กึ่ด!
ความใหญ่โตแทรกผ่านกลีบเนื้อเข้าไปได้เพียงเล็กน้อย ดวงตาคู่หวานก็ลืมขึ้นมอง มือเล็กยกขึ้นดันหน้าท้องแน่นไว้ ใบหน้าบิดเบี้ยว ริมฝีปากบ่นงึมงำ มือใหญ่ยื่นไปใกล้ริมฝีปาก ออกคำสั่งเสียงพร่าให้เธอกัดมันไว้ เพราะเขากำลังจะดันเข้าไปด้านในต่อ
“กัดไว้สิ เพราะนี่ยังไม่ถึงไหนเลย”
กึด!
แพรวิภาอ้าปากกัดเนื้อบริเวณอุ้งมือ มันไม่ได้แรงเลยถ้าเทียบกับแรงส่งจากคนด้านบน แท่งเนื้อขนาด 62 พร้อมมุกหลายเม็ดเข้าไปถึงด้านในสุด กดแช่ค้างอยู่นิ่งๆ เพื่อให้ร่างกายด้านในได้ปรับตัว
อ่า…! ข้างในเธอรู้สึกดีมาก แต่มันจะดีกว่านี้ ถ้าไอ้นั่นไม่หลอกช่วงชิงความสดใหม่ของเธอไปซะก่อน
‘อีแพรนะเหรอ แม่งไม่ได้เรื่อง’
นั่นคือคำพูดที่เขตแดนแอบได้ยินจนชินหู จากผู้ชายที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นพนักงานของที่นี่ ถ้ามันยังไม่ถูกใครฆ่าตาย เขาอยากจะบอกมันเหลือเกิน ว่าคนที่ไม่ได้เรื่องคือมันต่างหาก
“อ๊า! อุ๊ย คุณแดน อย่าทำแบบนั้นค
