"กรี๊ด! ปล่อยฉันนะ! บอกให้ปล่อยปล่อย!" เมษากรีดร้องออกมาสุดเสียง ใจเต้นแรงและสั่นด้วยความตกใจและหวาดกลัว เมื่อเขาควานหาเชือกที่อยู่ใต้เตียงขึ้นมามัดมือมัดเท้าทั้งสองข้างของเธอไว้
"จะร้องทำไม หนวกหูชิบ! เก็บเสียงไว้ครางดีกว่า" เสียงดุดันของนฤนาทดังขึ้น
"ฮึก... ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันจะทำงานใช้หนี้ให้คุณเอง ฮือ...ปล่อยฉันไปเถอะฉันขอร้อง ฮือๆๆ " เมษาพยายามอ้อนวอนทั้งน้ำตา
"เธอก็กำลังทำงานอยู่นี่ไง งานง่ายๆสบายๆแถมมีความสุขอีกต่างหาก" พ่อเลี้ยงหนุ่มยืนจ้องผลงานของตัวเองที่กำลังนอนทำหน้าตาตื่นอยู่บนเตียงอย่างพึงพอใจ
"ออกไปนะ คุณจะทำอะไรฉัน" เมษาถามเสียงสั่นเมื่อเขาค่อยๆนั่งลงที่ปลายเตียง
"ชายหญิงอยู่ด้วยกันสองต่อสองแบบนี้ เธอคิดว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้ล่ะ"
"ไม่! ได้โปรดอย่าทำอะไรฉันเลย ฉันจะหาเงินมาคืนคุณเอง ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันขอร้องล่ะ" หญิงสาวแทบอยากจะยกมือขึ้นมาไหว้เขา แต่ติดที่ถูกมัดไว้
"ไม่ล่ะ... เงินน่ะฉันมีอยู่แล้ว แต่สิ่งที่ฉันอยากได้ก็คือ...สาวๆ สวยๆ ขาวๆ นมใหญ่ๆแบบนี้ต่างหาก" พูดจบพ่อเลี้ยงหนุ่มก็ขยับตัวหันหน้าเข้าหาปลายเท้าหญิงสาว มือใหญ่ยื่นมือมาลูบไล้ตรงขาอ่อน จนเธอขนลุกชั้นไปหมดทั่วตัว
"อืม...ยิ่งดูใกล้ๆเนี่ยเธอก็ยิ่งขาวโคตรๆเลยว่ะ ถูกใจฉันจริงๆ " นฤนาทฮึ่มฮั่มในลำคออย่างถูกใจ ก่อนที่เขาจะกระชากชุดนอนออกอีกครั้ง และครั้งนี้มันก็ฉีกขาดออกจากกัน เผยให้เห็นทรวงอกอวบอัดที่กระเพื่อมขึ้นลงเพราะแรงดิ้นของหญิงสาว แล้วไหนจะโหนกงามที่กำลังเชื้อเชิญให้เขาไปสัมผัสมัน เหมือนดอกไม้ที่ล่อแมลงให้เข้าไปดูดชิมน้ำหวาน แต่เขาก็ขัดใจเล็กน้อยเมื่อเธอพยายามพลิกตัวหลบสายตาที่กำลังโลมเลีย
"เธอไม่ได้ผ่านมือหมอมาใช่ไหม แล้วทำไมถึงได้นมใหญ่แบบนี้ ทั้งๆที่ตัวก็เล็กนิดเดียว" พ่อเลี้ยงหนุ่มถามขณะที่ลากนิ้ววนอยู่บนดอกบัวตูมคู่งาม
"ถ้าฉันมีเงินไปทำ ฉันก็คงมีปัญญาใช้หนี้แกไปแล้วล่ะ" หญิงสาวตอบด้วยความโมโห แล้วพยายามบิดตัวหนีมือของเขา แต่มือใหญ่ก็ยังตามมาจับเธอกลับมานอนหงายจนได้
"นั่นสินะ...งั้นเราก็อย่าเสียเวลากันเลยนะ มาเริ่มงานกันดีกว่า"
"ไม่นะ! " เมษาร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อชายหนุ่มเลื่อนใบหน้าลงไปยังดินแดนที่เป็นสถานที่สุดหวงในชีวิตของเธอ เขาก้มลงไปสูดดมดอกไม้งามแล้วยิ้มออกมา
"ไอ้โรคจิต!"
"หุบปากได้แล้ว! อย่าสะดีดสะดิ้งให้มันมาก ทำอย่างกับไม่เคย แล้วก็ช่วยจำไว้ด้วยนะจะได้ภาคภูมิใจว่าได้ขึ้นเตียงกับฉันมาแล้ว คนอื่นๆคงจะอิจฉาเธอน่าดู"
"ไอ้บ้าเอ้ย! ถูกข่มขืนมันน่าภูมิใจตรงไหน" เมษาตะโกนลั่น
"ใครบอกว่าฉันข่มขืนเธอ ต่างคนต่างสมยอมกันทั้งสองฝ่ายต่างหาก" ชายหนุ่มยิ้มเจ้าเล่ห์
"ใครบอกว่าฉันสมยอมไม่ทราบ"
"เดี๋ยวฉันจะทำให้เธอสมยอมจนต้องเอ่ยปากขอเองเลยล่ะ"
"อ๊ะ!" เมษาสะดุ้งจนขนลุก เมื่อชายหนุ่มก้มลงไปยังดอกไม้งามอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้ดมอย่างเดียว แต่ใช้ทั้งปากและจมูกขยี้แรงๆตรงกลางกลีบเนื้องาม
"อื้อ..." หญิงสาวดิ้นไปมา แต่ยิ่งดิ้นเธอก็ยิ่งเจ็บตรงข้อมือและข้อเท้าที่ถูกมัดไว้
"ทั้งหอมทั้งหวานดีจริงๆ" นฤนาทเงยหน้าขึ้นมาพูดพร้อมกับยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก
"เธอดีใจเถอะ ฉันไม่เคยทำแบบนี้ให้ใครมาก่อน" ผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมาจะเป็นฝ่ายปรนเปรอให้เขาซะมากกว่า แต่กับเมษาแล้วเขาก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงอยากสัมผัสเธอนักหนา
มันน่าดีใจตรงไหน หมดแล้วสินะสิ่งที่ฉันหวงแหนมาตลอด เมษาคร่ำครวญในใจ