บทที่ 6
1115 คำ
เมื่อปาลิตาปฏิเสธ มาร์คัสก็ยักไหล่ใส่ราวกับไม่แยแส แล้วเอ่ยตอบให้ปาลิตาต้องกัดฟันกรอดๆ เพราะความโมโหที่ถูกเขายอกย้อนเข้าให้
“แล้วแต่คุณ เงื่อนไขง่ายๆ เพียงแค่นี้ ถ้าคุณทำไม่ได้ ผมก็ไม่ตกลงเช่นเดียวกัน ถ้าจะให้เอมมี่อยู่กับผม ก็ต้องมีคุณอยู่ด้วย เข้าใจไหม ป้าไข่!”
“ไม่!...” ปาลิตาไม่ทันได้ปฏิเสธไปมากกว่านี้ ก็ถูกหลานสาวเขย่าต้นแขนเนียน พร้อมกับเอ่ยขอร้องทั้งสีหน้าและแววตา
“ป้าไข่คะ อยู่กับเอมมี่นะคะ เอมมี่อยากอยู่กับแด๊ดดี้ และมีป้าไข่อยู่ด้วยค่ะ”
หนูน้อยเอมมี่เอ่ยขอร้อง ดวงตากลมโตทำตาปริบๆ แถมยังเบะหน้าพร้อมจะร้องไห้ในทันที หากได้ยินคำปฏิเสธจากผู้เป็นป้า
มาร์คัสเห็นอาการลังเลในตัวปาลิตา ก็รีบเอ่ยตอกย้ำ ฉลาดพูดให้ปาลิตารู้สึกผิดหากต้องทิ้งหลานสาวไป
“ไม่สงสารเอมมี่หรือป้าไข่ น้องสาวของคุณก็ไม่อยู่แล้ว คุณจะทิ้งหลานสาวของคุณได้ลงคอเลยหรือ”
“ไม่ต้องพูดแล้ว ลูร์คัส”
ปาลิตาตะคอกใส่ โมโหที่ชายผู้นี้เอานิสัยของนักธุรกิจมาคุยเจรจากับเธอ ส่งให้เธอต้องคิดหนักกับการตัดสินใจในครั้งนี้
มาร์คัสยิ้มเยาะอยู่ตรงมุมปาก เลิกคิ้วใส่ปาลิตา นับหนึ่งถึงสิบอยู่ในใจ รอเวลาที่ปาลิตาจะตอบตกลง และไม่ต้องรอนาน เขาก็คลี่ยิ้มกว้างด้วยความถูกใจกับคำตอบที่ได้ยิน
“ก็ได้ค่ะ ฉันจะอยู่ที่นี่กับเอมมี่”
“และอยู่กับผมด้วย” มาร์คัสเอ่ยต่อท้าย
ปาลิตาถลึงตาใส่คนตรงหน้า เน้นคำพูดทีละคำอย่างชัดถ้อยชัดคำ “เฉพาะ...กับ...เอมมี่...เท่านั้น”
มาร์คัสหัวเราะร่วน เห็นท่าทีที่ปาลิตาทำใส่ตนเองแล้ว ร่ำๆ อยากจะรวบร่างเล็กมาสวมกอดและกระหน่ำจุมพิตให้หนำใจ
“เป็นอันว่าตกลงตามนี้ ป้าไข่และเอมมี่ไปอยู่กับผมที่คอนโด”
“ทำไมต้องเป็นคอนโด คุณไม่มีบ้านหรือคะ”
ปาลิตาถามขึ้นมาในทันที ไม่อยากเชื่อว่าอภิมหาเศรษฐีอย่างผู้ชายคนนี้จะไม่มีบ้านอยู่ มาอาศัยอยู่ในคอนโดเล็กๆ แทน
มาร์คัสหลุบสายตาลง เพื่อปิดบังอะไรบางอย่างไว้ ก่อนจะเอ่ยให้เหตุผลว่า “ผมชอบอยู่คอนโด ขับรถแค่สิบนาทีถึงที่ทำงานแล้ว ไม่ต้องเสียเวลาเป็นชั่วโมงๆ กับรถที่ติดมหากาฬในกรุงเทพฯ”
ปาลิตานิ่งเงียบไปชั่วขณะ ไม่อยากไปอยู่ในคอนโด ซึ่งมีพื้นที่แคบๆ ทำให้เธอเลี่ยงการปะทะหน้ากับชายผู้นี้ได้ยาก
เมื่อปาลิตาเอาแต่นิ่งเงียบ มาร์คัสก็ถามซ้ำอีกครั้ง “ว่ายังไงป้าไข่ ตกลงจะไปอยู่คอนโดกับผม หรือจะพาเอมมี่กลับแอล เอ”
ไม่มีทางเลือกอื่นให้แล้วนี่ ปาลิตาจึงจำต้องรับคำในที่สุด “ก็ได้ค่ะ ไปอยู่คอนโดของคุณก็ได้”
“รับคำง่ายๆ แบบนี้สิ ถึงจะอยู่ร่วมกันได้ง่ายหน่อย”
มาร์คัสเอ่ยกลั้วหัวเราะ จากนั้นก็หันไปเรียกหนูน้อยเอมมี่ให้เข้ามาใกล้ตนเอง
“เอมมี่...มาหา...เอ่อ...แด๊ดดี้สิครับ”
มาร์คัสยังไม่สามารถมอบฐานะความเป็นพ่อให้กับเด็กน้อยคนนี้ได้อย่างเต็มที่ คำว่า แด๊ดดี้ ที่หลุดออกมาจึงไม่เต็มเสียงนัก ทว่า...เมื่อเอมมี่เดินเข้ามาใกล้ พร้อมกับฉีกยิ้มกว้างให้ ก็อ้าแขนออกกว้างให้เอมมี่โผเข้าสู่อ้อมแขนของตนเอง
เอมมี่เห็นมาร์คัสอ้าแขนออกกว้างเช่นนั้น ก็รีบโผเข้าไปสวมกอดร่างใหญ่ไว้แนบแน่น พร้อมกับเอ่ยบอกด้วยความรัก ที่มีต่อคนที่เธอคิดว่าเป็นพ่อของเธอจริงๆ
“เอมมี่รักแด๊ดดี้ที่สุดในโลกเลยค่ะ”
มาร์คัสถอนหายใจยาว อยากให้ใครบางคนได้อยู่รับรู้ และได้ยินคำพูดเหล่านี้จากเอมมี่เหลือเกิน แต่เมื่อลูร์คัสไม่อยู่แล้ว เขาคงต้องทำหน้าที่ความเป็นพ่อให้กับเอมมี่ แทนคนที่เป็นน้องชายฝาแฝด!
