เหยื่อกาม #9 - ไม่สบาย
1396 คำ
เช้าวันต่อมา..
“ไอ้ก้าน ไอ้ก้านเว้ย..เสร็จหรือยัง เดี๋ยวกูไม่ทันพระ” หญิงชราเอี้ยวตัวไปยืนเท้าสะเอวตะโกนเรียกหลานชายตัวเองลั่นบ้าน หลังจากจัดเตรียมข้าวของที่จะนำไปใส่บาตรลงตะกร้าหวายเสร็จสรรพ
“…..” คนโดนเร่งรัดถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างเบื่อหน่ายขณะก้มติดกระดุมกางเกงยีนอยู่หน้าตู้กระจก แต่ทว่าเขาก็ไม่ได้ตอบกลับไปแต่อย่างใด มือหนายกขึ้นเสยผมลวกๆก่อนเสียงเรียกนั่นจะดังขึ้นมาตามอีกครั้ง
“ไอ้ก้านหูตึงรึไง กูบอกเดี๋ยวกูไม่ทันพระ..ไอ้หลานเวรนี่” สิ้นเสียงด่ารอบนี้ทำให้ก้านรีบคว้าเสื้อยืดบนร้าวตากผ้าขึ้นมาสวมใส่ แล้วรูดผ้าม่านเดินออกไปหาคนเป็นยายที่รออยู่หน้าบ้านไม่วายบ่นกลับ
“เออมาแล้ว ยายจะเร่งทำไมนักหนา”
“มึงแหกตาดูนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว เคยมีวันไหนบ้างไหมที่มึงจะแต่งตัวให้มันเสร็จไวๆแล้วออกมาช่วยกูจัดของโดยที่ไม่ต้องให้กูคอยจี้คอยตามอะ แม่งโตเป็นควายและยังไม่มีหัวคิด”
“โอ๊ะ..บ่นมาก เดี๋ยวให้ขับรถไปเองเลยหนิ”
“เดี๋ยวกูตบตาหลุด ถ้ากูขับเป็นกูไม่ง้อมึงหรอกไอ้ห่าราก” จันทร์ทำท่าง้างมือจะเดินไปตบหลานชายที่นั่งใส่รองเท้าอยู่ ซึ่งอีกฝ่ายก็ทำหน้าตาล้อเลียนพร้อมกับรีบหยัดกายลุกขึ้นเดินหนีเบี่ยงตัวไปหยิบของขึ้นรถมอเตอร์ไซค์หน้าตาเฉย ทำเอาคนเป็นยายถึงกับส่ายหน้าระอา ก่อนจะเดินกระย่องกระแย่งไปขึ้นรถทว่าระหว่างทางพลันสายตาฝ้าฟางดันเหลือบไปเห็นบานประตูบ้านข้างๆได้เปิดแง้มอยู่ พร้อมกับเหมือนมีขาของใครบางคนโผล่ออกมาไหวๆ สร้างความแปลกใจให้แก่หญิงชราอยู่ไม่น้อย
เพราะนั่นมันคือบ้านของเพื่อนรักเธอ
เธอรู้สึกเหมือนมีอะไรไม่ชอบมาพากล ไม่รอช้ารีบหอบร่างอันปวกเปียกเดินไปที่บ้านหลังนั้นทันทีโดยทิ้งสิ่งที่ตัวเองจะต้องไปทำ และปล่อยหลานชายที่คร่อมรถรออยู่ให้รออยู่แบบนั้น
“เอ้า เฮ้ย!..ยายนั่นเดินไปบ้านไอ้แคททำไม รถอยู่นี่” เสียงก้านตะโกนถามไล่หลัง คนเป็นยายไม่สนใจตั้งหน้าตั้งตาเร่งฝีเท้าเข้าไปจนถึงก็เห็นว่ามีคนหมดสติอยู่
