รักก็คือรัก2
1380 คำ
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! เสียงคนเคาะประตูดังขึ้น จากนั้นมีชายร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาภายในห้อง เขาจ้องมองมาที่กันยาด้วยความรู้สึกห่วงใย โดยที่หญิงสาวนั่งอยู่ที่โซฟาตัวยาวภายในห้องนอนของสิงโต
"เป็นอะไรหรือเปล่า ฉันได้ยินเสียงจานแตก ทำไมไม่รู้จักระวังถ้าเกิดบาดเจ็บมาจะทำยังไง... หื้ม ไหนดูซิ" ผมนั่งลงข้างๆ กันยา พร้อมกับสำรวจตรวจดูว่าเธอมีแผลตรงไหนหรือเปล่า
"ฉันไม่เป็นอะไรแค่ทำจานแตกแล้วก็เก็บเรียบร้อยแล้ว ใครมาหานายเหรอ" ฉันแกล้งถามเขาออกไป เพราะอยากรู้ว่าสิงโตจะตอบยังไง "เนตรดาวเอาสมุดที่เธอจดเลคเชอร์มาให้ แต่ฉันคิดว่าคงไม่จำเป็นต้องใช้ เพราะมีแฟนเก่ง ตัวท็อปของห้องอย่างกันยาจริงไหมครับ"
"ไม่ต้องมาพูดดีเลยนะ แล้วสายตาก็ไม่ต้องหวานแบบนั้นก็ได้ เอาไว้ใช้กับเนตรดาวเถอะ" ฉันมองค้อนเขาออกไป เมื่อสิงโตมองมาด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ คงชอบหว่านเสน่ห์ไปทั่ว
"พูดแบบนี้แสดงว่าหึงใช่ไหมเนี่ย ดวงตาคู่นี้ฉันมีไว้แค่มองกันยาเท่านั้นแหละครับ" ผมพูดพร้อมกับโน้มตัวเข้าไปกอดเธอเอาไว้ ในขณะที่กันยาก็ไม่มีท่าทีที่ขัดขืน ผมรู้สึกจังเวลาที่ได้ใกล้ชิดเธอแบบนี้
"เธอมาที่บ้านของนายกี่ครั้งแล้ว ทำไมไม่เชิญเธอเข้ามาในบ้านล่ะ หรือว่าฉันอยู่ก็เลยเกรงใจคราวหน้าไม่ต้องเกรงใจหรอกนะ ฉันใจกว้างพอ" ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ฉันพูดประชดประชันออกไปแบบนั้น เวลาที่ฉันเห็นผู้หญิงคนอื่นเข้าใกล้สิงโต มันทำให้ฉันรู้สึกขัดหูขัดตายังไงก็ไม่รู้ แต่จะคบกับเขาแบบเปิดเผยก็ไม่ได้ เพราะฉันไม่อยากเป็นศัตรูกับใคร ในเมื่อเลือกที่จะรักฉันก็ควรจะไว้ใจเขา ฉันไม่ควรทำตัวงี่เง่า แต่ก็อดที่จะพูดกระแนะกระแหนออกไปแบบนั้นไม่ได้
"เธอเคยมาที่นี่นานแล้ว แต่ไม่ได้มาคนเดียวมาพร้อมกับไผ่แล้วก็เขตแดน แต่ผู้หญิงที่ฉันอยากให้มาบ่อยๆ มีเพียงแค่กันยาคนเดียว และต้องมาคนเดียวเท่านั้นนะ เพราะฉันอยากอยู่กับเธอแค่สองต่อสอง" ผมพูดพร้อมกับเอาคางเกยลงไปที่หัวไหล่ของเธอ ผมอยากจะหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้เหลือเกิน เพราะอีกแค่ชั่วโมงกว่า ตุลาก็คงจะมารับกันยากลับแล้ว
"ไม่ต้องมาพูดดีเลย"
จุ๊บ!!
