ถูกวาร์ปมาเป็นสตรีมเมอร์ที่ดังที่สุดในกาแล็กซี่

ทำแยม 1

สุดยอดเลยเพียงใช้เวลาไม่นานเราก็มีผู้ติดตามเป็นล้านคนแล้วดีเวอร์วังอะไรขนาดนี้แบบนี้เราก็สามารถแจกหรือส่งอาหารเสมือนให้กับทุกคนที่ดูสตรีมได้กินเท่าไรก็ได้ตามที่เรากำหนดแล้วไม่น่าเชื่อว่าเพียงเวลาไม่นานเธอจะมีผู้ติดตามเป็นล้านคนแล้ว แถมช่องของเธอยังติดอันดับชองที่มาแรงและช่องแนะนำจากบูทูปที่แนะนำเองเลยเพียงแค่กดเข้ามาช่องของเราก็จะขึ้นมาเลย

เป็นอะไรที่ดีมาก นี้แค่ทำอาหารให้ดูกับรายได้โดเนทเพียงส่วนเดียวก็ปาไป 5 แสนกว่าเหรียญแล้วต้องขอบคุณผู้ใจป๋าทุกท่านที่ชอบส่งยานอวกาศหรือไม่ก็ส่งดาวเคราะห์มาให้เธอไม่อย่างนั้นเงินเราคงไม่เยอะขนาดนี้หรอก

อยู่นานๆ ไปเราอาจจะเป็นบ้าได้นะเพราะไม่มีเพื่อนเลย เซ็ง(-_-!)

เข้าใจคำว่ามนุษย์เป็นสัตว์สังคมไหม คนเรามันขาดสังคมไม่ได้จริงๆ และเราก็เป็นหนึ่งในนี้คนเรามันขาดเพื่อนไม่ได้จริงๆ นะ ไม่รวมเจ้าพวกนั้นนะ

“วาน่ากำลังจะทำอะไรเหรอ” วีปที่ยืนมองดูเธออยู่ที่หน้าประตูไม่ใช่แค่เจ้าวีปหรอกที่สนใจแต่คนที่เดินผ่านไปผ่านมาก็สนใจไม่ต่างกันหรอกเพราะตอนนี้เธอกำลังนั่งแหมะอยู่ที่พื้นอย่างไม่สนใจอะไรหรือสนใจว่าเสื้อผ้าจะเปื้อนดินหรือเปล่า วาน่าที่กำลังนั่งเพาะเมล็ดผักละอื่นๆ ที่ซื้อมาในราคาที่แพงมากถึงมากที่สุด

นี้ถ้าเราไม่ไปซื้อเมล็ดต่างดาวมาคงไม่ต้องเสียเงินแพงขนาดนี้หรอก ใครมันจะไปรู้ว่าที่นี่มีพืชอย่างอื่นด้วยมันเป็นพืชจากดาวอื่นและพืชที่มาจากการวิเคราะห์จากทางบริษัทและสหพันธุ์ด้วยถึงเสียเงินไปมากขนาดนี้แต่ก็ถือว่าคุ้มมากเพราะพืชที่ได้มันน่าสนใจพอสมควรเลย

พืชที่เราได้มาจากทางบริษัทหรืออะไรสักอย่างที่เขามักจะออกมาเมล็ดมาใหม่ๆ (การส่งไปให้ฝ่ายอื่นเพื่อที่จะทำการเพาะปลูกต่อไปหรือนำไปขายต่อไปเพราะคนซื้อจะมีคนสวนที่อยู่นอกตัวเมืองออกไป) ที่น่าสนใจกว่านั้นก็คือเธอได้พืชที่น่าสนใจมากมาด้วยทั้งดอกไม้ต่างดาวที่คนขายบอกว่ามันพึ่งออกมาจากห้องวิจัยสดๆ ร้อนๆ เป็นลูกผสมจากดอกอะไรสักอย่างที่เธอไม่รู้จักรู้แค่ว่าเจ้าของบอกมาว่ามันมีกลิ่นหอมมาก สตอเบอร์รี่ยักษ์สีฟ้าจากดาวไม่ทราบชื่อที่เธอจำไม่ได้แล้วเห็นว่าดินของที่นั้นจะมีสีฟ้าสวยและมีความเป็นธรรมชาติมาก