“ว้ายยยยตายแล้ว เกิดอะไรขึ้นเจ้าแคททำไมถึงมานอนอยู่ตรงนี้” ริมฝีปากเหี่ยวย่นร้องโวยวายลั่นด้วยความตกใจ พลางปล่อยไม้เท้าหลุดมือ จันทร์รีบหย่อนตัวนั่งลงคุกเข่าตรงหน้า ก่อนจะยื่นมือไปจับที่แขนเรียวช้ำหมายจะเขย่าเรียกให้อีกคนรู้สึกตัว แต่เพียงแค่สัมผัสลงก็รู้สึกถึงความร้อนผ่าว “โอ๊ะ..ตัวร้อนเป็นไฟเลย”
ครั้นได้ยินเสียงร้องของผู้เป็นยาย ชายหนุ่มซึ่งนั่งรออยู่ก็ตกใจรีบจอดรถวิ่งเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น “ยายเป็นอะไรเนี่ยร้องซะดังเลย เกิดอะไรขึ้น”
“เอ้า แล้วนั่นไอ้แคทมานอนทำไมตรงนี้อะ” ยังไม่ทันที่ก้านจะได้คำตอบ เขาก็ถามออกมาต่อเมื่อสายตาคู่คมมองไปเห็นร่างเพื่อนสาวคนสนิทที่เติบโตมาด้วยกันนอนคว่ำอยู่ตรงหน้า ในชุดนักศึกษาหลุดลุ่ยแถมตามเนื้อตามตัวยังมีแต่รอยจ้ำรอยช้ำเต็มไปหมด
เกิดอะไรขึ้นกับมัน ความสงสัยเกิดขึ้นในใจด้วยความเป็นห่วง ก่อนมันจะถูกกลบไปด้วยเสียงของยายเขา
“กูจะไปรู้ไหม เข้ามาถึงก็เห็นมันนอนอยู่แล้ว”
“มันเป็นลมเหรอ หรือมันตายแล้ว”
“ตายบ้านแม่มึงสิไอ้เวร เลิกถามมากแล้วมาช่วยอุ้มมันเข้าไปในบ้านก่อนเหมือนมันจะไม่สบาย ตัวร้อนจี๋เลย”
“โถ่!..ถามแค่นี้ก็ต้องด่า? ปากแซ่บจริงๆ” ถึงแม้จะรู้สึกชินชากับฝีปากเกรี้ยวกราดของยายตัวเองมาตั้งแต่เด็กจนโต แต่ก้านก็อดที่จะกวนตีนอีกฝ่ายกลับไม่ได้ เขาส่ายหน้าไปมาเบาๆ แล้วรีบก้าวมาโน้มตัวลงพลิกตัวเพื่อนสาวให้หงายหน้าขึ้น ทันใดเสื้อนักศึกษาที่ไม่เหลือแม้แต่กระดุมก็หลุดเปิดออกเผยให้เห็นเสื้อชั้นในซึ่งปกปิดทรวงอกที่เต็มไปด้วยรอยเขี้ยวขบกัดเขียวช้ำเป็นจ้ำ
“เชี้ย! นี่มึงไปโดนพวกแม่งมาเหรอวะไอ้แคท” ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความสงสารเงยขึ้นเล็กน้อยมองยายตัวเองที่ดูตกใจไม่ต่างกับตน แค่รอยช้ำตามเนื้อตามตัวพวกเขาก็ตกใจมากแล้วไม่คิดเลยว่าด้านในจะจมรอยเขี้ยวเลือดซิบไปด้วยขนาดนี้
“เฮ้อ เวรกรรมอะไรของเอ็งวะเจ้าแคทเอ้ย” ไม่ต้องบอกหญิงชราก็พอรู้ว่าหลานสาวของเพื่อนรักเจออะไรมา สภาพแบบนี้ในหมู่บ้านแบบนี้ไม่มีใครไม่รู้ ถึงรู้ก็ไม่มีใครทำอะไรได้เลยสักคน
ก้านไม่รอช้ารีบช้อนตัวแคทอุ้มขึ้นพาเข้าไปในบ้านโดยมีจันทร์เดินตามหลังมาติดๆ เขาค่อยๆหย่อนตัวชันเข่าข้างหนึ่งกับพื้นวางร่างอรชรลงบนที่นอนท็อปเปอร์ขนาดสามฟุตครึ่งอย่างเบามือ แล้วตั้งท่าจะลุกขึ้นไปหาผ้าตักน้ำใส่กะละมังมาให้ผู้เป็นยายทำการเช็ดตัว แต่เสียงแหลมก็ดัังออกคำสั่งมาเสียก่อน
