บทที่ 11
1701 คำ
กรี๊ดดดดด ! เธอแทบกรีดร้องออกมาจริงๆ เมื่ออีตาเสี่ยนี่ฉวยโอกาสหอมแก้มเธอแบบเร็วๆ แล้วก็สะบัดก้นเข้าห้องน้ำไป
“ฝากไว้ก่อนเถอะ” ญาติกาเอามือถูแก้มตัวเองแรงๆ จนเจ็บ แต่เพียงครู่เดียวก็คิดได้ว่าตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดก็คือหนีออกไปจากที่นี่ให้ได้ก่อน เรื่องอื่นค่อยว่ากัน
จะออกทางหน้าประตูคงไม่ได้เพราะมีคนเฝ้าอยู่ จะออกทางหน้าต่างนี่ก็ชั้นสามเชียวนะ กระโดดผิดที่ผิดทางได้ม่องเท่งก่อนจะหนีรอดแน่ แต่เหมือนสวรรค์จะเปิดทางให้เมื่ออีกมุมหนึ่งมีทางเชื่อมลดระดับให้เธอพอไต่ลงไปจนถึงพื้นได้ เพียงแต่ต้องเดินไต่หลังคาสังกะสีนี้อย่างระมัดระวังสักหน่อย มุมตรงนั้นไม่เป็นที่สังเกตของคนข้างล่างนักเพราะเป็นส่วนลับตาพอสมควร ถ้าลงไปถึงตรงนั้นได้เธอก็รอดแล้ว
... แต่ระหว่างที่กำลังจะปีนข้ามหน้าต่างลงไปนั้น
“คิดว่าพี่รู้ไม่ทันน้องฟ้าเหรอจ๊ะ”
“ว้าย !” เธอกระโดดผลุงกลับเข้ามาในห้องแทบไม่ทันเมื่อถูกประชิดตัวและดึงแขนไว้ “อย่าเข้ามานะไอ้เสี่ยหัวงู”
ตอนนี้ญาติกาถอยหนีขึ้นมายืนอยู่บนเตียง ส่วนตาเสี่ยหัวงูอยู่ข้างล่างอ้าแขนจับๆ จ้องๆ จะเข้ามาตะครุบเธอให้ได้
ฟึ่บ ! ตึก !
เสี่ยกระโดดมา เธอก็กระโดดหนี ดูสิใครจะแน่กว่ากัน
“ฮึ่ย ! ฤทธิ์เยอะนักนะนางฟ้าของพี่”
เสี่ยดูจะยังสนุกที่ได้ไล่จับเธอ แต่บอกเลยว่าเธอชักไม่สนุกด้วยแล้ว ห้องแคบแค่นี้จะหนีไปมุมไหนก็ไม่ปลอดภัย แถมตาเสี่ยนี่ยังแขนขายาวชะมัด ถึงจะไม่บึกอย่างพี่ยักษ์สองคนของเจ๊ จนทีแรกเธอคิดว่าล้มเขาได้สบายๆ แต่ตอนนี้ชักไม่แน่ใจแล้วว่าตัวกระเปี๊ยกอย่างเธอจะต่อกรกับเขาได้ตลอดรอดฝั่ง
“ไม่เป็นไรจ้ะ เสี่ยมีเวลาไล่จับหนูเจอร์รี่จอมซนทั้งคืน”
เวร ! ตาเสี่ยหัวงูนี่ดันคิดว่าเป็นเรื่องสนุกสนานเฮฮาปาจิงโกะไปซะอีก... และคราวซวยของเธอก็มาถึง
“จับได้แล้ว”
“ปล่อยนะ ! ปล่อยสิ ! ก็บอกให้ปล่อยไงโว้ย...” เธอดิ้นและหยุดลงเมื่อได้ยินเสียงเอะอะที่หน้าห้อง
“เข้าไม่ได้ครับ”
“ก็บอกให้ถอยไปไงวะ หญ้าอยู่ข้างในนั้นหรือเปล่า”
เสียงนายสิงห์นี่ ! “นาย หญ้าอยู่ในนี้ นายช่วยหญ้าด้วย”
ต่อมาก็เป็นเสียงพลุก พลั่ก โพล๊ะ เพล๊ะที่ดังอยู่ตรงหน้าประตู ญาติการู้ได้เลยว่าสิงห์คบกำลังจะเข้ามาช่วยเธอแล้ว แต่ที่ไม่รู้คือจะทันการณ์มั้ยด้วยตอนนี้เธอถูกกอดเอวและเหวี่ยงขึ้นมากองอยู่บนเตียง ตามมาด้วยการพันธนาการที่แน่นหนาของตาเสี่ยชีกอนี่
“พี่สนุกมากเลยหนูฟ้าจ๋า” มาเสพความสำราญตามประสาชายที่นี่จนนับครั้งไม่ถ้วน แต่ไม่เคยมีครั้งไหนน่าตื่นเต้น ลุ้นระทึกได้แบบครั้งนี้เลยจริงๆ
“อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นแม่จะกัดให้จมเขี้ยวเชียว” มือไม้ใช้ไม่ได้แต่ปากเธอยังใช้การได้ดีแน่รับรอง
ผลัวะ ! เปรี้ยง !
ผ่าง... ไม่มีเสียงผ่างตามมา อันนี้เธอมโนขึ้นเองล้วนๆ เมื่อใบหน้าหล่อเหลาหนวดเคราครึ้มเขียวเฟิ้มที่แสนคิดถึงและหวังพึ่งพาในยามยากแบบนี้ปรากฏขึ้นต่อหน้า หลังจากที่ประตูน่าจะถูกแรงถีบจากข้างนอกเข้ามาจนเปิดออกอย่างแรง
“ไอ้ช้างจับคุณสิงห์ไว้”
ชายร่างบึกอีกคนสั่งเพื่อน แน่นอนว่าตอนนี้ทั้งสองคนคงยังไม่กล้าทำอะไรรุนแรงกับนายสิงห์นักเพราะอย่างไรแล้วชายหนุ่มก็ยังถือว่าเป็นลูกค้าของที่นี่... คิดแล้วก็ให้ปวดหัวใจชะมัด
“นาย ช่วยหญ้าด้วย”
“รอก่อน ฉันไม่ยอมให้แกเป็นอะไรแน่” แม้จะถูกจับกุมไว้อย่างแน่นหนาจากคนคุมซ่องที่ตัวใหญ่กว่าเขามาก แต่สิงห์คบบอกได้เลยว่าตายเป็นตาย เขาจะไม่ยอมให้ยายตัวแสบเป็นอะไรไปอย่างแน่นอน
“โอ๊ย ! ฤทธิ์เยอะจริงนะนังหนู”
ไอ้เสี่ยชีกอสบถพร้อมร้องโอดโอยออกมาเสียงดัง เมื่อเธออาศัยจังหวะที่มันเผลอยันเข้าไปกลางตัวเต็มแรงเท่าที่ขาจะง้างได้ ซึ่งในพื้นที่จำกัดแบบนี้ตาเสี่ยนี่คงไม่ได้เจ็บอะไรนักหนากับแรงเท่ามดแบบนี้หรอก แต่อาจเพราะไปถูกจุดสำคัญเข้า ถึงได้ทำหน้าทำตาบูดเบี้ยวโกรธแค้นเธอขนาดนั้น แถมยังเงื้อมือจะตบเธอกลับอีก
“ถ้ามึงแตะน้องกูแม้ปลายก้อย กูสาบานว่าจะทำให้มึงไม่มีโอกาสได้ตายดี !”
คำขู่ของนายสิงห์น่ากลัวและทำให้เธอขนลุกได้ ทั้งที่ตนเองถูกจับจนขยับตัวไม่ได้แท้ๆ ก็ไม่รู้ว่าเขาไปเอาความมั่นใจมาจากไหนว่าจะห้ามผู้ชายสามคนที่กำลังเป็นต่ออยู่ไม่ให้ทำอะไรเธอได้
... แต่ญาติกาเชื่อ ว่าเขาจะทำแบบนั้นอย่างแน่นอน
และในจังหวะที่เสี่ยกำลังตะลึงหรืองงงวยคำขู่อยู่นั้น เธอก็กระโดดผลุงลงมาจากเตียงได้สำเร็จ พุ่งตัวไปเพื่อหวังจะช่วยนายสิงห์จากนายยักษ์ทั้งสองคนนี่ ดูเหมือนสิงห์คบเองก็จะเข้าใจสิ่งที่เธอทำ จึงต่อสู้จนหลุดออกมาได้ ก่อนจะดึงเธอไปหลบอยู่ด้านหลังของเขา และใช้แขนข้างหนึ่งกอดเธอไว้จากด้านหลัง
“รอช้าอะไรอยู่ช้าง ไปจับนังหนูนี่มาให้ฉันสิ”
“อย่าเข้ามานะมึง”
นายสิงห์ตะคอกดังลั่นจนเธอสะดุ้งไปด้วย รับรู้ได้โดยสัญชาตญาณว่าตอนนี้เขาดูน่ากลัวแค่ไหน
“เกิดเรื่องอะไรกันขึ้นฮึ เสียงดังเอะอะลงไปถึงข้างล่างโน่น เกรงใจลูกค้าห้องอื่นบ้างสิเสี่ย... อ้าว นายสิงห์”
เจ๊เจ้าของร้านเดินขึ้นมาถึงชั้นบนแบบไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไร จนมาเห็นสิงห์คบและความชุลมุนวุ่นวายที่เกิดขึ้น
“ทำไมมาอยู่ตรงนี้ล่ะคะนาย ฉันบอกแล้วนี่ว่าเนื้อนวลมันอยู่ห้องเดิม”
“ผมไม่ได้มาหาเนื้อนวล ผมมารับคนของผมกลับไร่”
เจ๊เจ้าของซ่องเหลือบมามองที่เธอแวบนึง
“เอาไปไม่ได้หรอกนาย วันนี้นังหนูมันต้องดูแลปรนนิบัติเสี่ยเขาก่อน เขาจ่ายค่าตัวมันแล้ว”
“เท่าไร ผมจะจ่ายคืนให้สองเท่า”
“นายก็รู้ว่าไม่ได้ ทำแบบนั้นฉันจะเสียลูกค้าเอาสิ... หรือเสี่ยว่ายังไงคะ ถ้าเสี่ยยอมฉันไม่เก็บค่าบริการเสี่ยสักบาทเลยก็ได้สำหรับวันนี้” เธอพยายามประนีประนอมเพราะไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ และไม่อยากเสียลูกค้าคนไหนไปทั้งสิ้น
ตาเสี่ยชีกอใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มท่าทางยียวนกวนสายตาญาติกาเหลือเกิน
“เผอิญผมไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน และยังไงผมก็ต้องได้แม่หนูคนนี้ วันนี้”
ญาติการับรู้ได้ว่าคนที่กอดเธอไว้ตัวสั่นเทิ้มด้วยความโกรธระดับไหน หากตัวคนระเบิดออกมาเป็นไฟได้ ระดับความโกรธเกรี้ยวจนเส้นเลือดข้างลำคอขึ้นแข็งปูดโปนที่เห็น คงระเบิดที่นี่เป็นจุณไปแล้ว
“ได้ยินแล้วนะนาย ฉันว่านายกลับไปก่อนเถอะ อย่าให้ฉันต้องลำบากใจเลย”
“แต่นี่เป็นคนของผม ไม่ใช่เด็กชื่อฟ้าที่เจ๊เข้าใจ” สิงห์คบยังพยายามใช้เหตุผล เพราะใจร้อนอยากมาช่วยญาติกาจนลืมคิดหน้าคิดหลังหรือพาคนมาด้วย ทำให้ตอนนี้เขาเป็นรองทุกประตู และหากผลีผลามทำสิ่งใดไป คนที่จะเดือดร้อนคือยายผู้หญิงที่ซ่อนอยู่ข้างหลังเขานี่แหละ
“ฮ่าๆ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกลสินะคุณ แต่ฝันไปเถอะว่ามายากลและเรื่องโกหกเล็กๆ น้อยๆ ของคุณจะทำให้พวกเราเชื่อได้”
“นายสิงห์ไม่ได้โกหกนะเสี่ย” ญาติกาเยี่ยมหน้าออกมาเถียงแทนชายผู้เป็นที่รัก และเขาก็มาช่วยเธอในยามคับขันได้ทัน
“ผมไม่ยอมนะเจ๊ เสียเวลามามากแล้วด้วย แล้วถ้ายังไม่ไล่ตะเพิดไอ้นายเสือนายสางอะไรนี่ออกไปและคืนนังหนูฤทธิ์เยอะมาซะ ผมจะทำให้ซ่องนี้เจ๊งไม่เป็นท่าเลยคอยดู”
“แต่ถ้าเจ๊เอาผู้หญิงที่เขาไม่เต็มใจไปขาย นอกจากซ่องเจ๊จะเจ๊ง เจ๊ยังได้นอนคุกเป็นของแถมแน่”
นายสิงห์ขู่กลับไป แต่เธอว่าไม่น่าจะได้ผล สถานเริงกามารมณ์แบบผิดกฎหมายแถมเปิดได้อย่างโจ๋งครึ่มท้าสายลมแสงแดดแบบนี้ย่อมมีดีพอตัว นั่นอาจหมายรวมถึงส่วยจำนวนไม่น้อยที่เข้ากระเป๋าของคนมีสี นายสิงห์เอาเรื่องตำรวจไปขู่เจ๊แบบนั้น เจ๊แกจะกลัวรึ ?
“ฉันว่านายสิงห์กลับไปก่อนเถอะ อย่าให้ฉันต้องลำบากใจเลยนะ ถ้านายอยากได้ตัวนังหนูมันจริง พรุ่งนี้ค่อยมาคุยกัน”
“ไม่มีวัน”
แรงกอดกระชับที่ตัวเธอแน่นขึ้นกว่าเดิมมาก แม้จะรู้สึกอุ่นใจแต่ก็อดหวั่นเกรงไม่ได้ นายสิงห์ตัวคนเดียวถึงจะรวมเธอด้วยที่จะสู้แบบไม่มีวันถอย แต่ยังไงๆ ก็สู้คนทั้งหมดของเจ๊แกไม่ได้หรอก
“ถ้าอย่างนั้นฉันคงต้องใช้กำลัง... ช้างจัดการ”
เป็นอีกครั้งที่เจ๊เจ้าของซ่องพยักพเยิดหน้าให้คนสนิท และพอได้รับคำสั่งทั้งสองชีวิตก็ย่างสามขุมเข้ามาที่เธอกับนายสิงห์ทันที นี่ยังไม่รวมบอดี้การ์ดร่างบึกที่ตามเจ๊ขึ้นมาอีกสี่ห้าคน ที่ตอนนี้เฝ้าอยู่ด้านหน้าประตู หากเข้ามาพร้อมกันหมด มีหวังทั้งเธอและนายสิงห์ได้เละเป็นโจ๊กแน่ๆ
- ผู้เขียน
