"กลับมาแล้วค่ะ"
"แม่เป็นยังไงบ้าง"
"แม่ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะเลยค่ะ ท่านลุกขึ้นมาพูดคุยสีหน้าแววตาสดใสทำให้หนูมีความสุขมากค่ะ"
"ดีขึ้นก็ดีแล้วเอาไว้มีโอกาสพี่คงไปแนะนำตัวกับแม่ของดาหลานะ"
"ดาหลาขอบคุณนะคะ" เธอขยับเข้าไปใกล้ยกมือไหว้ที่อกแกร่งของชายหนุ่ม เขาสวมกอดเธอเอาไว้หลวมๆ
"เป็นอะไรไปล่ะเนี่ย"
"ฮึก ฮืออ" ดาหลาร้องไห้ออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เธอรู้สึกว่าตัวเองโชคดีเหลือเกินที่ได้พบเจอกับเขา
"ร้องไห้ทำไมไหนบอกพี่ก่อนเร็ว"
"ดาหลาดีใจนี่คะที่บนโลกนี้ยังมีคนใจดีกับดาหลาแล้วก็ครอบครัว"
"ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนี่อย่าร้องเลยนะ"
"ฮึกๆ"
"มาเช็ดน้ำตาก่อนเร็ว" ชายหนุ่มหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าเสื้อ จากนั้นก็บรรจงเช็ดน้ำตาให้กับคนเจ้าน้ำตาตรงหน้า
"ขอบคุณค่ะ" เธอกอดเขาเอาไว้แนบแน่น
"ทำดีขนาดนี้ต้องมีรางวัลให้นะ"
"ค่ะ คืนนี้ดาหลาจะตามใจพี่แมมมอธทุกอย่าง" เธอบอกออกไปยิ้มๆแค่คิดก็รู้สึกเขิ
