คิดได้ดังนั้นแมทเทียก็ชะงัก ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องหวงต้องห่วงกณิการ์มากมายถึงเพียงนี้ เพราะมนุษยธรรมอย่างนั้นหรือ น่าตกใจที่คำตอบคือไม่ใช่ หากไม่ใช่กณิการ์ แต่เป็นนางแบบคนก่อนๆ ที่เก็บเสื้อผ้าหนีไปเพราะบอกเขาว่าที่บ้านมีผีเด็กผู้หญิงอะไรนั่น หากผู้หญิงพวกนั้นยินยอมรับบัตรเชิญของริคคาร์โดตามขึ้นเรือมาเองแบบนี้ เขาคงไม่สนใจ
คิ้วเข้มขมวดมุ่นอย่างสับสน ขณะมือบิดลูกบิดประตูเข้ามาในห้องพักที่มีร่างบางระหงนอนหลับใหลไม่ได้สติอยู่บนเตียงนอนนุ่ม แมทเทียทิ้งตัวลงนั่งที่ข้างเตียง ก่อนยื่นมือไปแตะแก้มเย็นเฉียบจากลมทะเลของหญิงสาว แล้วเลื่อนมายังริมฝีปากอวบอิ่มสีกลีบกุหลาบ แพขนตาเธอหนาและยาวชิดแก้ม เรือนผมอ่อนนุ่มสยายไปตามฟูกนอนราวกับคลื่นทะเลยามราตรี
เธอสวย นั่นก็ใช่
แต่เขาก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาเคยพบผู้หญิงที่สวยกว่านี้ มีเสน่ห์กว่านี้ แต่ผู้หญิงพวกนั้นกลับผูกจิตผูกใจเขาให้จดจ่อและหมกมุ่นอยู่กับเรื
