แผนของสิงโต
1518 คำ
"ถึงบ้านแล้ว" ผมรีบพูดขึ้นซึ่งเป็นจังหวะที่ผมขับรถขับมาจอดหน้าบ้านพอดี ผมจึงเลื่อนกระจกลงแล้วกดปุ่มรีโมทเปิดประตูบ้าน จากนั้นจึงรีบขับรถเข้าไปจอดด้านใน
"เชิญครับคุณผู้หญิง จะนั่งหนาวอยู่ในรถอีกทำไม ลงมาได้แล้ว" ผมลงจากรถ แล้วเดินอ้อมไปเปิดประตูให้กันยา พร้อมกับบอกให้เธอออกมาจากรถ แต่เธอกลับทำหน้าบึ้งตึงใส่ผมแทน
"จะให้ฉันลงนายก็หลบไปสิ" ฉันพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราด แน่นอนฉันกำลังพยายามพูด เพื่อกลบเกลื่อนความตื่นเต้นที่มีเอาไว้ หมับ! ชายหนุ่มคว้าข้อมือเล็กเรียวของกันยามากุมเอาไว้ ในขณะที่เธอนั้นไม่ทันตั้งตัว
"ตามมา"
"สิงโต... ปล่อยฉันเดินเองได้" ฉันพูดออกมาพร้อมกับพยายามสะบัดข้อมือให้พ้นจากอุ้งมือหนา แต่ก็ดูเหมือนว่ามันจะไม่ได้ผล "กันยาอย่าดื้อสิ บ้านผมหลังใหญ่เดี๋ยวคุณเดินหลง" ข้ออ้างของเขาช่างฟังดูไร้เหตุผล เพราะบ้านหลังนี้ไม่กว้างไม่ใหญ่มากซึ่งเป็นบ้านที่ขวัญข้าวกับอัครเดชเคยอยู่มาก่อน สมัยที่พวกเขาทั้งสอง ทำงานด้วยกันที่โชว์รูม ซึ่งตอนนี้เขาได้ยกให้กับลูกชายคนโต เมื่อชายหนุ่มขอมาเรียนที่กรุงเทพฯ แม้ว่าอัครเดชและขวัญข้าวจะไม่เห็นด้วย แต่สุดท้ายก็ต้องพ่ายแพ้ให้กับความดื้อของสิงโต
"สิงโต นายจะพาฉันขึ้นไปบนบ้านทำไม ไม่เอาฉันจะรอพี่ตุลาอยู่ข้างล่าง" ตอนนี้ฉันไม่ยอมเขาแล้วและนั่นก็ส่งผลให้ สิงโตกับฉันกำลังกระชากรักฉุดกันตรงทางขึ้นบันได
"รออยู่ตรงนี้ปอดบวมตายก่อนพอดี"
"ว้าย! ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ" ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อร่างของชั้นลอยขึ้นเหนือพื้น เพราะสิงโตช้อนร่างฉันขึ้นในท่าเจ้าสาว โดยที่เขาไม่รอให้ฉันได้ตั้งหลักเลย
"อยู่นิ่งๆ เดี๋ยวก็ตกลงไปคอหักตายกันทั้งคู่หรอก" เสียงเข้มของเขาทำให้ฉันหมั่นไส้ ผู้ชายอะไรเอาแต่ใจเป็นบ้าเลย ตั้งแต่เจอกันวันนี้เขายังไม่เปิดโอกาสให้ฉันได้พูด หรือแสดงความคิดเห็นอะไรบ้างเลย แถมเข้ายังอุ้มฉันเข้าไปในห้องนอนอีกด้วย ฉันควรปฏิเสธหรือต่อต้านออกไป แต่ทำไมหัวใจเจ้ากรรมกลับเต็มใจ ยอมเข้าไปในห้องกับเขาแต่โดยดี
"ถอดออกให้หมด" ผมอยากจะแกล้งเธอ จึงได้สั่งให้กันยาถอดชุดออก ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าเธอไม่มีวัน ทำแบบนั้นต่อหน้าผมอย่างแน่นอน
"เฮ้ย! นี่นายจะบ้าไปแล้วเหรอ ฝันไปเถอะ" เมื่อเขาอุ้มฉันเดินขึ้นมาบนห้องนอน พร้อมกับวางร่างเล็กของฉันลงที่โซฟากว้าง สิงโตก็ออกคำสั่งพร้อมกับทำสายตาน่ากลัว ให้ฉันถอดชุดออกใครจะบ้าทำตาม