ขอบอกก่อนเลยนะว่ากว่าจะได้พืชผักที่เหมือนกับพืชที่โลกของเราได้นี้คือหาจนเลือดตาแทบกระเด็ดแต่ก็ยังถือว่าคุ้มค่ากับที่ได้มาเพราะอะไรนะเหรอ เพราะได้มาฟรีไงอย่างใบกระเพรา พริกหรืออื่นๆ ที่มีกลิ่นแรงและเผ็ดคนที่นี่ไม่กินเผ็ดเพราะอย่างนั้นเลยไม่มีคนสนใจอีกอย่างเลยที่สำคัญที่เธอพึ่งจะรู้เลยคือ คนที่นี่คิดว่าใบกระเพราเป็นต้นหญ้าประเภทหนึ่งขึ้นทั่วไปตามสวนแต่ไม่มีใครเอาไปกินเพราะมันมีกลิ่นแรงและไม่มีคนรู้วิธี

อารมณ์ก็เหมือนกับพวกฝรั่งที่ไม่รู้จักใบกระเพรานั่นแหละ

แต่ด้วยความหน้าหนาของเรา เราเลยไปขุดมาจากที่สวนเพราะอยากได้แบบเป็นต้นๆ เลยกับต้นพริกที่ไปเดินหาซื้อมาจากตลาดที่

ไม่ค่อยมีคนนิยมกันมันเท่าไรนักแม่ค้าบอกกับเธอว่าคนดาวนี้ไม่นิยมกันเผ็ดกัน แต่ที่ป้าคนขายเอามาขายเพราะป้ามาจากดาวอื่นไงพอเอามาขายเป็นไง ก็ขายไม่ได้นะสิถึงขายได้ส่วนใหญ่จะเป็นพวกคนที่อยากลองกินหรือไม่ก็ซื้อเอาไปแกล้งกันเล่นอารมณ์เหมือนตอนเราเด็กๆ แล้วเราวาซาบิไปหลอกให้เพื่อกิน

รู้สึกสงสารคนที่โดนแกล้งจับใจเลย

“เสร็จ!! ในที่สุดก็จะได้พักสักทีเฮ้อ...เหนื่อย”

“วีปเป็นหุ่นยนต์ วีปไม่เหนื่อยเลย”

“รู้สึกอิจฉานายขึ้นมาเลย”

การใช้ชีวิตของเธอเป็นเหมือนเรื่องปกติไปแล้วคือตื่นนอน สตรีม ทำนั้นนี้ กิน ซื้อของเดินเล่นทั่วไป รอรับการต้อนรับของพวกบรรดาเพื่อนชายที่แสนดีวนไปวนมาอยู่แค่นี้ พอมาใช้ชีวิตที่ไม่ต้องไปเรียนมันก็จะน่าเบื่อหน่อยๆ ไม่มีอะไรน่าสนใจเลยแม้แต่นิดเดียวไม่ได้ไปเจอเพื่อนใหม่ ไม่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนมันก็ออกจะน่าเบื่อหน่อยๆ นะโชคดีมากที่มีวีปเจ้ามากับซีรี่ย์และเหล่าดาราทั้งหลายกับ Fc ที่ชอบเธอที่มักจะเข้ามาทักทายอยู่เป็นประจำ

หลังจากที่ทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ววาน่าก็มาถักตุ๊กตาของตัวเองต่อเพื่อที่จะได้เสร็จและส่งไปให้ไอดอลที่เธอชอบสักที ความติ่งมันไม่เข้าใครออกใครจริงๆ ขอแค่ดูอยู่ห่างๆ ก็มีความสุขแล้วฮุๆๆๆ

วันนี้เราน่าจะทำแยมนะทำแล้วส่งไปให้ที่สหพันธ์ดีกว่ายังไงพวกเขาก็อุสาส่งเจ้าวีปมาให้เราถ้าส่งแยมไปให้เพื่อเป็นการขอบคุณก็น่าจะดีนะ บนยานอวกาศเขาก็ต้องเดินทางตลอดจะให้กินแต่ขนมปังเปล่าๆ ถ้ามีแยมด้วยก็น่าจะดีเรานี้มันฉลาดจริงๆ เลย

ทำแยมแก้วมังกรกับแยมสตอเบอร์รี่ก็น่าจะดีเหมือนกันง่ายดี เรามีของอยู่พอดีเลยทำเสร็จแล้วค่อยส่งไปให้ก็ดีเหมือนกันทำหลายๆ กระปุกหน่อยเอาไปให้ผู้ใหญ่ในสหพันธ์ด้วยก็ดีเขาจะได้เอ็นดูเรารักเราไปนานๆ

