊ะ งั้นเดี๋ยวแม่ให้ลุงสมจิตกับป้าน้อยไปทำความสะอาดไว้รอนะลูก ส่วนกุญแจห้องเดี๋ยวแม่บอกให้ลุงสมจิตฝากไว้กับพนักงานหน้าเค้าท์เตอร์นะลูก'
"ค่ะ ขอบคุณนะคะคุณแม่ ไว้เจอกันนะคะ จุ๊บ"ปากเรียวสวยเอ่ยขึ้นพร้อมกับส่งเสียงจุ๊บผ่านสาย
'เดินทางปลอดภัยนะลูก แม่รักลูกนะ'
"ค่ะแม่..."
สิ้นสุดคำพูดของเอิงเอยสายของคุณหญิงพิมพ์แขก็ตัดไป และทันทีที่สายว่างเอิงเอยก็รีบต่อสายหาเพื่อนรักของเธอทันที
'ว่าไงคะคุณเพื่อน คิดถึงฉันเหรอ'
"คร้าาา เจอกันคืนนี้ 4 ทุ่มที่สนามบินนะยัยบ๊อง"สิ้นสุดคำพูดของแพรวา ปากเรียวสวยก็เอ่ยนัดเวลาเพื่อนรักผ่านสายทันที
'อร๊ายยยย!!! จริงเหรอยัยเอย กรี๊ดดด'ทันทีที่เอิงเอยพูดจบ แพรวาก็ถึงกับกรีดลั่นผ่านสายด้วยความดีอกดีใจที่เพื่อนรักของเธอกำลังจะบินกลับมา หลังจากที่ไม่ได้เจอกันตัวเป็นๆมานานนับ 3 ปี
"ย่ะ งั้นแค่นี้ก่อนนะแก ฉันต้องขึ้นเครื่องแล้ว เจอกัน 4 ทุ่ม บาย"
พูดจบเอิงเอยก็รีบกดวางสายทันทีเพราะเครื่องบินลำที่เธอได้จองตั๋วไว้นั้นกำลังจะบินขึ้นสู่ท้องฟ้าในอีกไม่กี่นาที และทันทีที่พนักงานประกาศให้ผู้โดยสารรับทราบ เธอก็รีบลากกระเป๋าเดินทางของแบรนด์หรูขึ้นเครื่องเพื่อบินกลับประเทศไทยอย่างอารมณ์ดี...
ส่วนทางด้านแพรวา ทันทีที่เพื่อนรักบอกว่ากำลังจะขึ้นเครื่อง เธอก็รีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัว แล้วรีบขับรถออกไปหาซื้อของโปรดเอิงเอยมาไว้ต้อนรับเพื่อนรักในการกลับมาอยู่ไทยถาวรในครั้งนี้ด้วยอาการเห่อเพื่อนรักทันที...
'12ชั่วโมงผ่านไป'
'สนามบินประเทศไทย 22:15นาที'
"ยัยเอย ทางนี้!!!"เสียงใสตะโกนเรียกเพื่อนรักเสียงดังพร้อมกับโบกมือเรียวไปมาเพื่อทำเป็นสัญลักษณ์ให้เพื่อนสาวมองเห็น
"ไงยัยบะ....."
ฟึ่บ
ในขณะที่เอิงเอยกำลังจะอ้าปากทักทาย จู่ๆคำพูดของเธอก็หายไปลับฟ้า เมื่อแพรวาพุ่งเข้ามาสวมกอดเธอแน่น และยิ่งกอดเธอแน่นขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งเอิงเอยก็คลี่ยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูเพื่อนรัก ก่อนจะยกแขนเรียวขึ้นมาโอบกอดเพื่อนรักกลับเช่นกัน...
"แกกอดฉันนานเกินไปแล้วนะยัยแพรวา"เอิงเอยเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อน พร้อมกับค่อยๆดันเพื่อนรักออกอย่างช้าๆ
"ยัยเอย ทำไมแกสวยขนาดนี้ ดูสิ นมเป็นนม ก้นเป็นก้น ผิวก็ขาวอย่างกับหิมะ อร๊ายยย เพื่อนรักของฉันมันเริศ!!"ทันทีที่ผละกอดออกจากกัน แพรวาก็พูดขึ้นมาเสียงดัง เมื่อเธอได้มองสำรวจดูร่างกายของเพื่อนรักใกล้ๆและชัดๆ ทำเอาผู้คนที่อยู่ภายในสนามบินต่างพากันหันมามองที่เธออย่างสนใจ
"นี่ยัยแพรวาแกพูดอะไรของแกเนี้ย!!"เอิงเอยพูดขึ้นพร้อมกับรีบยื่นมือเรียวไปปิดปากของแพรวาเอาไว้อย่างรวดเร็ว เพราะตอนนี้มีสายตาหลายสิบคู่กำลังจ้องมองมาที่พวกเธออยู่
"ใครจะสน ป่ะ กลับกันเถอะ"แพรวาพูดพร้อมกับยื่นมือเรียวไปลากกระเป๋าเดินทางให้เอิงเอยอย่างเอาใจใส่ ก่อนที่ทั้งสองคนจะพากันเดินไปขึ้นรถหรูของแพรวาที่จอดรออยู่หน้าสนามบิน