"หรือจะให้ฉันถอดให้ หื้ม... นี่ผ้าเช็ดตัว แล้วเอาชุดของฉันใส่ไปก่อน ส่วนชุดของเธอฉันจะปั่นแห้งให้ เดี๋ยวก็เป็นปอดบวมหรอก พรุ่งนี้ไปเรียนไม่ได้ไม่รู้ด้วยนะ" ผมรีบพูดขู่เธอออกไป เชื่อสิเด็กเรียนอย่างกันยา ไม่มีทางที่จะยอมขาดเลยง่ายๆ อย่างแน่นอน เธอจึงยอมรับผ้าเช็ดตัวพร้อมชุดจากผม แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำอย่างว่าง่าย
ฉันไม่รู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ มาเรียนวันแรกทำไมฉันถึงได้มาโผล่ที่บ้านของสิงโตได้ ยิ่งอยู่ใกล้เขาฉันก็ยิ่งหวั่นไหว และยอมทำตามที่เขาต้องการอย่างว่าง่าย ทั้งที่ควรปฏิเสธแต่ทำไมฉันกลับยอมเขาทุกกรณี ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! สิงโตเคาะประตูห้องน้ำ เพื่อแกล้งกันยายน
"เร็วหน่อยสิกันยา ฉันจะรีบอาบน้ำเหมือนกันเหนียวตัวจะแย่แล้วเนี่ย"
"ไอ้สิงโตบ้า! นายจะเร่งฉันทำไมเนี่ย แล้วห้องน้ำบ้านนายมีห้องเดียวหรือไง ไปอาบห้องอื่นเลยไป้..." ฉันพูดปนตะคอกออกไป พร้อมกับทำเสียงสูง เพื่อไล่ให้สิงโตไปอาบน้ำที่ห้องอื่น เพราะเวลาอาบน้ำฉันมักจะใช้เวลานานเสมอ และที่สำคัญตอนนี้ฉันอยากจะถ่วงเวลาเอาไว้ให้นานที่สุด เพราะกลัวว่าจะเผลอเผยความรู้สึกที่มีออกไปให้สิงโตได้เห็น เพราะเวลาที่อยู่ใกล้เขาฉันมักจะหวั่นไหวและหัวใจเต้นแรงเสมอ
"ห้องอื่นไม่มีสบู่ อย่าถ่วงเวลาเร็วเข้าฉันหิวข้าวแล้วเนี่ย"
"โอ๊ย! นายนี่มันจริงๆ เลยนะ รอแป๊บหนึ่งเดี๋ยวฉันก็ออกไปแล้ว" ฉันถอนหายใจออกมาอย่างแรง คิดแล้วอยากจะบ้าตาย นายนี่รู้ทันฉันไปหมดทุกอย่าง เหมือนกับว่าเขาเข้ามานั่งในใจฉันยังไงอย่างนั้นแหละ
เวลานี้ผมเหมือนคนบ้าที่นั่งยิ้มคนเดียวอยู่บนเตียง นานเท่าไหร่แล้วที่ผมไม่ได้แกล้งกันยาแบบนี้ สิ่งเดียวที่กันยาเปลี่ยนไปคือใบหน้าของเธอที่สวยขึ้น แต่สำหรับผมแล้วไม่ว่ายังไง เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน กี่วัน กี่เดือน หรือว่ากี่ปี เธอก็ยังคงเป็นกันยาผู้หญิงเพียงคนเดียว ที่ผมแอบรักเธอมาแสนนาน
ฉันอาบน้ำเสร็จ พร้อมกับสวมชุดนอนของสิงโตที่มีขนาดบิ๊กไซซ์ แต่ก็ไม่ลืมที่จะหยิบผ้าเช็ดตัวมาคลุมไหล่เอาไว้ เพราะในเวลานี้ฉันไร้บราสวมใส่ จากนั้นจึงหยิบชุดนักศึกษาพร้อมกับชุดชั้นในมาถือเอาไว้ แล้วค่อยๆ เปิดประตูเดินออกไป
ภาพของสิงโตที่นั่งอยู่บนเตียงทำให้หัวใจของฉันเต้นแรงราวกับกลองเพล ไม่รู้ว่าเขาจงใจที่จะแกล้งฉันหรือเปล่า เพราะเวลานี้ร่างกายท่อนบนของเขาเปลือยเปล่า ส่วนท่อนล่างมีเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันรอบเอวเอาไว้ ซิกซ์แพ็กแน่นๆ มวลกล้ามเป็นมัดๆ กำลังส่งผลให้หัวใจดวงน้อยของฉันหวั่นไหวมากขึ้น พร้อมกับเผลอกลืนน้ำลายลงคออย่างอัตโนมัติ โดยที่ลืมนึกไปว่าชายตรงหน้าคงคิดว่าฉันกำลังอ่านกินเขาอยู่แน่ๆ
