บทที่ 12

808 คำ

  หลังจากพูดจบ จอยตั้งใจจะเดินหนี กลัวว่าถ้าขืนยังอยู่ตรงนี้ เธอคงลงเอยด้วยการมีเรื่องกับคาร์ลีเป็นแน่   แต่คาร์ลีจับมือเธอไว้แล้วพูดว่า “ฉันไม่ได้เจอเธอมาสองสามวันแล้วนะ จอย ฉันคิดถึงเธอมากเลย เราไปกินมื้อกลางวันด้วยกันเถอะนะ!”   จอยกลอกตาทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น   คิดถึงเธอ? หรือคิดถึงเงินของเธอกันแน่?   “มื้อกลางวันเหรอ? คาร์ลี เธอพกเงินมารึเปล่า”   คาร์ลีไม่คาดคิดว่าจะได้ยินคำพูดนี้จากจอย แต่แล้วเธอก็พูดพร้อมรอยยิ้มเจื่อน ๆ “เธอพูดเรื่องอะไรน่ะ จอย? ฉันพกเงินมาอยู่แล้ว! ฉันตั้งใจจะเลี้ยงอาหารกลางวันเธอด้วย!”   แต่จอยไม่มีอารมณ์จะคุยกับญาติคนนี้อีกแล้ว เธอดึงมือกลับด้วยท่าทางเยือกเย็น และพูดว่า "ไม่เป็นไรดีกว่า ฉันมีธุระต้องทำตอนบ่ายน่ะ"   อันที่จริง คาร์ลีไม่มีเจตนาจะชวนจอยไปกินมื้อกลางวัน แต่แค่อยากหยั่งเชิงเพื่อดูท่าทีอีกฝ่าย เพราะเธอรู้สึกได้ว่าจอยทำตัวเย็นชากว่าที่เคย   ถ้าค

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม