Chapter 11

1237 คำ

หลังจากตกลงปลงใจเป็นแฟนกันเรียบร้อยผมก็ลากคอมุ้งมิ้งมาอยู่กับผมที่คอนโด ใครจะปล่อยให้อยู่คนเดียวหละ หึ ไม่มีทางหรอกครับ "จะเอาไปทำไมเยอะแยะเนี้ย" มุ้งมิ้งที่ตอนนี้ทำหน้าบูดบึ้งอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า ก็งอแงจะไม่อยู่กับผมนะสิจะอะไรซะอีกหละ ทำไมไม่อยากไปหละคอนโดผมแอร์เย็นช่ำวิวกลางคืนสวยสุดๆ ลองไปอยู่แล้วจะติดใจ "ใครจะเก็บทันหละมาถึงแล้วก็มาบอก แยกกันอยู่ก็ดีอยู่แล้วนิ" "อยากโดน เอา อีกรอบเหรอ" ผมถามออกไปยิ้มๆเป็นผู้หญิงที่ต้องขู่เท่านั้นแหละถึงจะยอมเชื่อฟัง "เหอะทำอย่างกับเชื่อฟังแล้วจะไม่โดนงั้นแหละ " ผมหัวเราะขำๆก่อนจะเดินไปจับแขนพร้อมกระเป๋าที่ใส่เสื้อผ้าได้แค่ไม่กี่ชุด " พอแล้วพรุ่งนี้ขาดเหลืออะไรบอกป๋าจะเปย์เองครับ " มุ้งมิ้งมองหน้าผมยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย "หึ พูดเองนะ " พูดจบก็ปิดซิปกระเป๋าแล้วส่งมาให้ผมถือแล้วเดินออกไปทันที ยอมง่ายเหมือนไม่ใช่มุ้งมิ้ง "ป่ะเร็วๆสิฉันง่วง" "ค

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม