แพ้ทางหัวใจ

ตอนที่ 1 ไม่อยากขาย

ติ๊ด

เสียงสัญญาณหน้าประตูดังขึ้นเมื่อผู้เป็นเจ้าของห้องแตะคีย์การ์ดไปที่หน้าจอมอนิเตอร์ อเล็กซ์รีบดันประตูเข้าไปเพราะอยากพักผ่อนเต็มที

คลับปิดให้บริการตีสองงานของเขาถือเป็นอันเสร็จเรียบร้อย เอื้อมมือไปเปิดไฟให้สว่าง แวะเข้าไปเปิดเครื่องปรับอากาศในห้องนอนเอาไว้ก่อน แล้วเดินไปคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ ใช้เวลาไม่นานเพราะตาใกล้จะปิดเต็มที

วันนี้ที่คลับผู้คนค่อนข้างแน่นหนา เนื่องจากเป็นวันศุกร์นักท่องราตรีต่างออกมาเที่ยวกันเป็นกลุ่ม ทว่าเป็นเรื่องที่น่ายินดีเมื่อเทียบกับรายได้ที่หลั่งไหลเข้ามา

อเล็กซ์ในวัยยี่สิบเจ็ดปีเป็นเจ้าของคลับแห่งหนึ่งที่มีพ่อเป็นนักการเมืองเก่าหนุนหลัง ด้วยความชื่นชอบ พอเรียนจบเขาจึงหุ้นกับเพื่อนสนิทเปิดคลับขนาดใหญ่ขึ้นมา

นอกจากคลับก็จะมีร้านอาหารด้านข้าง เรียกได้ว่ามีบริการทั้งสองอย่างเป็นไปอย่างควบคู่กัน นับเวลาจากช่วงที่เรียนจบก็ผ่านมาห้าปีแล้วที่เขาเดินบนเส้นทางอาชีพนี้

อเล็กซ์ใช้เวลาอาบน้ำไม่นานก็ออกมาพร้อมร่างกายเปลือยเปล่า ท่อนบนมีหยดน้ำใสเกาะตามตัว ส่วนท่อนล่างพันผ้าเช็ดตัวผืนสีขาวเอาไว้แล้วเดินเข้าห้องนอน ทว่าความเย็นภายในห้องกลับไม่มี เงยหน้าขึ้นมองพบว่าเครื่องปรับอากาศยังคงนิ่งทั้งที่มีสัญญาณไฟขึ้นโชว์

อเล็กซ์จิ๊ปากออกมาอย่างหัวเสีย รีบไปหน่อยตอนเปิดลืมสังเกตว่าเครื่องไม่ทำงาน เดินไปหยิบเสื้อผ้าในตู้ออกมาสวมใส่ลวกๆ แล้วเดินออกจากห้อง คืนนี้เขาจะกลับไปนอนที่คลับ

ชายหนุ่มเหยียบคันเร่งให้เข็มไมล์ขึ้นไปที่หนึ่งร้อยกิโลเมตรต่อชั่วโมงเพราะง่วงเต็มทน ในเวลาค่ำคืนแบบนี้ไม่ค่อยมีรถสัญจรไปมาจึงทำให้ถนนโล่ง เพียงไม่กี่นาทีก็มาถึง..

อเล็กซ์จอดรถที่ข้างคลับก่อนจะเดินลงจากรถ ขายาวที่กำลังจะก้าวไปค่อยๆ ชะลอความเร็วลงแล้วหยุดนิ่ง ยืนมองเหตุการณ์ตรงหน้า..

"แม่หนูไม่อยากขาย!" เสียงตะโกนดังขึ้นปนมากับเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นส่งเสียงดังไปทั่วบริเวณกว้างราวกับคนกำลังมีเรื่องทะเลาะวิวาท ทว่าดึกดื่นขนาดนี้ไม่ค่อยมีผู้คน

สองแม่ลูกคู่หนึ่งยื้อยุดฉุดกระชากกันไปมา คนเป็นแม่กำข้อแขนเรียวทั้งสองข้างแน่น ส่วนลูกสาวน้ำตาอาบแก้มอยู่ในชุดนักเรียนม.ปลาย

"มึงต้องขายอีนับ! ถ้ามึงไม่ขายกูจะเอาเงินที่ไหนซื้อข้าวแดกฮะ! ลำพังมึงทำงานร้านก๋วยเตี๋ยวได้วันละร้อยห้าสิบบาทมันจะไปพอใช้ได้ยังไง!"

