เควิน ลิลลี่ ตอน3
1257 คำ
" สวย "
เควิน มองคนตรงหน้าด้วยสายตาชื่นชม เธอสวยไร้ที่ติจริงๆ ผิวขาวผ่อง ปากเล็ก จมูกโด่ง ตาคมโต ดูยั่วยวนใจเหลือเกิน
ชายหนุ่มยกแก้ววิสกี้ขึ้นมาดื่ม แล้วจับหัวไหล่เธอให้ขยับตัวเข้ามาใก้ลชิดอีก
" มาคุยกันหน่อยสิ " เค้าบอกเสียงนุ่ม ลดโทนดุดันของตัวเองลง แล้วมองหน้าเธอ
" ฉันชื่อ เควิน " เค้าแนะนำตัวทันที แล้วหยิบแก้วค็อกเทลสีฟ้าใสส่งให้เธอ
" ที่นี่เซฟดี ไม่มีมอมเหล้า ไม่มียาเสพติด และไม่มีการเสนอขายตรง ถ้าอยากดีลนอกรอบ ไปคุยกันเอง "
เค้าบอกอธิบายกับเธอ
ลินนาราเงยหน้าขึ้นมองแขกคนแรกของเธอในชีวิต เค้าหล่อในลุคเสื้อยืดกางเกงยีนธรรมดา แต่นาฬิกาแบรนด์ดังราคาแพง และกำไลแบรนด์หรู ทำให้เค้าดูเป็นไฮโซตัวร้ายซะมากกว่า
" มานานหรือยัง ชอบที่นี่มั้ย " เค้าถามแล้วมองหน้าเธอ
" เพิ่งมาค่ะ เลยตอบไม่ได้ ว่าชอบหรือไม่ชอบ "
ลินนาราตอบแล้วกัดที่ปากตัวเอง เพราะรู้สึกว่าเค้าขยับมาใก้ลเธอมาขึ้น ขาขาวของเธอเบียดกับกางเกงขายาวเค้าแล้ว
ลินนาราขยับตัวออกจากเค้า แต่กลายเป็นการขยับให้ติดที่วางแขนด้านข้าง
" จะหนีไปไหน กลัวหรอ ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย ลิลลี่ "
เค้าบอกยิ้มๆอย่างอารมณ์ดีที่ได้แกล้งเด็กคนนี้
" เบียดเข้าไปเถอะ เควิน เดี๋ยวน้องก็กลัวแกหรอก "
เพื่อนร่วมโต๊ะมองสถานการณ์ที่เพื่อนกำลังต้อนเหยื่อ ตัวน้อย ที่กำลังหนีอยู่ในตอนนี้
" สั่งอะไรมากินหรือยัง " เค้าถามก่อนจะพยักหน้าเรียกพนักงาน
" เอาอะไรมาให้ลิลลี่ของฉันกินหน่อยสิ ดึกแล้ว "
เสียงของเพื่อนโห่ออกมาทันที ที่เควิน เอาใจคนข้างกายเกินเหตุ ก่อนที่เจ้าตัวจะส่ายหน้า
" น้องมาใหม่ เลยไม่รู้ว่าอะไรอร่อย "
อาหารหลายจาน ที่เป็นของกินเล่นวางเรียงรายเต็มโต๊ะไปหมด สาวร่วมโต๊ะพากันหยิบขึ้นมากินอย่างเป็นธรรมชาติ คุ้นเคย แต่ลิลลี่กลับไม่กล้าหยิบอะไรขึ้นมา
" เจ๊มาร์เค้าบอกไหมว่าต้องทำอะไรบ้า "
เควินถามเพราะไม่เห็นว่าเธอขยับตัว มือบางทาเล็บสีหวานหยิบจานใบเล็กมาถือ ก่อนจะถามเค้าออกมา
" คุณเควินทานอะไรคะ " เสียงเธอถามไม่เต็มเสียง แต่หน้ากลับแดงด้วยความอายแทน ชายหนุ่มยิ้มออกมา แล้วหยิบปลาดิบสีส้มเข้าปากตัวเอง แล้วใช้ตะเกียบเดียวกันคีบปลาดิบใส่จานให้เธอ
" ตอนแรกจะป้อนให้ กลัวจะตกใจ ชิ้นนี้ของฉัน ถ้าลิลลี่จะกิน ก็คีบชิ้นใหม่แล้วกัน "
ลินนาราหยิบกุ้งค้อกเทลใส่ปากตัวเอง แล้วทิชชูเนื้อนุ่มก็ถูกซับที่ขอบปาก พร้อมกับเสียงอ่อนโยน
" ความจริงอยากจะใช้อยากอื่นเช็ดให้แทน แต่กลัวการ์ดจะเหวี่ยงตัวออกไป"
ลินนารารู้สึกถึงความร้อนที่อยู่ตรงหน้าของเธอ แม้จะเคยถูกจีบมาบ้าง เอาใจมาบ้าง แต่ไม่มีใครทำให้เธอเสียอาการได้เท่าเค้าคนนี้เลย
" ลิลลี่ไปห้องน้ำนะคะ "
เธอขยับตัวบอกเค้า ก่อนจะลุกขึ้น แต่กลายเป็นเค้าลุกขึ้น แล้วจับมือเธอให้ลุกยืนขึ้นมา
การ์ดเดินมาที่โต๊ะทันที
" ไปห้องน้ำ "
สถานที่แห่งนี้เซฟตี้ทุกอย่างเพื่อป้องกันปัญหาที่จะเกิดขึ้น ผู้หญิงที่นี่จะมีการ์ดประกบตลอดเวลา ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็ตาม
