“คุณแน่ใจเหรอ”
กณิการ์เม้มริมฝีปาก ก่อนพยักหน้ายืนยัน
“หลิน” เขาทำหน้าปั้นยาก “ผมบอกตรงๆ นะ ผมรับปากไม่ได้ว่าจะไม่ทำแบบเมื่อคืน หรืออาจจะมากกว่าเมื่อคืนด้วย”
กณิการ์หลุบตาลงมองสบตาเวนิตาที่เงยหน้ามองอย่างออดอ้อน เธอละสายตามามองมือตัวเองที่วางอยู่บนตัก และไม่เข้าใจความรู้สึกที่อัดแน่นในอกตอนนี้สักนิด คำถามของเวนิตาเมื่อคืนนี้เหมือนดังก้องในสมอง...เธอน่ะหรือชอบเขา...ในเวลาอันรวดเร็วแบบนี้น่ะเหรอ
แต่ต่อให้เธอรู้สึกแบบนั้น การที่แมทเทียไม่พูดความรู้สึกของเขาสักคำ มีเพียงความปรารถนาตามธรรมชาติของชายหญิงที่เขาพูดถึง เพียงเท่านั้นก็น่าจะเพียงพอที่เธอจะบอกตัวเองให้มีสติ ไม่ดื่มเครื่องดื่มมึนเมาอีก และปฏิเสธเขาอย่างนุ่มนวลหากว่าสถานการณ์พาไปแบบเมื่อคืน
มันคงไม่มีอะไร...คงไม่มี
“ถ้าคุณจะกรุณา” เธอเงยหน้ามองสบตาเขาอย่างมุ่งมั่น “อนุญาตให้ฉันรับผิดชอบงานของฉันให้แล้วเสร็จเถอะนะคะ ในฐานะเจ้านายกั
