3 วันต่อมา
พรวด !
“ไม่ทน ! กูจะไม่ขอทนอีกต่อไปแล้วโว้ย !”
มีกังวานมองหน้าสามีด้วยความเห็นใจ หากรัฐศาสตร์สามารถยกโต๊ะหินอ่อนที่นั่งล้อมวงกินข้าวกันอยู่ แล้วเทกระจาดทุกอย่างตรงหน้านี้ได้ เขาคงไม่ลังเลที่จะทำ
“ไอ้สิงห์ มึงกับเมียมีเรื่องอะไรก็คุยกันให้เข้าใจซะตรงนี้ ตอนนี้เลย เพราะกูจะไม่ทนอีกแล้ว !” รัฐศาสตร์ยืนยันเจตจำนง และจะไม่ยอมปล่อยผ่านอีกต่อไป สามวันที่ผ่านมามันก็นรกมากพอกับการที่เขากับภรรยาอย่างมีกังวานต้องมารับผลกรรมที่ไม่ได้ก่อ
ยิ่งเห็นตัวต้นเหตุอย่างสิงห์คบทำท่าทำทางไม่ทุกข์ร้อนอันใด แถมยังใช้ช้อนหางสั้นในมือจ้วงต้มแซบกบนาซดเสียงดัง ราวกับว่าลิ้นมันได้พิการ ต่อมรับรสชาติหยุดทำงานไปอย่างสิ้นเชิงแล้ว รัฐศาสตร์ก็ยิ่งหมั่นไส้เหลือกำลัง
“กูไม่มีอะไรจะพูด”
“มึงจะไม่มีได้ยังไง” ว่าแล้วรัฐศาสตร์ก็เอื้อมมือไปแย่งเอาช้อนของเพื่อนมาถือไว้ซะเอง “แล้วก็เลิกสวาปามสักที กูขี้เกียจหามมึงส่
