04

1424 คำ

“เยจีกลับมาแล้วมึงเจอบ้างมั้ย เห็นมันถามหาอยู่”จียงถาม มาหาซีโน่แล้วนึกถึงเยจีน้องสาวตัวแสบป่วนไปทั่ว “หึ!...ยังไม่เจอ”ผมจะบอกทำไมล่ะครับว่าเราเจอกันแล้ว เยจีเป็นคนมาหาแถมยังอ่อยเก่งขึ้นกว่าเดิม “เดี๋ยววันเกิดกูก็เจอ สวยขึ้นเยอะกูหวงชิบหาย”จียงพูดเหมือนไม่จริงจังแต่แฝงไปด้วยความหวงน้องสาวลึกไป “อืม เห็นอยู่”ผมยอมรับว่าสวยจริง แต่เยจีไม่ใช่สเปคผมถึงจะสวย[เด็ด]ไปซะทุกส่วนก็ตาม “กูไปละ มาบอกมึงเฉยๆ” “ไปด้วยนะมึง พลาดมากูตามถึงที่” “เออรู้ เดี๋ยวไป”ผมต้องไปอยู่แล้วในงานมีของดีให้ผมตลอดเลย หมายถึงเหล้า “เออกูไปละ” นาอึนเดินส่วนกับจียงเข้ามาในห้องทำงานของซีโน่ เธอคือผู้ช่วยของซีโน่และเป็นมากกว่าผู้ช่วยคนอื่นทั่วไป “หมอคะ คืนนี้ว่างมั้ย”นาอึนเอามือเท้าโต๊ะก้มถามซีโน่ “ไม่ว่างครับ”ผมไม่ใช่ชอบของซ้ำสักเท่าไหร่ ไม่ใช่ว่าผมเบื่อหรืออะไรแต่ก็ไม่ใช่ของสำคัญที่ผมต้องเก็บไว้หาความสุขต่อ “เราจะไม่ไปกันต่อแล้วหรอคะซีโน่”นาอึนอารมณ์เสียทันทีกับท่าทางเมินเฉยไร้อารมณ์ของซีโน่ “ไม่ เธอรู้จะให้พูดซ้ำทำไม”ผมบอกไปก่อนที่จะยอมนอน ผมไม่ได้เห็นผู้หญิงไร้ค่าแต่ถ้าเธอให้ค่าตัวเองผมก็จะให้ค่าเธอ “ใจร้ายจังเลยนะ ทีเด็กนั่น.......”นาอึนพูดมองซีโน่สายตาเปลี่ยนเป็นดุดันไม่พอใจทันที วันก่อนเธอเห็นที่ซีโน่ตรวจเคสสุดท้าย “อยู่พื้นที่ของตัวเองไปอย่าเข้ามายุ่งพื้นที่ของฉันอีก!”ผมไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องของผม ถ้าผมไม่บอกก็อย่าพยายามรู้ดีกว่า “...........ขอโทษค่ะ”นาอึนกำมือแน่นมองซีโน่ดูไม่พอใจมากที่เธอพูดออกไปเมื่อกี้ ใบหน้านิ่งมองด้วยสายตาดุน่ากลัว “จะกลับแล้วหรอคะ............”นาอึนเก็บอาการไม่พอใจมองซีโน่หยักหน้าตอบนิ่งๆเดินออกจากห้องไม่สนใจเธอ “เพราะแกคนเดียวอีเด็กบ้า!” Condo “เมื่อไหร่จะมาสักที”ฉันดูเวลาในโทรศัพท์จะสี่ทุ่มแล้วซีโน่ยังไม่กลับมาที่ห้องเลยนี่ยืนรอมาจะ10นาทีแล้วนะ “มาสักที พูดถึงก็มาได้” ผมมองเยจียืนอยู่หน้าห้องผม หึ! รู้ได้ไงวะผมอยู่ชั้นไหนห้องไหน วันนี้จะมาอ่อยผมถึงห้องเลยคิดดีแล้วว่างั้น “หวัดดีค่ะ ไม่เจอกันตั้งสองวัน”ฉันยิ้มมองซีโน่ทำหน้าเบื่อโลกหรือเบื่อที่เจอฉันเนี่ย “มาทำไม”ผมถามนิ่งๆมองเยจีแต่งตัวไม่เคยระวัง ผมไม่อยากจะพลาดทำอะไรลงไปอย่างไม่ได้ตั้งใจ “นี่ไง ฉันไม่อยากกินข้าวคนเดียว”ฉันเบื่อกินข้าวคนเดียวในห้องเลยขึ้นมาหาซีโน่ ไม่ได้มาอ่อยนะจริงๆ......เชื่อสิ “แล้วไง”ผมเลิกคิ้วถาม ปกติอยู่ห้องก็กินได้ไม่ใช่หรอวะทำไมต้องมาหาผมถึงห้องล่ะครับ หึ! “ก็ให้นายมากินเป็นเพื่อนไง อยู่คนเดียวไม่ใช่หรอ”ฉันพูดตีเนียนแถไปเรื่อย สีหน้าสายตาซีโน่รู้ทันฉันไงล่ะ “กลับไป ฉันไม่กิน”ผมถอนหายใจหงุดหงิดขมวดคิ้วมองเยจี ทำไมแม่งดื้อยังว่ะ “ไม่กลับ รู้ว่ายังไม่ได้กินอะไร”ฉันพูดยื่นคำขาดยืนอยู่ที่เดิม แต่!....ซีโน่ไม่สนใจแตะคีย์การ์ดเข้าห้อง “ขอเข้าด้วยสิ!”ฉันรีบเดินแทรกตัวเข้ามา ดีนะประตูกว้างพอฉันเบียดตัวเข้ามาได้ทันก่อนซีโน่จะปิด “เยจีเธอเป็นอะไรวะ!”ผมจับแขนเยจีจะเดินเข้าห้อง แม่งดื้อแสบชิบหายเข้าห้องผมง่ายๆแบบนี้เลยใจกล้าหรอครับ “นายแหละเลิกทำตัวเย็นชาใส่สักทีเถอะ”ฉันเถียงกลับ มาถึงขนาดนี้แล้วฉันยอมไม่ได้หรอกถ้ายังไม่ได้ซีโน่ “เพราะเธอทำตัวแบบนี้ไง!”เยจีพยายามไปก็เท่านั้นถ้าทำตัวดีๆผมจะเย็นชาใส่ทำไม ทำตัวน่า[เอา]รำคาญ “ทำไมกลัวหรอคะ”ฉันเขยิบเดินเข้าใกล้ซีโน่ยิ้มอ่อยนิดนึง ทำตัวแบบนี้งั้นหรอซีโน่พูดร้ายจังนะ พรึ่บ~! “โถ่ที่พยาบะ.....ว๊ายยยย!!” ผมอุ้มเยจีขึ้นนั่งบนเคาน์เตอร์วางรองเท้าจับอ้าขาแทรกตัวเข้าตรงกลาง หึ! มัวแต่พูดลืมไปรึเปล่าอยู่กับผมแค่สองคน “ใครกลัวเธอ หื้ม!?”ผมแสยะยิ้มมองเยจีทำหน้าตกใจเอามือจับโปรงผมถกขึ้นจนเห็น อยู่กับผมแปปเดียวผ้าก็หลุด หึ! ฉันกลืนน้ำลายเมื่อกี้ฉันตกใจจู่ๆซีโน่คว้าตัวอุ้มขึ้นเร็วมากไม่ทันตั้งตัว กระโปรงนี่มันก็ดึงปิดไม่มิดสักที “คิดจะทำอะไรคิดให้ดีๆอย่าเสียใจทีหลัง หึ!”