ในระหว่างที่กำลังเดินทาง เอิงเอยก็บอกให้แพรวาขับไปส่งเธอที่คอนโดหรูของตัวเอง ซึ่งเรื่องคอนโดแพรวาเองก็ยังไม่รู้ว่าเอิงเอยแอบซื้อเอาไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ทว่าเธอก็ไม่ได้ถามอะไรมากความนอกจากขับรถไปให้ถึงคอนโดไวๆเพราะเธอมีเรื่องมาเม้าส์มอยกับเอิงเอยเยอะแยะเลย
'คอนโดเอิงเอย'
เมื่อมาถึงคอนโด เอิงเอยก็รีบเดินไปเอากุญแจห้องกับพนักงานที่หน้าเค้าท์เตอร์ ก่อนจะเอ่ยปากชวนแพรวาขึ้นไปห้องคอนโดสุดหรูของตัวเองทันที
"ว้าว ห้องแกสวยจัง"ทันทีที่สาวเท้าเดินเข้ามาภายในห้องคอนโดสุดหรูของเพื่อนรัก เเพรวาก็ถึงกับร้องว้าวกับความหรูหราหมาเห่าทันที
"ฉันซื้อเอาไว้ก่อนจะไปเรียนต่อที่อังกฤษน่ะ คืนนี้แกก็นอนกับฉันสิ ฉันมาวันแรกฉันอยากอยู่กับแก"เอิงเอยขึ้นในขณะที่เธอกำลังถอดเสื้อแขนยาวราคาแพงออก
"หึ ถึงแกไม่ชวนฉันก็จะนอนด้วยค่ะ ดูนี่"แพรวาเอ่ยขึ้นพร้อมกับโชว์กระเป๋าใบไม่ใหญ่มาก แต่ก็สามารถบรรจุเสื้อผ้าได้นับสิบตัว ใช่ เธอเตรียมการมาหมดแล้วว่าคืนนี้เธอก็จะค้างคืนกับเพื่อนรักของเธอ
"ฉันรักเธอมากก็ตรงนี้แหละยัยบ๊อง"ปากเรียวสวยเอ่ยขึ้นด้วยความภาคภูมิใจกับเพื่อนรัก ก่อนที่เธอจะเดินมานั่งลงที่ปลายเตียงนุ่ม
"ฉันว่าแกไปอาบน้ำก่อนก็ได้นะ เดี๋ยวฉันจะไปเตรียมของกินรอ ดูสิฉันซื้อของโปรดมาให้แกด้วยนะ"แพรวาเอ่ยขึ้น เมื่อเธอสังเกตเห็นสีหน้าล้าๆของเอิงเอย
"อื้อ งั้นฉันไปอาบน้ำก่อนนะ"พูดจบเอิงเอยก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปอาบน้ำให้สบายตัวทันที เพราะระยะที่นั่งเครื่องมามันก็ทำให้ร่างกายเธอเหนื่อยล้าได้เช่นกัน
ทันทีที่เอิงเอยเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้ว แพรวาก็รีบเดินไปจัดโต๊ะอาหารยามดึกไว้รอเพื่อน จนกระทั่งเอิงเอยอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ทั้งสองคนก็มานั่งทานอาหารยามดึกด้วยกันอย่างเอร็ดอร่อยและพูดคุยกันไปอย่างสนุกสนาน...
"อ่อจริงสิยัยเอย แล้วเรื่องพี่วายุล่ะแกจะเอายังไงต่อ"เมื่อนึกขึ้นได้แพรวาก็เอ่ยถามเอิงเอยด้วยเป็นห่วง เพราะเรื่องนี้ก็เป็นอีกเรื่องที่เอิงเอยแคร์มากเหมือนกัน
"ฉันบอกพี่วายุว่าฉันจะกลับเดือนหน้า ในระหว่างที่พี่วายุยังไม่รู้ตัวฉันจะขอเก็บหลักฐานไว้เยอะๆก่อน ถ้าพี่ว่ายุนอกใจฉันจริงๆ ยังไงหางก็ต้องโผล่"เอิงเอยพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอ่อน ใบหน้าสวยพลางแสดงออกถึงความเศร้าเมื่อพูดถึงเรื่องแฟนหนุ่ม ก็อย่างว่านั่นแหละ รักแรกใครๆก็ยากที่จะทำใจได้...
"อื้มๆ แกจำไว้นะยัยเอยว่าฉันอยู่ข้างแกเสมอ อย่าไปเศร้าค่ะ เดี๋ยวฉันจะพาแกไปเที่ยวบาร์โฮสต์ย้อมใจ ร้านนี้ขึ้นชื่อเรื่องความหล่อล่ำบึกเลย"แพรวาเอ่ยขึ้นพร้อมกับวาดมือเรียวไปตามจินตนาการของตัวเอง เมื่อนึดถึงหุ่นหนุ่มๆในบาร์โฮสต์
"ยัยบ้าผู้ชาย!!..."เอิงเอยพูดแทรกขึ้นมาอย่างขบขัน ซึ่งแพรวาที่ได้ยินเช่นนั้นเธอก็หัวเราะออกมาอย่างชอบใจ ก่อนที่ทั้งสองจะหาเรื่องมาเม้าส์มอยกันต่อในค่ำคืนที่พวกเธอนั้นได้คุยได้กินและได้นอนด้วยกันในรอบหลายปี...
- ผู้เขียน
