ก็เขามีลูกสาวมารอเกิดเป็นตัวเป็นตนเสียขนาดนี้นี่นา มิหนำซ้ำว่าที่มารดาของหนูน้อยก็ไม่ใช่เธออีก
เธอไม่อยากเริ่มต้น เมื่อเห็นตำตาว่าจุดจบอยู่ตรงหน้า
แล้วอีกอย่างแมทเทียเองก็ยอมรับว่าเผลอไผลล่วงเกินเธอตามแรงดึงดูดของธรรมชาติเท่านั้น เขาไม่ได้บอกว่ารู้สึกลึกซึ้งอะไรเลยสักคำ มิหนำซ้ำยังขับไสไล่ส่งให้เธอกลับกรุงเทพฯ หน้าตาเฉย เธอเองเสียอีกที่เป็นคนขอเขาอยู่ต่อตามคำอ้อนวอนของเวนิตา
“สวัสดีครับคุณหลิน”
กณิการ์ปัดปอยผมที่ถูกลมทะเลพัดไปทัดหลังใบหู ขณะหันกลับไปมองเจ้าของเสียงทุ้มนุ่มที่ดังอยู่ทางด้านหลัง เธอขมวดคิ้วนิดหนึ่ง ก่อนรีบคลายสีหน้าให้เป็นปกติและยกมือไหว้ผู้ชายที่เธอไม่อยากเจอที่สุดในโลก แต่โลกกลับกลมเกินไปและเหวี่ยงให้เขามายืนอยู่ตรงหน้าเธออีกจนได้
“สวัสดีค่ะคุณริคคาร์โด”
ริคคาร์โดเลิกคิ้วยิ้มๆ แม้ว่าเขาจะเป็นลูกครึ่งแต่ก็โตที่อิตาลี ไม่ค่อยคุ้นชินกับธรรมเนียมไทยแบบนี้เท่าไรเลยไม่รู้