ผมเตือนด้วยความหวังดี ผู้ชายเวลาเจอเหยื่อดีๆคิดว่าจะปล่อยง่ายๆรึไง “นายรู้หรอว่าฉันจะทำอะไร”ฉันถามทำเหมือนไม่กลัวกอดคอซีโน่ ปล่อยกระโปรงถกขึ้นมันมีซับในอยู่ ผมแสยะยิ้มเลิกคิ้วมองเยจีถามเหมือนผมไม่รู้ ทำอย่างนี้ผมไม่รู้เลยมั้งครับอยากได้อะไร “ไร้ประโยชน์”ผมไม่อยากทำ ไม่มีเหตุผลแค่ผมไม่อยากทำ “ตรงไหน ก็ฉันจะเอานาย”ฉันพูดออกไปตรงๆ รู้ว่ามันไม่ดีแต่แล้วไงมันก็ต้องลองอยู่ดี “หึ! อย่าดีกว่าเชื่อฉันดิ”ผมเตือนแล้วถ้าไม่ฟังเดี๋ยวก็รู้จะเป็นยังไงต่อ คนอย่างผมเตือนครั้งเดียวดื้อแบบนี้เจอดีมาจะร้องไห้ ฉันกรอกตามองบนนู้นก็ห้ามนี่ก็ห้าม แล้วชาตินี้ฉันจะได้ลองมั้ยถึงไม่ชอบก็ไม่เป็นไร....มั้ง แต่อยากน้อยฉันก็ให้คนแรกกับที่คนอยากได้หนิ ฉันหันมองซีโน่ออกไปสูบบุหรี่ที่ระเบียงจะครึ่งชั่วโมงแล้วนะ นี่ขนาดฉันมาหาถึงห้องแทบอ่อยด้วยยังไม่สนใจกันเลย “ซีโน่” ผมมองเยจีเรียกผมอย่างกับเป็นเพื่อนพี่ไม่มีนำหน้าอายุห่างกับผมสองปี เมื่อก่อนแทนตัวเองว่าหนูพอผมไม่เล่นตัวเปลี่ยนสรรพนามโครตไว “ฉันถามอะไรหน่อยสิ” “ไม่”ผมไม่ให้ถามถึงถามผมก็ไม่อยากตอบ เยจีไม่ควรยุ่งกับเข้ามาผมด้วยซ้ำ ฉันอยากจะเอามือไปตบปากซีโน่มากเลยนะตอบฉันหน้านิ่งไร้เยื่อใยมากเลย ทีเวลาอยู่กับเพื่อนสนุกเฮฮาอยู่กับฉันนิ่งเย็นชา ติ่งน่อง~ ติ่งน่อง~ “............”ฉันหันมองด้านหลัง ใครมาห้องซีโน่เวลานี้นะหรือนัดผู้หญิงไว้ถึงไม่อยากให้ฉันเข้ามาห้อง “นั่งอยู่นี่อย่าตาม”ผมสั่งเยจี “ไปด้วย”ฉันเดินตามซีโน่ไปห่างๆ ซีโน่หันมามองสายตาดุติดรำคาญฉันก็น้อยใจเหมือนกันนะ กึก~! “ซีโน่ฉันซื้อมาฝากค่ะ” “อะไรหรอคะ”ฉันยิ้มชะโงกหน้าถามยัยป้านาอึน ฉันแอบอยู่ด้านหลังซีโน่คงไม่เห็นล่ะสิ ผมขมวดคิ้วมองดุเยจีสั่งอะไรไม่เคยฟังเลยหรอวะดื้อชิบหาย “แกคือเด็กคนนั้นหนิ!”นาอึนชี้หน้าเยจีฉีกยิ้มกวนให้เธอ “คนไหนคะ”ฉันทำหน้าคิดหนัก เราเคยเจอกันหรอมีแต่ฉันรู้ว่ายัยนี้จ้องจะจับซีโน่ทุกวัน “ซีโน่ไหนบอกไม่สนใจไง”นาอึนถามซีโน่ยืนหน้านิ่งแต่สายตาดุดันเริ่มไม่พอใจที่เธอกับเยจีเริ่มมีปากเสียงกัน “..........ไม่สนใจเธอรึเปล่า”ฉันเขยิบไปยืนด้านหน้าซีโน่แล้วถาม คิดจะมาโวยวายหรอฉันสู้นะจะบอกให้ “นี่! พูดแบบนี้หมายความวะ.....ว๊ายย!!”นาอึนแกล้งออกแรงใช้มือที่ถือกาแฟชี้หน้าเยจี ซ่าาาาาา!!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more