“ปากดีต้องกัดอีกสักที”
“อึก ! อูย เจ็บนะคะนาย กัดนมหญ้าทำไมเนี่ย” ตุ่มไตสีเข้มบนยอดถันถูกฟันคมกัดเม้มให้เจ็บจี๊ด และอาจเจ็บมากจนเธอรู้สึกได้ว่าความปวดปร่านั้นแล่นเหมือนกระแสไฟลงไปที่กึ่งกลางลำตัว บางอย่างในร่างกายเหมือนกำลังไหลซึมออกมาไม่ต่างจากคืนนั้น
“หายกัน ขนาดแกยังกัดจนคอฉันเลือดซิบ” ที่จริงคือเขามันเขี้ยวยายคนปากเก่งเลยอยากแกล้งมากกว่าจะคิดเอาคืนจริงจัง
“นายนี่แอบร้ายเหมือนกันนะคะ”
สิงห์ที่กำลังแปลงร่างเป็นเสือเงยหน้าขึ้นมาสบตาแล้วส่งยิ้มให้เจ้าสมันน้อย ซึ่งมันเป็นยิ้มที่แฝงเลศนัยเอาไว้เสียด้วย
“เดี๋ยวแกจะรู้ ว่าฉันร้ายได้แค่ไหน” ลิ้นร้อนชื้นเริ่มทำหน้าที่ของมันต่อ ด้วยการลากไล้ลงมาช้าๆ จากลิ้นปี่จนถึงสะดือ หยอกล้อ เย้าแหย่กับเจ้ารอยบุ๋มพอเป็นพิธี... แล้วจึงเลื่อนลงต่ำไปกว่านั้น
“อื้อ นายสิงห์ขา หญ้าทรมานเหลือเกิน” เธอเหมือนต้นหญ้าที่ถูกฉีดยาฆ่าแมลงใส่ ใบของมันหงิกงอตามความแรงข