"แม่ก็เลิกเล่นไพ่สิ!" สาวน้อยบอกออกมาอย่างเหลืออด วันนี้เธอจะพูดให้หมดเลย

รายได้เกิดจากฝั่งของเธอเพียงคนเดียว เธอทำงานในร้านก๋วยเตี๋ยวหลังเลิกเรียนได้วันละร้อยห้าสิบบาท นอกนั้นจะมีทิปจากลูกค้าที่มาทานแล้วสงสารเธอ

เด็กวัยมัธยมปลายกำลังหาเงินส่งตัวเองเรียนได้ทิปกลับมาด้วยทุกวัน รวมๆ ก็ตกวันละเกือบห้าร้อยบาท แต่เหนื่อยแทบขาดใจเพราะเป็นงานเร่ง ทั้งคนมากินที่ร้าน ไหนจะซื้อกลับไปกินที่บ้านอีกเพราะก๋วยเตี๋ยวร้านนี้ขายดีในย่านแถวๆ นี้

มันคงพอต่อชีวิตเราสองแม่ลูกได้ถ้าไม่อยู่ดีๆ แม่เธอไม่ติดการพนันขึ้นมา เมื่อก่อนเล่นแค่หวย แต่เดี๋ยวนี้เล่นไพ่ด้วย เงินยิ่งไม่มีจะกินอยู่แล้วอยากถามจริงๆ ว่าเอาไปให้คนอื่นได้ยังไง

"นี่มึงว่ากูเหรอฮะอีนับ! กูเป็นแม่มึงนะ!" คนเป็นแม่เขย่าตัวลูกสาวแรงๆ ที่บังอาจมากล่าวโทษเธอ

"ก็ใช่ไง เพราะแม่ไงที่เอาเงินไปเล่นไพ่จนหมด ต่อให้หนูไปขายตัวให้เสี่ยเป็นสิบคนมันก็ไม่พอ!"

เพี๊ยะ! มือขวาสะบัดใส่ซีกแก้มข้างซ้ายของลูกสาวทันทีอย่างหัวเสีย ความแรงของมันทำเอานับดาวทรุดลงไปกองที่พื้นอย่างง่ายดาย ก่อนจะรั้งขึ้นมาใหม่แล้วตบอีกที

"โอ๊ยแม่หนูเจ็บ!" นับดาวพยายามป้องกันตัวเอง ทว่าเธอไม่สามารถสู้แรงผู้เป็นแม่ได้ อีกอย่างเพราะเธอกลัวท่านเจ็บจึงไม่ต่อต้านเต็มแรง

ตัวเธอเจ็บทั้งกายเจ็บทั้งใจ แต่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่แม่ลงมือทำร้ายเธอแบบนี้ ชอบทุบตีหากเธออุบอิบเงินไว้ไม่ให้อีกฝ่ายไปหมด

"อีลำดวน!" ผู้ชายคนหนึ่งเดินมาเรียกด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าแม่ของนับดาวกำลังตบตีลูกตัวเอง แบบนี้สินค้าได้ช้ำหมด ส่งไปให้เสี่ยโดนด่ากลับมาอีกซวยเลย!

สองแม่ลูกหันไปมองผู้เป็นที่มาของเสียง นับดาวมองผู้ชายตัวสูงใหญ่ผิวคล้ำที่เรียกแม่เธอผ่านม่านน้ำตา

"มึงมาก็ดีแล้วไอ้วุฒิ รีบเอามันไปเลยนะ แล้วรีบๆ เอาเงินมาให้กู" ก่อนจะผลักร่างบอบบางไปให้ชายร่างกายกำยำ

ร่างเล็กเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของชายคนนั้น หญิงสาวพยายามจะขืนตัวออกห่างเมื่อรู้ว่านี่คือคนที่จะมานำตัวเธอไปส่งพวกเสี่ยตัณหากลับ แต่เรี่ยวแรงที่มีไม่สามารถสู้แรงของผู้ชายได้เลย

"ปล่อยนะปล่อย!"