"เอาชุดของเธอมานี่ ฉันจะไปปั่นแห้งให้กว่าตุลาจะมารับก็คงจะแห้งได้ใส่กลับพอดี นี่ผ้าเช็ดผมไปนั่งรอที่โต๊ะเครื่องแป้งเดี๋ยวกลับมาไดร์ผมให้" สิงโตพูดพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ เขาหยิบชุดจากมือของฉันไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ในเวลานี้ฉันพยายามตั้งสติให้อยู่กับเนื้อกับตัว เพราะกลัวเผลอแสดงอาการให้เขารู้จนออกนอกหน้าเกินไป
"อ้าว! ทำไมยังไม่เช็ดผมอีก เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอกมานั่งลงตรงนี้" ผมพูดพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้กันยาแล้วจับเธอไปนั่งลงที่โต๊ะเครื่องแป้ง แล้วเอาผ้าเช็ดผมที่เปียกให้พอหมาดๆ ก่อนจะใช้ไดร์เป่าให้แห้ง
"พอแล้วสิงโตหยุดก่อนเดี๋ยวฉันทำเอง" ฉันไม่รู้ว่ายืนเหม่ออยู่ตรงนั้นไปนานแค่ไหน แถมสิงโตยังจับฉันมานั่งไดร์ผมอีกด้วย ตอนนี้หัวใจของฉันมันกำลังเต้นโครมคราม เมื่อชายหนุ่มใบหน้าคมคาย ร่างกายหล่อล่ำกำยำ กำลังไดร์ผมให้ฉันในระยะประชิดตัว
"เสร็จแล้ว ไปนั่งรอฉันที่เตียงห้ามออกจากห้องนี้เด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเธอโดนฉันทำโทษแน่ยัยตัวแสบ" เสียงทุ้มของสิงโตกระซิบลงมาที่ข้างหูของฉัน เขาจะรู้หรือเปล่าว่าคำขู่นั้น กำลังทำให้ฉันรู้สึกวูบวาบไปทั้งตัว ลมหายใจอุ่นๆ ที่รดลงมายังซอกคอหอมกรุ่นทำให้สัมผัสได้ถึงความใกล้ชิด เมื่อปลายจมูกคมเกือบแนบลงมาชนที่แก้มของฉัน
สรุปว่าฉันต้องนั่งรอเขาอาบน้ำวนไป มันน่าแปลกใจที่ฉันไม่รู้สึกเบื่อเลยสักนิด ก่อนจะกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง ซึ่งเขาจัดเอาไว้ได้อย่างลงตัวและน่าอยู่มาก ดูมีระบบระเบียบเรียบร้อยดี
แต่เมื่อฉันนึกถึงใบหน้าของเนตรดาว ทำให้รอยยิ้มที่สดใส เปลี่ยนไปเป็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลใจ แฟนของใคร ใครก็รัก ใครก็หวง ฉันไม่ควรเผลอใจไปมากกว่านี้ เมื่อนึกได้จึงรีบลุกขึ้นจากเตียงทันที แม้ว่าฉันจะรู้สึกดีก็ไม่ควรทำผิดศีลธรรม เพราะทุกสิ่งทุกอย่างคนเราจะเริ่มต้นทำผิดได้ ก็มาจากความคิดมาจากจิตใจทั้งนั้น หากไม่สามารถควบคุมอารมณ์ ให้เย็นลงได้ ฉันก็อาจจะเผลอตัวเผลอใจทำสิ่งที่ไม่ดีลงไป จนทำให้กลายเป็นผู้หญิงหน้าด้านไร้ยางอาย ทั้งที่รู้ว่าเขามีแฟนเป็นตัวเป็นตน
- ผู้เขียน
