“ไม่ต้องมาทำหน้ากวน ไปไกลๆ ตีนเลยนะไม่อย่างนั้นแกโดนดีแน่ อย่าหาว่าฉันไม่เตือน!” ปล่อยคอเสื้ออีกฝ่าย
“พูดจาด้วยอารมณ์แบบนี้หมายความว่าข้าวหอมอยู่แถวนี้แล้วไม่อยากให้ข้าวหอมมาเจอผมสินะ เอ๊ะ... ว่าแต่ตอนนี้น้องอยู่ไหนเหรอ คิดถึงชะมัด กำลังจะไปหาพรุ่งนี้อยู่พอดี”
“อย่ามาพูดจาอวดดีตรงนี้นะไอ้หมอปุ๊ จะบอกอะไรให้เอาบุญ ตอนนี้ฉันกำลังคบหาดูใจกับข้าวหอมคนนอกอย่ามาเสือก”
“ฮึ! เผอิญว่าผมไม่ใช่คนนอกสำหรับน้องด้วยสิ”
“ไอ้หมอ! นี่แกจะยัวะให้ได้ใช่ไหม”
“เปล่า ผมไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อยก็แค่เข้ามาทักทายมาถามว่าเมื่อไหร่จะตาย ไม่สิ... มาถามว่าสบายดีไหม น้องอยู่ไหน อะไรประมาณนั้น แต่คุณทึกทักไปเองว่าผมมาร้าย”
“วันนี้ถ้าไม่ได้ต่อยปากแกฉันคงนอนไม่หลับแน่ ขอสักหมัดเถอะวะ” จบประโยคปริวัตรก็เอียงลำตัวหลบหมัดทันท่วงทีเป็นเวลาเดียวกับฐานิดานั่งรถเข็นออกมาเห็นเหตุการณ์พอดี นัยน์ตาคู่สวยเบิกกว้างรีบหมุนล้อรถเ