"อยู่นิ่งๆ ดิ๊" สองมือหนาล็อกร่างเล็กเอาไว้ไม่ให้ดิ้น ก่อนจะจับใบหน้าเรียวให้หันมาเพื่อพิจารณาว่าพอจะแก้ไขได้ไหม

"แม่ง..มึงตบหน้ามันแบบนี้เสี่ยที่ไหนเขาจะรับวะอีลำดวนเอ๊ย!" ไหนจะน้ำตา ไหนจะรอยแดง สภาพแบบนี้คงได้เอาไปอาบน้ำอาบท่าใหม่แล้วแต่งหน้าเพิ่มแน่

คืนนี้ลูกค้ารีเควสมาว่าอยากได้นักเรียนวัยเอ๊าะๆ เขานึกออกเป็นลูกสาวคนติดการพนันคนนี้ พอเสนอไปก็ถูกสนองกลับมาทันที จึงได้นัดกันเวลาดึกดื่นเพราะเสี่ยเขาก็เพิ่งออกจากกาสิโน

"ก็มันว่ากูติดการพนันก่อนทำไม" ลำดวนทำสีหน้าเลิ่กลั่ก ทั้งกลัวไม่ได้เงินเพราะตัวเองพลั้งเผลอมือเกินไป

"ก็เป็นอย่างลูกมันว่ามั้ยฮะ! ถ้ามึงไม่ติดไพ่มึงก็ไม่ต้องส่งลูกมาขาย"

"ไอ้วุฒิ!"

"เอาเงินไปๆ แล้วรีบไสหัวไปเลยนะ! เดี๋ยวกูเอากลับไปส่งบ้านเอง" วุฒิรีบไล่เพราะเสียเวลากับสองแม่ลูกคู่นี้มานานแล้ว ถึงจะรู้สึกเห็นใจคนตัวเล็ก แต่มันหน้าที่ของเขานี่นา

"แม่อย่าทำหนูแบบนี้!" นับดาวร้องอย่างสุดเสียง ทั้งสะอึกสะอื้นไห้

คนเป็นแม่ไม่สนเสียงร้องไห้ของลูกในไส้ รับเงินก่อนจะยัดลงในกระเป๋ากางเกงแล้วขึ้นรถแท็กซี่ไป ส่วนนับดาวกำลังจะถูกพาตัวไปอีกทาง

"ไม่ไปนะ ไม่ไป!" ร่างเล็กพยายามดีดดิ้นให้หลุดออกจากมือคนใจร้าย มีแต่คนใจร้ายกับเธอ

หญิงสาวถูกลากไปยังรถยนต์สีดำคันโตที่จอดอยู่ไกลออกไป แต่พอนับดาวขืนตัวเขาเปลี่ยนเป็นอุ้มอีกคนลอยเหนือพื้นได้อย่างง่ายดาย

"ไม่นะไม่!" หญิงสาวพยายามดิ้นอย่างแรง แต่ไม่เป็นผลเมื่อเขานำเธอมายัดใส่ข้างในรถ

คนตัวโตรีบเดินอ้อมไปยังอีกฝั่ง แต่ยังไม่ทันถึงประตูร่างสูงใหญ่กลับทรุดฮวบลงไปกองที่พื้นแล้วนอนแน่นิ่ง ท่ามกลางนับดาวที่นั่งมองจากในรถอ้าปากค้าง

อเล็กซ์ทิ้งไม้หนักๆ ลงที่พื้น ก่อนจะเดินไปเปิดประตูฝั่งที่มีหญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่ในนั้น มองคนในรถด้วยความหงุดหงิดที่เจ้าตัวไม่ยอมลงมาสักที

"จะนั่งรอให้มันฟื้นขึ้นมาก่อนมั้ยฮะ!"