ปาลิตาพึงพอใจเป็นอย่างมาก เมื่อได้เข้ามาเห็นคอนโดของมาร์คัส ซึ่งหญิงสาวยังไม่รู้ว่าชายหนุ่มไม่ใช่ลูร์คัส คนที่เธอกำลังบังคับให้รับผิดชอบต่อการกระทำของเขาเมื่อหลายปีก่อน
คอนโดของมาร์คัสใหญ่โตโออ่า มีห้องนอนถึงสามห้องด้วยกัน ซึ่งนั่นทำให้หญิงสาวรู้สึกสบายใจมากยิ่งขึ้น เพราะเธอกับเอมมี่ไม่ต้องไปแย่งห้องนอนของอีกฝ่าย
“เป็นยังไงบ้างป้าไข่ พอใจกับที่ซุกหัวนอนของผมไหม” มาร์คัสเอ่ยถาม หลังจากพาปาลิตาและเอมมี่เข้ามาในคอนโดของเขาแล้ว
ปาลิตาขึงตามอง ไม่พอใจกับชื่อที่อีกฝ่ายมักจะเรียกเธอตามเอมมี่ ก่อนจะเอ่ยตอบว่า
“พอใจค่ะ หรูหรา ใหญ่โต สมกับเป็นคอนโดของนักธุรกิจชื่อดังของเมืองไทย ว่าแต่! แน่ใจนะคะว่าไม่มีอีหนูซุกซ่อนอยู่ในห้องใดห้องหนึ่ง ฉันกับเอมมี่ขี้เกียจปะทะกับอีหนูของคุณ”
“ที่ถาม เพราะหึงผมใช่ไหม”
ขณะเอ่ยถามอย่างล้อเลียน มาร์คัสก็ยื่นใบหน้าหล่อเหลาเข้ามาใกล้ใบหน้างามจนจมูกโด่งๆ แทบชนกับพวงแก้มเนียนแดงปลั่ง
“จะบ้าหรือยังไง ใครหึงคุณไม่ทราบ”
ปาลิตารีบถอยหนี ตวาดกลับด้วยความโมโห ที่ถูกมาร์คัสยั่วให้โกรธครั้งแล้วครั้งเล่า
เมื่อปาลิตาก้าวถอยหนี มาร์คัสก็ดาหน้าเดินเข้าหา พร้อมกับชี้นิ้วไปยังตัวหญิงสาว ขณะเอ่ยตอบกลั้วเสียงหัวเราะ
“ก็คุณยังไงล่ะ ที่หึงผม”
“ฮึ! ทำไมฉันต้องหึงคุณด้วย ที่ฉันถามหาบรรดาสาวๆ ของคุณ เพราะขี้เกียจอธิบายให้พวกเธอรู้ว่าฉันกับเอมมี่เป็นใคร ถึงได้มาอาศัยอยู่ในคอนโดของคุณ”
ปาลิตาเหน็บแนม เพราะไม่เชื่อว่าเพลย์บอยคนนี้ จะยอมอยู่เป็นโสด หลังจากทิ้งน้องสาวของเธอให้เจ็บช้ำอยู่แต่เพียงลำพัง
มาร์คัสไม่สนใจคำเหน็บแนมของปาลิตา ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ แล้วเอ่ยตอบให้ปาลิตาต้องกัดฟันดังกรอดๆ โดยไม่ลืมถลึงตาจ้องมองเขาเขม็งด้วย
“ก็ไม่ยากสำหรับการอธิบาย แค่บอกว่าเอมมี่เป็นลูกของผม และคุณเป็นเมียสุดที่รักของผม เพียงเท่านี้พวกสาวๆ ก็หนีกระเจิงไม่เป็นท่าแล้ว”
- ผู้เขียน
