ปิ๊ก ปิ๊ก!
เสียงดังขึ้นบริเวณนอกประตูพลันเสียงเตือนของคุณวินทุ้มในโสตประสาทแม้จะผ่านมาหลายปีก็ไม่ลืมว่าต้องตรวจสอบเจ้าของรถก่อนไม่ใช่ว่าจะเดินเร็วไปเปิดประตูเลย หากเป็นโจรผู้ร้ายจะลำบาก เสียทั้งตัวทั้งทรัพย์สิน ต้องใช้ชีวิตแบบไม่ประมาท
ฐานิดาเดินไปเปิดม่านดูก็เห็นอธิชาติเดินออกจากรถมายืนรอหน้าประตู แปลกจังก็นึกว่าปราณปรียาจะเป็นคนมารับซะอีก คิ้วสวยขมวดนิ่งครู่เดียวก็ดึงม่านปิดลงย้อนกลับมาหยิบกระเป๋าและเดินออกไปยังหน้าบ้านเอ่ยทักทาย “ไม่คิดว่าพี่หมอจะเป็นคนมารับข้าวหอม” มือเล็กกระพุ่มไหว้ตามความเคยชินฝ่ายนั้นก็รับไหว้
“พี่อาสาขับรถมาให้น้องไอซ์น่ะครับ นั่นไง เปิดกระจกชะเง้อคอมองหาน้องข้าวหอมนานสองนานแล้ว” ชูนิ้วโป้งไปทางรถยนต์ ปราณีปรียานั่งอยู่เบาะหลังกวักมือเรียกฐานิดาแต่พอบังเอิญมองหน้าเขาเข้าก็จิกตาใส่เชิดหน้าไปทางอื่น อธิชาติไม่ถือสาออกจะเอ็นดูด้วยซ้ำ เวลาจีบมีไม่มากเพราะได้ข่าวว่า
