#บาร์ที่ฉันทำงาน
ฉันเดินร้องไห้เข้ามาในบาร์โดยไม่สนใจแขกที่กำลังนั่งอยู่และไม่สนใจสายตาพวกผู้หญิงที่มองฉันแบบสมน้ำหน้า ทั้งๆ ที่พวกมันก็ไม่รู้ว่าฉันร้องไห้เรื่องอะไร ตอนนี้ฉันไม่แคร์ใครทั้งนั้น
ฉันเดินตรงไปที่ห้องทำงานของเจ้แวว
“เอ้าอีปลายมาทำไมป่านนะ…” เจ้แววยังพูดไม่จบฉันก็พุ่งเข้าไปกอดเจ้แน่นแล้วร้องไห้ออกมาอย่างหนัก
“มึงเป็นไรเนี่ยปลาย ใครทำมึง !!” เสียงเจ้ดูตกใจมากที่เห็นฉันร้องไห้แบบนี้
“อึก~ มันจบแล้วเจ้ สิ่งที่ฉันพยายามมาเป็นปีๆ มันจบแล้ว”
เจ้แววไม่พูดอะไรตอบ เจ้เอามือขึ้นมาลูบหัวฉันเบาๆ ฉันยิ่งร้องหนักกว่าเดิมอีกตอนนี้
“ฉันไม่น่าไปหลงรักเขาเลยจริงๆ อึก~ ทั้งที่รู้ว่ายังไงเขาก็ไม่เอาผู้หญิงแบบฉันไปทำเมีย ทั้งๆ ที่เจ้ก็เตือนฉันแล้ว”
“ถ้าไอ้นั่นมันจะมองคนแค่ภายนอกก็ช่างมันเถอะ ปล่อยมันได้ก็ดีแล้ว มึงไม่คู่ควรกับเขาหรอกปลาย มึงก็รู้ตั้งแต่แรกแล้วมึงก็ยังดื้อดึง เป็
