จักรยานคันเก่าสองคันปั่นไปตามถนนเล็ก ๆ ที่มีไฟรายทางส่องให้พอเห็น ไม่นานก็ถึงบ้านเรือนไทยหลังใหญ่มืดสนิท
หลังจากพายุจอดรถเรียบร้อยฟ้าใหม่กับพระพายก็เดินขึ้นบ้าน ส่วนพายุก็เอาจักรยานไปเก็บหลังบ้านแล้วนั่งคุยกับเพชรที่ไม่ยอมกลับบ้านกลับช่องต่อที่แคร่ไม้
“มึงกับน้องฟ้านี่จั่งได๋วะ” (มึงกับน้องฟ้านี่ยังไงวะ)
“จั่งได๋คืออีหยัง?” พายุถอดเสื้อยืดสีดำที่เต็มไปด้วยคราบเหงื่อออกหยิบผ้าขาวม้าที่ราวไม้มาผูกเอวจัดการถอดกางเกงยีนส์ขายาวออก ยืนอาบน้ำข้างโอ่ง
“เอ้า ก็เป็นหยังกัน” (อ้าว ก็เป็นอะไรกันไง)
“ผัวเมีย”
“ถามเขาไป๋ล่ะครับ” (ถามเขาหรือยังครับ)
“สิถามเฮ็ดหยังก็เอากันแล้ว” (จะถามทำไมก็เอากันแล้ว) พายุพูดออกมาหน้าตาเฉย ไม่ได้สนใจว่าใครจะมองยังไง รู้เพียงแค่ว่าถ้าป่าวประกาศทั้งหมู่บ้านได้ก็คงป่าวไปแล้ว เพื่อให้คนอื่นรู้ว่าฟ้าใหม่เป็นเมียของเขา
“ป้าด แน่นอนแท้วะหมู่กู” (โอ้โห แน่นอนจังวะเพื
