''อ่า..พอดีว่าหม่อมฉันจะมาบอกลาท่านน่ะเพคะ เห็นว่าท่านมีความสุขกับสตรีที่ท่านชื่นชอบหม่อมฉันก็ดีใจด้วยนะเพคะ เช่นนั้นหม่อมฉันขอตัวก่อนเพคะ'' ก่อนที่หญิงสาวจะหันหลังเดินออกไปก็ถูมือหนาคว้าเอาไว้เสียก่อน
''...''
ซินเหมยที่ได้เห็นเช่นนี้ก็แกล้งทำเป็นปวดหัวทันที
''อ๊ะ!! ทะ..ท่านชินอ๋องเพคะหม่อมฉันรู้สึกปวดหัวอีกแล้วเพคะ ตอนนี้มันหนักกว่าครั้งก่อนมากๆเลยเพคะ'' นางแสร้งบีบน้ำตาออกมาเพื่อให้จะทำให้ชายหนุ่มนั้นได้เชื่อจริงๆ หลี่ซูได้มองความลังเลของเขาก่อนที่จะค่อยๆแกะมือหนาออกก่อนที่นางจะเดินจากไป แต่หญิงสาวเลือกที่จะหยุดอยู่กับที่แล้วเอ่ยออกมาว่า
''ข้าเขียนใบหย่าแล้วนะ ทีนี้เจ้าและท่านชินอ๋องไม่ต้องนัดเจอกับหลบๆซ่อนๆอีกแล้วอ๊ะ..! ข้าลืมไปว่าพวกท่านสองคนก็ไม่เคยจะหลบซ่อนกันอยู่แล้ว แม้ว่าจะมีข้าอยู่ก็ตาม'' หลี่ซูเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าเรียบนิ่งก่อนที่จะเดินออกไป
ชินอ๋องเสี่ยวเฟิงเขามิเข้าใจว่านาง
