อ่อยขั้นสุด
1092 คำ
บนรถทัวร์ที่กำลังมุ่งหน้าไปจังหวัดอุดรธานี เธอนั่งรถมาคนเดียวเพื่อหวังว่าการมาครั้งนี้จะทำให้เธอทำตามแผนได้สำเร็จ
จริงๆแล้วอรพรรณีไม่ได้มาทำงานอย่างที่บอกกับทุกคนหรอก แต่เพราะเธอตั้งใจตามใครบางคนมาตั้งหาก
“เห่อ...ถึงสักที นั่งจนเมื่อยตูดหมดแล้วเนี่ย”
หลังจากที่เดินลงมาจากรถก็ต้องบ่นนิดนึงเพราะนั่งรถร่วม 10 ชม จะไม่เมื่อยได้ยังไง
เธอเปิดอ่านไลน์ในมือถือที่กุ๊กไก่ส่งมาให้ แล้วก็รู้ว่าคนที่เธอตามเขามาพักอยู่ที่โรงแรมไหน
“พี่คะ...พี่รู้จักโรงแรมอินไทยบุรีไหมคะ..?”
“รู้จักสิน้อง โรงแรมใหญ่ที่สุดในเมืองอุดรแล้ว...ขึ้นมาเลยน้องเดี๋ยวพี่ไปส่ง”
เธอยิ้มดีใจเพราะเธอใกล้จะไปถึงจุดหมายที่ตามใครคนหนึ่งมาแล้ว
“ถึงแล้วน้อง...”
รถตุ๊กๆคันที่เธอนั่งมาส่งถึงหน้าโรงแรมที่ใหญ่โต เธอเดินลงจากรถมองเข้าไปในความหรูหราของโรงแรมเบื้องหน้าเธอ
“น้องถึงแล้ว ค่ารถพี่ละ?”
“นี่ค่ะ..พี่แต่เดี๋ยวนะ เอ่อ..แถวนี้มีโรงแรมเล็กๆที่ราคาหลักร้อยไหม”
“อ้าว...นึกว่าจะมาพักที่นี่ แล้วทำไมไม่บอกแต่แรกจะได้ไปส่งให้”
“ไม่เป็นไรพี่ เดี๋ยวฉันหาเอาใกล้ๆแถวนี้ได้ พี่บอกฉันก็พอ”
“มีสิ แต่เดินเข้าไปในซอยลึกอยู่นะ อยู่หลังโรงแรมนู้น แต่รับได้หรือเปล่าละ...?
“ขอแค่ไม่แพงมากฉันโอเค ขอบคุณพี่มากนะ”
คนขับรถตุ๊กๆรับเงินเสร็จก็ขับออกไป อรพรรณนีจึงเดินไปหาที่พักเองตามที่พี่คนขับรถบอก
“ค้างคืน หรือชั่วคราว...?”
พนักงานผู้หญิงวัย 40 ต้นๆแต่งตัวจัดๆปากแดงๆ มองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า
“หนูอยากค้างสัก 5 คืนนะคะ”
“5 คืน..? นี่มันม่านรูดนะหนู ไม่ใช่โรงแรม”
“พี่ช่วยหนูหน่อยนะ พอดีหนูมาทำธุระแต่ที่พักแถวนี้มันแพงมากเลย ให้หนูพักที่นี่นะพี่...”
“แล้วจะรับได้หรอ เวลาได้ยินเสียงซี๊ดๆซ๊าดๆอะ ที่นี่ไม่เก็บเสียงหรอกนะ คนจะเอากันมันรุนแรงกันทุกคนแหละ...”
พี่เจ้าของโรงแรมขมขู่เธอ จนเธอเริ่มรู้สึกกลัว
“เอ่อ....หนูไม่มีทางเลือกนี่คะ”
“งั้นก็ตามนี้ 5 คืนนะ คืนละ 300 บาท รวมเป็น 1500 บาท”
“นี่ค่ะ...”
เธอควักเงินในกระเป๋าให้พี่เจ้าของโรงแรมอย่างรู้สึกกล้าๆกลัวๆ
“นี่กุญแจ ห้องอยู่ตรงกลางๆนะ หิ้วกระเป๋าไปหาดูเองมีเลขห้องติดอยู่”
“ขอบคุณค่ะ”
เมื่อเธอเดินไปถึงห้องตัวเองเอากระเป๋าไปเก็บแล้วก็เดินออกมาหาอะไรกินแถวๆนั้น
กริ๊งงง กริ๊งงงง สายโทรเข้าจากกุ๊กไก่
“ฮัลโหล แกว่าไง..?”
“นี่แกเจอโรงแรมที่หมอศิรวิทย์พักแล้วใช่ไหม นี่ฉันไปสืบจากแผนกหมอมาเลยนะ...”
ใช่แล้วค่ะที่อรพรรณีมาที่นี่ก็เพื่อต้องการตามหมอศิรวิทย์มา เพื่อเริ่มแผนรุกเดินหน้าจีบหมอศิรวิทย์อย่างจริงจัง
“อืม...โรงแรมใหญ่โตมากๆ”
“นี่ระดับหมอศิรวิทย์นะ ไปสัมนาทั้งทีจะให้พักโรงแรมเล็กๆได้ยังไง แล้วแกละพักที่ไหน..?”