ทันทีที่คิดได้อย่างนั้นร่างบางก็ชวนเจ้าวีปเดินเข้าไปในตัวบ้านเพื่อที่จะทำตามความคิดใหม่ที่พึ่งจะวิ่งผ่านเข้ามาในหัว โดยที่ไม่ทันได้รู้ว่าเด็กวัยรุ่นที่เดินผ่านมาแอบถ่ายช่วงที่เธอกำลังนั่งจ้องต้นไม้กับดินอยู่พอดีทำให้คนที่เห็นท่าทางและใบหน้าของวาน่าเข้าพอดีจึงถ่ายลงโซเชียวอย่างพอเหมาะพอเจาะ

วาน่าเดินไปที่ตู้เย็นที่มีผลของแก้วมังกรอยู่ในตู้เพราะเธออยากกินและเดินผ่านไปเห็นพอดีเลยซื้อติดมือกลับมาด้วยเพราะผลของมันและเจ้าของร้านก็บอกเองว่ามันหากินยากมากเธอเลยเลือกที่จะซื้อกลับมา เมื่อเจ้าวีปที่เห็นเจ้านายของตนเดินกลับมาที่โต๊ะที่เป็นส่วนที่เอาไว้ในทำอาหารก็พาตัวเองเข้าไปดูด้วยความสนใจเพราะในข้อมูลความทรงจำของมันไม่มีเรื่องเกี่ยวกับพวกนี้อยู่เลย ทำให้ตลอดเวลาที่วาน่าทำอาหารมันมักจะดูการกระทำของร่างบางผู้ซื่อเป็นนายก่อนที่จะอัดเก็บเอาไว้เป็นความทรงจำของตัวเอง

หุ่นยนต์สามารถบันทึกข้อมูลชีวิตประจำวันเอาไว้ในข้อมูลความทรงจำทั่วไปเพื่อเวลาที่ต้องการจะดูหรือถูกตรวจสอบจะได้มีข้อมูลเอาไว้ตรวจสอบได้ยิ่งตัวมันเองมาจากสหพันธ์ด้วยแล้ว มันยิ่งต้องทำตามกฎระเบียบตามที่ถูกป้อนข้อมูลมาคือไม่สร้างปัญหา ดูแลเป้าหมายให้ดีที่สุดและถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคนที่มันต้องดูแลมันอาจจะถูกลงโทษได้

หุ่นยนต์ทุกตัวจะมีความทรงจำอีกส่วนที่เป็นความทรงจำที่ตัวของมันเองเลือกที่จะบันทึกและจดจำอาจจะเป็นความทรงจำที่ดีที่ชอบมากที่สุดที่มันยกให้เป็นความทรงจำที่ไม่ใช่ความทรงจำทั่วไปจะถูกจัดเก็บเอาไว้อีกที่หนึ่ง

ซึ่งมันเลือกที่จะจัดเก็บความทรงจำที่สำคัญมากที่สุดของเจ้านายตนเองในช่วงที่กำลังทำอาหารหรือยุ่งอยู่กับการทำอะไรสักอย่าง มือไม้ที่กำลังหั่นและยุ่งอยู่กับสิ่งที่ต้องการจะสรรสร้างให้มันออกมามีรสชาติที่อร่อยและถูกปาก สายตาที่มองไปยังเป้าหมายที่กำลังทำอยู่ด้วยสีหน้าจริงจังท่าทางการขยับกายไม่ว่าจะเดิน หั่น หรือยกหม้อหรืออื่นๆ ก็มักจะถูกเจ้าวีปเก็บเอาไว้หมด มันชอบที่จะเห็นเจ้านายมีท่าทางแบบนี้ท่าทางที่ไม่เหมือนปกติที่เจ้าตัวไม่รู้เลยว่าเวลาที่ตนเองทำอาหารหรือจ้องอยู่กับอะไรสักอย่างมันน่ามองมากแค่ไหน

“วีป!! วีป!!”

เสียงของร่างบางที่เรียกให้เจ้าวีปซึ่งเป็นหุ่นยนต์ที่กำลังสนใจอยุ่กับผลไม้ชนิดหนึ่งที่มันพึ่งจะได้ข้อมูลเมื่อ 2.09 วินาที ว่ามันคือผลไม้ประเภทอะไรแต่ไม่ว่าจะพยายามหาข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องอื่นๆ ของเจ้าผลไม้นี้มันกลับไม่รู้อะไรเลยนอกจากกินได้เพียงแค่นั้น แต่วาน่าเจ้านายของมันกลับกำลังทำอะไรบางอย่างกับเจ้าผลสีม่วงที่มีเม็ดสีดำทั่วทั้งหมดด้านในด้วยความพยายาม