มือหนาของเค้า จับมือเธอเดินตรงไปที่ห้องน้ำด้วยกัน ลับสายตาคน เควินก็รั้งเธอเข้ามากอดเอาไว้ แล้วกระซิบที่ข้างหู
" ถ้าอยากได้เวอร์จิ้นต้องจ่ายเท่าไหร่ "
ลินนารามองหน้าเค้าด้วยความตกใจ นี่สินะ คือความซึ้งตลอดคืน แค่นี้ใช่ไหมที่เค้าต้องการจากเธอ ผู้หญิงนั่งดริ้งก์ในเล้าจ์จะมีค่าเท่าไหร่กัน
เธอไม่ได้เตรียมตัวมาเพื่อรับข้อเสนอนี้จากเค้า ใบหน้าสวยจืดเจื่อนลงจนเห็นได้ชัด แล้วดันตัวเค้าออกทันที
" ลิลลี่เข้าห้องน้ำก่อนนะคะ ถ้าคุณเควินรีบ ไปรอที่โต๊ะได้เลย "
ลินนารามองตัวเองที่หน้ากระจกเงา อีกไม่นานจะเลิกงาน คืนนี้เธอจะมีเงินหลายหมื่นกลับบ้าน และลืมผู้ชายคนนี้ทันที มือบางหยิบทิชชูขึ้นมา ซับน้ำตาที่หัวตาไม่ให้ไหลริน เธอเป็นเพื่อนคุยเท่านั้น เอาอกเอาใจ และ ไม่เปลืองตัว ลินนาราบอกกับตัวเอง แล้วเดินออกไปข้างนอก ที่มีเค้ายืนรออยู่แล้ว
ผู้หญิงสองคนกอดแขนเค้าคนละข้างอย่างเป็นกันเอง โดยมีการ์ด2คน ยืนรออยู่ห่างๆ เสียงหวานอ้อนขอดริ้งก์จากคนตรงหน้า พร้อมกับมือที่ลูบคลำไปตามร่างกาย
" คุณเควินใจร้าย ไม่คิดถึงพวกเราแล้วหรอคะ " ชายหนุ่มส่ายหน้า ไม่ตอบอะไร แล้วพยักหน้าให้การ์ดพาเธอออกไปทันที
" ขอโทษค่ะ " เธอบอกขอโทษที่ทำให้เค้าต้องรอ เควินส่ายหน้าแล้วจับมือเธอ เดินมาด้วยกัน
" อย่าลืมนะว่าข้อเสนอนี้ มีแค่เธอคนเดียวเท่านั้น "
เค้ากระซิบบอกอีกครั้ง ก่อนจะพาเธอกลับไปนั่งที่โต๊ะ ท่ามกลางสาวสวยหลายคนที่มองด้วยความไม่พอใจ
" ลองให้ลูซี่รู้ คงตามมาแหกถึงที่นี่ เพราะแม่คุณ ประกาศจองทั่วเกาะแล้วว่า คนนี้ของลูซี่ "
สาวสวยคุยกันถึงนางแบบสาวที่ตอนนี้เป็นผู้หญิงของเควิน ซุง มานานหลายปีแล้ว
แสงไฟในเล้าจ์ส่องสว่างขึ้น เป็นสัญญานว่าใก้ลจะปิดบริการแล้ว เพื่อนร่วมโต๊ะคลอเคลียกับแขกของตัวเอง แนบชิดกันจนบางคนก็นั่งตักกันไปแล้ว มีเพียงเธอและเค้าที่นั่งเคียงข้างกันเช่นเดิม
" คืนนี้ ฉันรอเธอได้นะ "
เควินมองหน้าเธอที่กระจ่างตาในแสงสว่าง แม้เครื่องสำอางจะเข้มจัด แต่เธอก็สวยเหลือเกิน
" อย่าดีกว่าค่ะ คุณเควินกลับได้แล้วนะคะ ลิลลี่จะเลิกงานแล้ว นะคะ "
เธอบอกเสียงอ่อนหวาน ก่อนจะลุกขึ้นยืน เพื่อกลับไปยังห้องแต่งตัว
นามบัตรสีดำสนิทตัวหนังสือสีทองถูกยัดใส่มือทันที ลินนารามองกระดาษในมือแล้วมองหน้าเค้า
" โทรได้ตลอดเวลา และถ้าเดือดร้อนยื่นนามบัตรนี้เลย ในแถบนี้ ไม่มีใครกล้ายุ่งกับเธอแน่ "
ลินนารายกมือไหว้ด้วยความเคยชิน แต่เควินกลับลุกขึ้นยืน
" ขอบคุณอีกทีสิ "
เค้าสั่งออกมา ลินนารายกมือไหว้อีกครั้ง แต่เค้ากลับจับมือเธอเอาไว้ แล้วดึงตัวให้เข้ามาใกล้
" อย่าลืมว่าฉันให้เธอได้ทุกอย่างนะลิลลี่ทุกอย่างจริงๆ "
ช่างผมถอดเครื่องหัวออกจากผมของเธอ แล้วช่วยสางผมให้อย่างเบามือ เครื่องสำอางถูกลบออกจากใบหน้า เผยให้เห็นผิวขาว
" เก่งมากแล้ว ลิลลี่ วันนี้วันแรกผ่านไปแล้ว ต่อไปจะเก่งขึ้น คิดถึงเงินที่เราจำเป็นต้องใช้ คิดถึงภาระของเรา อย่าคิดมาก "
ลินนารายิ้มกับช่างหน้าช่างผมที่มาช่วยดูแลเธอ
- ผู้เขียน
