“วันนี้รันนอนค้างกับพี่คืนนี้ได้ไหมครับ” ขุนพลพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนสุดฤทธิ์เพราะเขาอยากให้รันนอนค้างกับเขาที่คอนโดคืนนี้ เขาคิดถึงกลิ่นหอม ๆ ร่างนุ่ม ๆ ของเธอใจจะขาดอยู่แล้ว
“รันคิดว่าคงจะไม่ได้เพราะรันไม่ได้บอกคุณพ่อคุณแม่ไว้ว่าจะนอนค้างที่อื่น”
“งั้นให้พี่โทรไปขออนุญาตคุณอาให้เอาไหม พี่อยากนอนกอดรันนะทุกวันนี้พี่นอนไม่ค่อยหลับเลยพี่คิดถึงรันมากเลยรู้ไหม” ขุนพลพูดไปพลางก็หอมรันไปพลางทั้งกอดทั้งรัดเธอแน่นจนเธอขยับตัวไม่ได้เลย แต่เธอกลับชอบสัมผัสของเขาเพราะเธอเองก็คิดถึงอ้อมกอดของเขาเหมือนกัน
“รันก็คิดถึงพี่ขุนค่ะ” รันกอดตอบขุนพลแน่นไม่ต่างจากที่เขากอดเธอเลย ขุนพลวางคางไว้บนไหล่ของรันพร้อมพูดออกมาตามความต้องการของตัวเอง
“ถ้าคิดถึงพี่งั้นคืนนี้นอนค้างที่นี่กับพี่นะ”
“แต่...”
“ไม่มีแต่ยังไงคืนนี้รันก็ต้องนอนกับพี่คืนนี้ ยังไงพี่ก็ไม่ให้รันกลับบ้านแน่นอน”
“เฮ้อ... พี่ขุน” รันถอนหายใจออ
