บทที่19
โหยหาNC
"ไม่ใช่แบบนั้นแล้วแบบไหนคีริน"
"คือ...." ผมมองซ้ายขวาไม่เห็นใครจึงฉุดไอริขึ้นรถแล้วขับตรงมายังหอพักที่ผมกับไอริมีความสุขกันในอดีต
ที่นี่ยังเหมือนเดิมทุกอย่างผมเอาไว้มาพักใจอ่านหนังสือ ทำงานและเก็บไว้นอนคิดถึงเธอ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคำสาปหรือเป็นเพราะความผูกพันกันมา ทำไมผมถึงได้รักเธอมากมายขนาดนี้ ผมไม่เคยคิดจะทิ้งไม่เคยคิดจะถอดใจ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรเฮียเพลิงจะคอยรายงานผมเสมอ
"พาไอริมาที่นี่ทำไม-_-"
"ทำไมล่ะ ไม่ชอบหรือไง"
"ไม่!"
"ขึ้นไปดูห้องข้างบนกัน"
แขนเล็กๆถูกจับรั้งขึ้นมาข้างบน ห้องที่เคยร่วมรักยังเหมือนเดิมภายนอกอาจจะดูโทรมไปบ้างตามกาลเวลาแต่ก็ถูกปรับปรุงจนใหม่ในระดับหนึ่ง แต่ห้องนอนของคีรินยังคงเหมือนเดิมถึงเขาไม่อยู่ก็มีแม่บ้านขึ้นมาทำความสะอาดให้
ผมมองแผ่นหลังของไอริที่ยืนอยู่ ผมไม่เชื่อหรอกว่าเธอตัดใจจากผมแล้ว แววตาของเธอมันฟ้องว่าเธอยังต้องการผมอยู่
