“ถ้าเป็นเพราะคุณหนึ่งขอไว้ หญ้ากลับก็ได้ค่ะ ไม่อยากข่มเขาโคขืนให้กินหญ้า”
มือเล็กถูกดึงออกจากการเกาะกุมของมือใหญ่ และพรากความรู้สึกอบอุ่นไปจากเขาด้วย ก่อนที่เจ้าตัวจะผละออกห่าง เขยิบตัว วาดขาเตรียมลงไปจากเตียงอย่างที่พูด หากเขาไม่จับข้อศอกรั้งไว้ซะก่อน
“อย่าเพิ่งไป เดี๋ยวนี้เป็นอะไร เอะอะงอน เอะอะไม่พอใจ หน้าง้ำหน้างอเหมือนเด็กสามขวบไม่ได้ซื้อของเล่น” พูดมาถึงตรงนี้ก็ให้เจ็บจี๊ด ยอกแสยงไปถึงหัวใจ นัยของ ‘ของเล่น’ ที่ญาติกาอยากได้และคงเบื่อในเร็ววัน ก็คือเขานั่นเอง
“เป็นคนอกหักไงคะ เสียทั้งตัวทั้งหัวใจให้เขาไปแล้ว นอกจากเขาคนนั้นจะไม่สน ยังชอบทำเย็นชาปากแข็งใส่ หากรำคาญกันนักหญ้ากลับไปนอนบ้านตัวเองก็ได้ค่ะ ไม่อยู่กวนใจ... ว้าย !”
“ร้องเว่อร์ไปละ ฉันแค่ดึงเบาๆ”
ที่สิงห์คบว่าน่ะถูกต้องเลย เขาแค่จับแขนและดึงเบามากจนแทบไม่สะเทือนอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่เป็นเธอเองแหละที่เล่นใหญ่ ทำท่าล้มเซจนมานอน
