“รันเก่งมากเลยรู้ไหมที่ทำให้พี่เสร็จคาปากได้” ขุนพลเอ่ยชมพร้อมก้มหน้าลงเลียทำความสะอาดคราบน้ำรักของเขาที่ติดอยู่ริมฝีปากของรันให้อย่างนุ่มนวล
“พี่ขุนไม่ต้องพูดเลย” รันหันหน้าหนีขุนพลเพราะเธองอนที่เขาทำเหมือนกับบังคับให้เธอต้องกลืนน้ำรักของเขา ที่จริงเธอก็ไม่ได้รังเกียจน้ำรักของเขาหรอกเพียงแต่เธอไม่เคยกินมาก่อนก็แค่นั้นเอง
“พี่ไม่พูดก็ได้งั้นมาต่อกันเลยดีกว่า”
“พี่ขุนยังไม่พออีกเหรอคะ”
“จะพอได้ไงพี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยเมื่อกี้แค่ออเดิร์ฟเท่านั้นเองต่อจากนี้ต่างหากอาหารจานหลักที่พี่รออยู่”
“พี่ขุนจะหื่นไปไหนคะ” ขุนพลไม่ฟังคำพูดใด ๆ ของรันเขาเพียงแค่ก้มลงจูบเธออีกครั้ง เขาจูบเธอด้วยความร้อนแรง เร่าร้อน ดุดันเรียกร้องให้เธอจูบตอบเขา ก่อนจะสอดสิ้นสากเข้าไปในโพรงปากเพื่อกวาดต้อนความหวานภายในที่มีกลิ่นคาวของน้ำรักของเขาผสมปนอยู่ด้วย เขาใช้ลิ้นสากไล่ต้อนลิ้นเล็ก ดูดดึง กวัดเกี่ยวกันไปมาเป็นเชิง