"ว้าย! นายสิงโต" ฉันร้องออกมาเสียงดัง เมื่ออยู่กันตามลำพังเขามักจะฉวยโอกาสแบบนี้เสมอ แม้ว่าจะเป็นวันแรก ฉันก็เปลืองตัวชะมัดเลย
"รักก็คือรัก หลงก็คือหลง แต่ฉันทั้งรักทั้งหลง รักแค่เธอเท่านั้นกันยา" ผมพูดออกไปพร้อมกับกอดเธอเอาไว้ อีกนานแค่ไหนถึงจะเรียนจบ ผมต้องคบกับเธอแบบหลบๆ ซ่อนๆ อย่างนี้เหรอ ในเวลานี้ผมกำลังคิดว่า ควรจะทำบางอย่างให้มันถูกต้อง เพื่อไม่ให้บิดาของเธอแคลงใจและผมสามารถเข้าออกบ้านเธอได้ทุกเวลา
ตั้งแต่วันที่ตกลงเป็นแฟนกัน เราสองคนก็มักจะแอบนัดพบกันเสมอ อย่างเช่นวันนี้ สิงโตได้ส่งข้อความเข้ามาให้ฉันไปพบเขาที่บันไดหนีไฟชั้นสามของตึก ก่อนเข้าห้องเรียน ใจหนึ่งก็รู้สึกโมโห แต่ทุกครั้งที่โดนขู่ฉันก็ขัดไม่ได้ จำใจต้องทำตามที่สิงโตต้องการอยู่ร่ำไป โดยที่ไม่สามารถโต้แย้งใดๆ ได้เลย
"องุ่น... ทานข้าวเสร็จ ฉันขอไปทำธุระแป๊บหนึ่ง เธอไปรอที่ห้องเรียนเลยนะ" เมื่ออ่าน ข้อความในห้องแชท ทำให้ฉันวางมือถือลง ขณะที่เราสองคน หมายถึงฉันกับองุ่น กำลังจะรับประทานมื้อกลางวันที่โรงอาหารของมหาวิทยาลัย
"กันยามีอะไรให้เราช่วยหรือเปล่า ช่วงนี้ทำไมมีธุระบ่อยจัง ทำไมถึงทำหน้าแบบนั้นล่ะ ถ้ามีเรื่องอะไรไม่สบายใจระบายกับเราได้นะ" องุ่นถามเพื่อนออกมา เมื่อเธอเห็นกันยามีสีหน้าไม่ค่อยสบายใจ
"เปล่า... ไม่มีอะไรหรอก รีบทานข้าวกันเถอะ" ฉันพูดกับองุ่น แอบชำเลืองมองไปที่สิงโต เพราะเห็นเขาแอบมองมาที่ฉันบ่อยครั้ง
"สิงโตทำไมช่วงนี้นายเหม่อจัง ใจลอยไปถึงไหนเนี่ย ทานนี่หน่อยสิอร่อยนะ" เนตรดาวคอยเอาอกเอาใจชายหนุ่ม หล่อนตักโน่นตักนี่ใส่จานให้กับเขา พร้อมกับแอบชำเลืองหางตามองไปที่กันยาอย่างไม่ชอบใจ เมื่อหล่อนเห็นว่าช่วงนี้สิงโตมักจะแอบมองกันยาบ่อยๆ
"ทำไมตักให้แต่ไอ้สิงโต ตักให้ฉันบ้างก็ได้นะเนตร ดูสิพูนจานแล้วมันคงกินไม่หมดอ่ะ" ไผ่พูดแซวเพื่อนขึ้น เมื่อเขามองออกและคิดว่าเนตรดาวคงแอบชอบสิงโตอยู่อย่างแน่นอน
"เอาไปกินสิ กูอิ่มแล้ว" ผมพูดออกไป พร้อมกับยกข้าวในจานให้กับไผ่ แต่ดูเหมือนเนตรดาวจะไม่ค่อยพอใจ เพราะเธอทำหน้าบึ้งตึงใส่ แถมยังทำท่าทางกระฟัดกระเฟียดใส่ไผ่อีกด้วย
