"น่าเสียดายจังเลยนะคะ ที่ตอนเก็บขยะบนชายหาด.. ไม่เจอถุงยางอนามัยทิ้งไว้" เสียงแสนน่ารำคาญดังขึ้นขณะที่ย่าหยากำลังนั่งพักอยู่ม้านั่งหน้าโรงแรม เธอจงใจพูดจากับคนที่เป็นคู่แข่งในเรื่องคีตะวัน
ย่าหยาหันมองคนพูดอย่างเอือมระอา บางครั้งเธอก็คิดรำคาญต่อเด็กนี่ที่ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร เธอเป็นแค่เด็กตัวเล็กๆที่ยังอ่อนหัดอยู่มาก แต่ก็ยังปีกกล้าขาแข็งที่จะพยายามเอาชนะเธอ
"ไม่ได้ใส่!! จะเอาที่ไหนมามีล่ะ" พอถูกท้าทายมาแบบนั้นย่าหยาก็หันไปตอกกลับทันที คนกำลังเหนื่อยจากการทำกิจกรรมจึงเหวี่ยงออกไปด้วยสายตาและน้ำเสียง
"หน้าด้าน!!" คนละชั้นยังไงก็คือคนละชั้น พอย่าหยาตอกกลับไปแรงหน่อยแอปเปิ้ลก็สู้ไม่ไหวเสียแล้ว จนคนฟังไม่รู้จะสันหาคำไหนมาใช้ด่าให้เหมาะสม
"หึ!! เปิดมาเอง พอเขาตอกกลับก็ช่วยรับให้ได้หน่อยสิ!!" ย่าหยาแสยะยิ้มกับสิ่งที่มองเห็น
"ไม่มีใครเขาเอาจริงหรอก ก็แค่ผู้หญิงง่ายๆ ที่ร่านอยากได้ผู้ชาย"