วีปที่พึ่งจะได้ยินเสียงของวาน่าที่เรียกชื่อของมันเองจนทำให้เจ้าหุ่นยนต์ที่กำลังสนใจผลของแก้วมังกรต้องตกใจกับน้ำเสียงที่พึ่งจะเข้ามาสู่โซนกระแสข้อมูลของตัวเองมัน “วาน่าเรียกผม ผมตกใจ”

“โทษทีก็เรียกแล้วไม่ได้ยินหรือว่ามีอะไรเสียหายหรือเปล่าวีป แกต้องไปศูนย์ซ่อมไหมหรือมีอะไรพัง” ผู้หญิงตรงหน้าหันมาขมวดคิ้วจนกลายเป็นปมเมื่อต้องคิดว่าตัวเองอาจจะต้องจ่ายค่าซ่อมแซมส่วนที่พังหรือเสียหายของเจ้าวีปเพราะดูจากรูปร่างและลักษณะที่เห็นแล้วแน่นอนว่าค่าซ่อมต้องอยู่ในราคาสูงเชียดฟ้าอย่างแน่นอน

“ผมไม่เป็นอะไร ผมแค่อยากรู้ว่าวาน่ากำลังจะทำอะไรแค่นั้นเอง”

“ตกใจหมดคิดว่าต้องพานายไปซ่อมแล้วซะอีก แต่ไม่เป็นไรก็ดีแล้วล่ะมาเถอะเรามาทำแยมกันดีกว่า เพื่อของกิน!!!”

“เพื่อ...ของกิน” (+_+)

หน้าตาของวีปที่ไม่รู้ว่าจะต้องมีความรู้สึกอะไรกับประโยคนี้ดีแต่เจ้าตัวก็พูดตามเพราะเห็นท่าทีของวาน่าที่พูดอย่างคนมุ่งมั่น มือทั้งสองข้างยกขึ้นสูงใบหน้าเงยขึ้นมองเพดานทำให้เจ้าวีปที่เห็นแบบนั้นจึงทำอะไรไม่ได้นอกจากทำตามไปอย่างนั้น

ว่าแต่แยมคืออะไร?

“อย่างแรกเราต้องเอาเนื้อของแก้มมังกรออกมาใส่ลงในหม้อแบบนี้ตามด้วยน้ำตาลทราย ต่อจากนี้ก็เคี่ยวจนเนื้อเข้ากันและละลาย” มือบางที่ดูไร้เรี่ยวแรงแต่เมื่อต้องนำมาใช้งานด้านการทำอาหารไม่ว่าจะแบกหรือทำอะไรก็ตามที แขนทั้งสองข้างกลับดูมีเรี่ยวแรงมากกว่าภาพที่เห็นจนคนที่มองยังตกใจ วาน่าที่ใช้กำลังแขนในการใช้ทัพพีกดเนื้อจนเละและเข้าจนเป็นเนื้อเดียวกัน

วาแต่ทำไมเราต้องบรรยายด้วยล่ะไม่ได้สตรีมสักหน่อยแต่วีปดูอยู่คงจะอยากทำอาหารเป็นสินะ หุ่นยนต์ก็มีความต้องการเหมือนกันสินะเนี่ย

ไม่เป็นไรนะวีป ฉันจะสอนนายเอง(-^-)

“ต้องทำแบบนี้ไปถึงเมื่อไรเหรอวาน่า”

“ก็จนกว่าเนื้อทั้งสองจะเข้ากันแบบนี้ไงเห็นไหม พอเนื้อมันเป็นแบบนี้เราก็ใส่น้ำมะนาวลงไปเล็กน้อยตามมาด้วยเจลาตินใส่ลงไปใน

หม้อ จากนั้นเราก็ทำการเคี่ยวจนกว่าเนื้อเหลวๆ แบบนี้กลายเป็นเนื้อเหนี่ยวๆ”

“มันเอาไปทำอะไรได้ ทำไมวาน่าไม่กินดีๆ ละเหลวๆ แบบนี้จะอร่อยได้ยังไง” เจ้าวีปทำหน้างง

“อร่อยสิกินเปล่าๆ ก็อร่อยแต่ส่วนใหญ่จะเอาไปทากับขนมปังกินคู่กันแล้วอร่อยนะ” ใช่เวลาไม่นานแยมแก้วมังกรจากฝีมือของเธอก็เป็นอันเสร็จหลังจากที่พักให้เย็นแล้ว เธอก็ใส่ลงในโหลแก้วและทำการติดป้ายว่าเป็นรสชาติอะไรก็เป็นอันเสร็จ