"สิงโตคืนนี้ ไปปาร์ตี้ที่ห้องกูนะ" เขตแดนเอ่ยชวนเพื่อนขึ้น เพราะวันนี้เป็นวันศุกร์ พรุ่งนี้วันหยุดไม่มีเรียนจึงอยากสังสรรค์กับเพื่อน
"ไอเดียนายเจ๋งมากเลยเขตแดน ไปนะสิงโตเดี๋ยวเนตรจะทำกับแกล้มไว้รอ" คราวนี้หญิงสาวพูดออกมาพร้อมกับยิ้มหน้าบาน แถมหล่อนยังเอามือไปคล้องแขนเขาไว้อีกด้วย
"แมวกับปลาย่าง โดนอ่อยเบอร์นั้น อยากรู้จังว่านายซื่อสัตย์กับฉันไหม" ฉันพูดออกมาเบาๆ ในขณะที่นั่งรับประทานอาหารอยู่ที่โต๊ะ ซึ่งถัดจากพวกของสิงโตอยู่ไม่ไกล จึงทำให้ฉันได้ยินทุกถ้อยคำที่พวกเขาคุยกัน
"เธอว่าอะไรนะเมื่อกี้ พูดใหม่อีกทีซิกันยา ฉันฟังไม่ชัด เธอเลี้ยงแมวด้วยเหรอ"
"อืม... แมวที่บ้านฉันมันคิดจะขโมยกินปลาย่าง แต่มันคงไม่กล้าขโมยแล้วแหละ เพราะไม่อย่างนั้นละก็ฉันจะสั่งให้พ่อจัดการขั้นเด็ดขาด" ฉันพูดออกมาเสียงดัง และสิงโตคงได้ยินทุกถ้อยคำ รวมทั้งความหมายของมัน ที่ฉันกำลังเปรียบเลย
"พ่อของเธอท่าทางจะดุมากเลยนะ"
"พ่อเราใจดีจะตาย แค่หวงลูกสาวมากกว่าลูกชาย ถ้าใครทำให้เราเสียใจพ่อเราเอาถึงตายแน่ แต่เธอไม่ต้องกลัวหรอกนะ พ่อเรามีเหตุผลพอ" ฉันก็ตั้งใจที่จะพูดให้สิงโตได้ยินอีกเช่นกัน เพราะวันนั้นที่ตุลามารับฉันที่บ้านของสิงโต พ่อของฉันมีท่าทีที่เป็นห่วงฉันมาก ทำให้ฉันยังคงรู้สึกผิดไม่หายเลย ที่โกหกพ่อว่าอาจารย์สั่งงานกลุ่มและก็ทำกิจกรรมที่มหา'ลัย จนต้องกลับบ้านดึก
ผมรู้ว่ากันยาคงกำลังโกรธ ที่เนตรดาวกำลังพยายามเกาะเกะผมอยู่ในตอนนี้ ทั้งที่ผมพยายามขยับออกแต่เธอกลับขยับเข้าหา เหมือนกับว่าเธอกำลังพยายามจงใจยั่วโมโหกันยายังไงยังงั้นแหละ หรือว่าเซนส์ผู้หญิงมันแรง
"ขอนั่งด้วยคนนะกันยา" จิงโจ้เดินมากับกลุ่มเพื่อนของเขา จากนั้นชายหนุ่มได้นั่งลงข้างๆ กันยา โดยที่เขาไม่ได้รอให้เธออนุญาต โดยมีสายตาคมของสิงโตมองมาที่กันยาอย่างเอาเรื่อง
"เนตรว่ากันยาต้องเป็นแฟนกับจิงโจ้แน่นอน ดูท่าทางสองคนนี้สนิทกันมากเลยนะ สิงโตว่าไหม" เมื่อได้โอกาสเนตรดาวไม่รอช้าที่จะพูดให้สิงโตเข้าใจกันยาผิด ขนาดยังไม่รู้ความจริง เนตรดาวยังไม่ชอบหน้ากันยามากขนาดนี้ แล้วถ้ารู้ว่าเธอเป็นแฟนกับสิงโต ไม่รู้ว่าเนตรดาวจะแผลงฤทธิ์อะไรใส่กันยาบ้าง
- ผู้เขียน