”ก็โรงแรมเล็กๆแถวนี่แหละ..”
เธอไม่กล้าบอกว่าที่เธอพักคือม่านรูด ไม่งั้นกุ๊กไก่ด่าเปิงแน่ เพราะจริงๆแล้วกุ๊กไก่ก็ไม่เห็นด้วยที่เธอมาที่นี่คนเดียวเต่เพราะเธอรั้นมาเอง
“นี่ถ้าแม่ไม่ให้ฉันมาเฝ้าอีตาลนะ ฉันไปกับแกด้วยแล้ว เสียดายจริงๆ”
“ไม่เป็นไรแก ตาลน้องสาวแกไม่มีคนดูแลแกอยู่กับน้องแหละดีแล้ว”
กุ๊กไก่มีน้องสาว 1 คน ที่ก็ไม่เหมือนน้องสาวมากนัก ออกจะทอมๆบอยด้วยซ้ำดันขับมอเตอร์ไซต์ล้มแขนหัก กุ๊กไก่เลยต้องอยู่เฝ้าบ้านเพื่อดูแลน้องตามคำสั่งแม่
หลังจากวางหูจากกุ๊กไก่เสร็จอรพรรณีก็เดินเข้าไปในโรงแรมที่หมอศิรวิทย์พัก เธอเดินเข้าไปแล้วมองไปรอบๆที่ดูกว้างใหญ่ แต่เธอจะหาเขาเจอได้ยังไงนี่มันออกตั้งกว้าง
“อุ๊ย...”
เธอกำลังจะหมุนตัวกลับที่พักตัวเอง แต่ก็ชนเข้ากับใครบางคน
“นี่เธอ...”
“หมอศิรวิทย์...”
สิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ไม่น่าเชื่อเลยว่าเธอจะเจอเขาได้ง่ายดายขนาดนี้
“ไม่น่าเชื่อเลยนะคะ ว่าหนูจะเจอคุณที่นี่”
เธอพูดไปยิ้มไปอย่างหน้าบาน ตรงกันข้ามกับคนที่เธอเจอที่ยืนทำหน้านิ่งๆไม่รู้พูดอะไร
“โลกนี่มันแคบจนฉันรู้สึกกลัวจริงๆ”
เขาพูดหน้านิ่งๆ แต่เธอก็ไม่รู้สึกอะไรได้แต่ส่งยิ้มหวานไปให้เขา
“แต่หนูว่าสำหรับหนูมันคือ พรหมลิขิตมากว่าค่ะ”
เขามองหน้าเธออย่างไม่พอใจ
“อย่าคิดมาอ่อยฉัน เพราะฉันไม่ชอบเด็กกะโปโลอย่างเธอ...”
“หนูอ่อยคุณตรงไหนค่ะ ชุดที่หนูใส่ก็ไม่ได้โป๊อะไรสักนิด คุณอย่าหลงตัวเองสิค่ะ”
เธอทำหน้าตายียวนกวนเขา จนเขาเริ่มไม่พอใจจึงคิดจะเดินหนีแต่เธอก็วิ่งเข้าไปขวางหน้าเขาไว้ก่อน
“เดี๋ยวสิคะ...”
“หลบไป อย่ามาขวางฉัน”
“คือพอดีหนูก็พักที่โรงแรมนี้เหมือนกัน เต่หนูยังไม่รู้เลยว่าพรุ่งนี้ต้องไปเที่ยวที่ไหน คุณหมอ...”
เธอโกหกว่าพักโรงแรมเดียวกันกับเขา
“ฉันไม่ใช่ไกด์นำเที่ยว เธอมาเองก็ไปหาที่เที่ยวเองซิ อย่ามายุ่งกับฉัน”
“โธ่...คุณหมอใจร้ายจัง เคยได้ยินมีแต่คนพูดว่าคุณหมอใจดี นี่หนูเริ่มไม่เชื่อแล้วนะคะ”
“ฉันใจดีกับคนที่ดีจริงๆ ไม่ใช่เด็กกะโปโลที่ดูแก่แดดอย่างเธอ...”
“คุณหมอนี่ปากร้ายเหมือนกันนะคะ แต่หนูก็ยังชอบอยู่ดี...”
“นี่เธอ...”
เขาเริ่มหน้าแดงที่เธอดูท้าทายเขาจนเขาเริ่มรู้สึกเลือดขึ้นหน้า จนต้องเดินหนีเธอไปก่อนระงับอารมณ์ตัวเองไม่ได้
“หมอบ้า ปากจัดชะมัดเลย..”
เธอว่าเขาหลังจากที่เขาเดินหนีขึ้นลิฟต์ไปแล้ว
“มีเวลาอีกแค่ 5 วัน หนูจะต้องทำให้คุณหมอชอบหนูให้ได้...หมอศิรวิทย์”
- ผู้เขียน