“เสร็จแล้วเห็นไหมง่ายนิดเดียวเอง ขวดโหลน่ารักสีน่ากินนายว่าสหพันธ์จะชอบไหม” วาน่าที่กำลังนั่งตักแยมที่ตัวเองทำใส่

ขวดโหลโดยที่คนใกล้ๆ ก็คือวีปที่กำลังทำหน้าที่นี้ด้วยเหมือนกันเจ้าตัวกำลังทำเหมือนกับว่าตัวเองกำลังแข่งกับคนนับร้อนอยู่ก็ว่าได้

เราทำเยอะไปหรือเปล่านะ ไม่หรอกมั่งคนในสหพันธ์มีคตั้งเยอะถ้าไม่พอก็เอาไปแบ่งๆ กันก็ได้ไม่น่าจะมีใครมาแย่งกันเรื่องนี้หรอกมั่ง

เจ้าของร่างที่มองไปที่หม้อใบใหญ่ที่ตัวเองเป็นคนทำด้วยสีหน้าไม่รู้ว่าคิดผิดหรือคิดถูกที่ทำเยอะแบบนี้เพราะขนาดของหม้อที่เธอทำมันใบใหญ่มาก คือตอนแรกมันไม่เยอะขนาดนี้แต่พอทำเสร็จเท่านั้นแหละมันโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ขึ้นมาเต็มหม้อเลย

เราจะทำต่อดีไหมหรือว่าเราจะไม่ทำดีเพราะมันเยอะมากเลยนะ แต่ถ้าไม่ทำอีกรสชาติหนึ่งคนที่กินจะเบื่อไหม เฮ้อ...

“วาน่า!! พวกเรามาแล้วววว” ร่างบางที่กำลังเดินไปทำหน้าที่อันยิ่งใหญ่ของตัวเองต่อถึงกับหยุดอย่างมิได้นัดหมายเพราะเสียงที่เป็นเอกลักษณ์ที่เพียงแค่ได้ยินก็รู้แล้วว่าเป็นใครถ้าคนคนนั้นไม่ใช่อีรัสคนดีคนเดิมที่เสียงมักจะมาเร็วกว่าตัวเสมอๆ

จากสีหน้าที่อยากจะตายทันทีที่ได้ยินเสียงกลับตาโตขึ้นมาเหมือนคนกำลังดีใจกับเรื่องอะไรบางอย่างที่พึ่งจะคิดขึ้นมาได้

ทำไมเราไม่ใช้คนพวกนี้ให้เป็นประโยชน์นะ ทำความดีเป็นเรื่องที่ดีพวกเขาจะต้องช่วยเราแน่นอน(คือต้องช่วยเพราะถ้าไม่ช่วยเราก็

จะบังคับให้ช่วยทำอยู่ดี) การทำอะไรใหม่ๆ เป็นเรื่องที่ดี

ใช่มันเป็นเรื่องที่ดีมันคือการเรียนรู้ (_ _)(-_-)(_ _)

“เออ...กำลังทำอะไรกันนะวาน่า แล้วพวกนี้มันคือขวดอะไร” อีรัสที่เดินเข้ามาก่อนคนแรกถึงกับหยุดฝีเท้าทันทีที่คิดจะเดินเข้ามาอย่างคนอารมณ์ดี

(*-*) หน้าวีป

(._.) หน้าอีรัส

(*v*) หน้าวาน่า

วาน่าพูดอย่างคนอารมณ์ดีจนแขกที่พึ่งจะเดินเข้ามาเป็นคนแรกนึกแปลกใจกับเสียงที่ได้ยินเพราะปกติเวลามาวาน่ามักจะมองหน้าหรือไม่ก็ทักทายแต่ครั้งนี้วาน่าของพวกเขาถึงกับยิ้มให้แล้วเดินมาหาเหมือนคนที่ไม่ได้เจอกันมานานแสนนาน “มากันแล้วเหรอ...”

หรือว่าวาน่าจะไม่สบาย ต้องใช่แน่ๆ อยู่แปลกที่เลยมีอาการแบบนี้สินะ

“มีอะไรหรือไง นายเดินดีๆ แบบคนอื่นเขามั่งไม่ได้หรือยังไง ก กันอะไรวะเนี่ย!”

“พูดจาไม่สุภาพเลยนะอีเทอร์เนียร์”

(-_-!) หน้าคนถูกเรียกชื่อ