กริ้ง กริ้ง
เสียงจากหน้าบ้านทำให้ร่างสูงยอมปล่อยริมฝีปากฉันเป็นอิสระ ฉันกระโดดลงจากตักของอีกฝ่ายพลางเม้มปากแน่น ไม่น่าเลยไม่น่าอ้อนด้วยวิธีนี้เลย รู้สึกเสียเปรียบยังไงไม่รู้ อีกอย่างเขาจูบเก่งเกินไปสมกับเป็นนักแสดงจริงๆ
“สงสัยเป็นลิเดียร์/เพื่อนมาหาหรือเปล่า” จู่ๆก็พูดขึ้นพร้อมกัน ฉันเกาแก้มตัวเองยามที่คนตรงหน้ายิ้ม เป็นรอยยิ้มที่น่ามองจนไม่อยากละสายตาไปไหน ให้ตายสิ ฉันคงไม่หวั่นไหวเพียงแค่เขายิ้มใช่ไหม
“...เอ่อ”
“ลงไปหาเพื่อนสิ เดี๋ยวพี่ตามลงไป” พยักหน้ารับก่อนจะรีบวิ่งกรูออกจากห้องแต่ไม่วายได้ยินเสียงหัวเราะตามหลังมา
วันนี้ฉันนัดลิเดียร์เพราะมีเรื่องจะปรึกษา และเหมือนเจ้าตัวจะว่างด้วยถึงได้รีบมาแบบนี้
“ใหญ่โตมาก แกรู้ป่ะกว่าฉันจะเข้ามาได้ต้องยืนยันหลักฐานมากมายกับยามที่คุมทางเข้า ไม่แปลกทำไมนักข่าวคนอื่นถึงไม่สามารถแกะรอยผู้หญิงของท่านประธานลูกชายเจ้าสัวหม่าได้ ที่แท้ก็แอบหลบอยู่แ
