หลังอาบน้ำเสร็จย่าหยาก็จัดการหาเสื้อผ้าให้คีตะวันสวมใส่ โชคดีที่พอจะมีเสื้อยืดตัวใหญ่กับกางเกงผ้านิ่มขาสั้นที่พอจะใส่กันความอุจาดลูกตาไปก่อนได้ ก่อนที่จะพากันมากินข้าวในมื้ออาหารที่ย่าหยาโชว์ฝีมือ
“หืมมม พี่นี่ทำกับข้าวอร่อยจังนะ” หลังตักข้าวเข้าปาก คีตะวันก็ยกนิ้วเชยชมแม่ครัวยกใหญ่
“อวยพี่หรือเปล่า พูดมาตรงๆได้นะ ไม่ถืออยู่แล้ว” ถึงจะพูดแบบนั้นแต่คนถูกกล่าวชมก็ยิ้มแป้นอย่างพอใจ ก็เพราะเธอทำกินเองเป็นประจำ ตอนเด็กๆ สมัยอยู่บ้านกับแม่ก็เข้าครัวช่วยแม่อยู่เสมอ แกงเขียวหวานแค่นี้ไม่ได้ยากสำหรับเธอสักนิด
“เห็นผมเป็นคนขี้ประจบตั้งแต่เมื่อไหร่ อร่อยก็บอกอร่อย คงจะดีนะ.... ถ้ามีพี่คอยทำให้กินทุกวัน”
“แหม~ พี่ก็มีงานต้องทำไหมล่ะ ไม่ว่างขนาดนั้นหรอก” คนพูดว่าพร้อมกับตักแกงให้กับเด็กหนุ่มตรงหน้า
“อาทิตย์ละครั้งล่ะได้ไหม” เขาติดใจทั้งรสชาติอาหาร และแม่ครัวจนอยากจะกินทุกวัน
