เพี๊ยะ!! ใบหน้าหันไปตามทิศทางของแรง ฉันยกมือปาดน้ำตาตัวเองมองคุณหญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้า “เพราะเธอ ตั้งแต่เธอเข้ามาในชีวิตตาเคน ลูกชายฉันก็เจอแต่เรื่องเสี่ยงตายตลอด ตาเคนไม่เคยมีศัตรูที่ไหนด้วยซ้ำ ทำไมเรื่องบ้าๆต้องมาเกิดกับลูกชายฉันด้วย”
“บาร์ขอโทษค่ะ”
“ถ้ารู้สึกผิดจริงๆก็เดินออกจากชีวิตลูกชายฉันซะ ทำได้หรือเปล่าล่ะ” สองมือกำเข้าหากันแน่น ฉันเคยสัญญาว่าจะไม่ปล่อยมือไปจากเขา ฉันไม่แน่ใจว่าจะทำตามสัญญาได้หรือเปล่าในเมื่อสิ่งที่แม่ของเขาพูดมันคือเรื่องจริง
“บาร์ทำไม่ได้ค่ะ”
“ทำไมจะทำไม่ได้ เป้าหมายของพวกมันอาจจะเป็นเธอก็ได้ เธออยากให้ลูกชายฉันต้องทนอยู่กับสิ่งที่น่ากลัวจะเป็นจะตายวันไหนก็ไม่รู้งั้นหรอ ถ้าเธอรักลูกชายฉันจริงๆก็ควรจะทำให้ตาเคนปลอดภัย” เข่าทรุดทันทีหลังจากคุณหญิงเดินจากไป นวดขมับตัวเองอย่างเหนื่อยใจก่อนจะเดินเข้าไปยังห้องที่มีร่างสูงนอนอยู่
ฉันไม่ชอบเลยเวลาเห็นเขานอนอยู่บนเต