"นั่งบื้ออยู่ทำไม เสร็จแล้วก็ลุกขึ้นไปหยิบผ้าใส่กะละมังกับน้ำมาสิวะ กูจะเช็ดตัวให้มัน เดี๋ยวไข้ขึ้นก็ตายห่าพอดี"
"โถ่ว..รู้แล้วน่า กำลังจะไปเนี่ยยายก็ใจเย็นๆหน่อยเถอะ คนมันทำไม่ทัน มีแค่สองมือสองตีนนะไม่ใช้ทศกัณฐ์จะได้รวดเร็วทันใจ" ไม่บ่นเปล่าชายหนุ่มก็รีบดันตัวลุกขึ้นเดินไปหาผ้าตักน้ำใส่กะละมังมาให้ยาย จันทร์รีบขยำผ้าให้เปียกชุ่ม ก่อนจะบิดให้มาดๆแล้วเช็ดลงไปตามตัวของแคท
พอหมดหน้าที่แล้วก้านจึงหันตัวเดินออกไปข้างนอก หมายจะไปตามน้องสาวให้มาช่วยยายอีกแรงเพราะรู้ว่าคนแก่คนเดียวคงเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เพื่อนของตนไม่ไหว ครั้นจะอยู่ช่วยเองก็ไม่ได้มันน่าเกลียด
โจรหนุ่มนั่งเลื่อนดูภาพของหญิงสาวคนหนึ่งในแอพพลิเคชันหนึ่งบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือของเหยื่อเมื่อคืนที่ลืมทิ้งไว้ในห้องเชือดอยู่บนเก้าอี้โต๊ะทำงานของตัวเองในห้องทำงาน มือหนาอีกข้างยกขึ้นคีบบุหรี่ออกจากปากพร้อมกับพ่นควันขาวคลุ้งไปทั่วบริเวณ
ถ้าถามว่าเขาเข้ารหัสปลดล็อกโทรศัพท์ของแคทได้ยังไงเธอไม่ได้ล็อกไว้เหรอ ล็อกสิ แต่แน่นอนว่าไม่มีอะไรที่คนอย่างเสือจะทำไม่ได้ แค่ปลดล็อกจอโทรศัพท์ขี้ปะติ๋ว
แกร๊ก|
เขาละสายตาจากหน้าจอพลางกดล็อกปิดเมื่อมีคนเปิดประตู พร้อมกับเดินเข้ามา
“ไอ้เสือมึงช่วยตัดคลิปเมื่อคืนแทนไอ้ตี๋หน่อยดิ มันไปส่งอาวุธให้ลูกค้าไม่รู้จะได้กลับกี่โมง” เล้งเอ่ยไหว้วานขึ้น ก่อนจะเดินเข้าไปหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้โต๊ะทำงานของตัวเอง
“มันไปกับใคร”
“ไอ้เพลิง”
“แล้วรอให้มันกลับมาตัดก็ได้ปะ รีบเอารึไง”
“เออ..ลูกค้าทักมาถามหาแต่เช้าหลายคนแล้วไอ้สัตว์ มัวรอแม่งเดี๋ยวราคาก็ตกกันพอดี”
“…..” เสือไม่ตอบอะไรกลับไป เขาวางโทรศัพท์มือถือลงบนโต๊ะ แล้วกดเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อทำการตัดคลิปแทนเพื่อนอีกคนตามคำขอของเพื่อนรัก
เป็นเรื่องปกติที่มีคนทักมาถามหาแบบนี้ ซึ่งพวกเขาก็ต้องทำทันทีรอช้าไม่ได้เพราะราคาคลิปมันต้องหารสาม ถ้าเกิดปล่อยให้ราคาตกพวกเขาก็จะได้กันแค่คนละไม่กี่หมื่น สู้เอาราคาเต็มมันจะดีกว่า
---------------------------------------
- ผู้เขียน
